Oscars 1950

Vun Wikipedia

De Oscars 1950 sünd an’n 23. März 1950 in’t RKO Pantages Theatre in Los Angeles vergeven worrn. Dat weer de 22. Oscar-Vergaav, bi de de Filmen ut dat Vörjohr – also vun 1949 – ehrt worrn sünd. Disse Vergaav weer vun Paul Douglas modereert.

De spoodriekste Film dat Johr weer The Heiress (dt.: Die Erbin), de in veer Kategorien wunnen hett. De Film weer mit acht Kategorien ok an’n fakensten vörslahn.

Kategorien (Winners un Nomineerte)[ännern | Bornkood ännern]

Best Film[ännern | Bornkood ännern]

Robert Rossen för All the King’s Men (dt.: Der Mann, der herrschen wollte)

Dore Schary för Battleground (dt.: Kesselschlacht)
William Wyler för The Heiress (dt.: Die Erbin)
Sol C. Siegel för A Letter to Three Wives (dt.: Ein Brief an drei Frauen)
Darryl F. Zanuck för Twelve O’Clock High (dt.: Der Kommandeur)

Best Speelbaas[ännern | Bornkood ännern]

Joseph L. Mankiewicz för A Letter to Three Wives (dt.: Ein Brief an drei Frauen)

Robert Rossen för All the King’s Men (dt.: Der Mann, der herrschen wollte)
William A. Wellman för Battleground (dt.: Kesselschlacht)
Carol Reed för The Fallen Idol (dt.: Kleines Herz in Not)
William Wyler för The Heiress (dt.: Die Erbin)

Best Hööftdorsteller[ännern | Bornkood ännern]

Broderick Crawford för All the King’s Men (dt.: Der Mann, der herrschen wollte)

Kirk Douglas för Champion (dt.: Zwischen Frauen und Seilen)
Richard Todd för The Hasty Heart (dt.: Gezählte Stunden)
John Wayne för Sands of Iwo Jima (dt.: Du warst unser Kamerad)
Gregory Peck för Twelve O’Clock High (dt.: Der Kommandeur)

Beste Hööftdorstellersche[ännern | Bornkood ännern]

Olivia de Havilland för The Heiress (dt.: Die Erbin)

Loretta Young för Come to the Stable (dt.: …und der Himmel lacht dazu)
Deborah Kerr för Edward, My Son (dt.: Edward, mein Sohn)
Susan Hayward för My Foolish Heart (dt.: Angst vor der Schande)
Jeanne Crain för Pinky

Best Nevendorsteller[ännern | Bornkood ännern]

Dean Jagger för Twelve O’Clock High (dt.: Der Kommandeur)

John Ireland för All the King’s Men (dt.: Der Mann, der herrschen wollte)
James Whitmore för Battleground (dt.: Kesselschlacht)
Arthur Kennedy för Champion (dt.: Zwischen Frauen und Seilen)
Ralph Richardson för The Heiress (dt.: Die Erbin)

Beste Nevendorstellersche[ännern | Bornkood ännern]

Mercedes McCambridge för All the King’s Men (dt.: Der Mann, der herrschen wollte)

Celeste Holm för Come to the Stable (dt.: …und der Himmel lacht dazu)
Elsa Lanchester för Come to the Stable (dt.: …und der Himmel lacht dazu)
Ethel Barrymore för Pinky
Ethel Waters för Pinky

Best Originaldreihbook[ännern | Bornkood ännern]

Robert Pirosh för Battleground (dt.: Kesselschlacht)

Sidney Buchman för Jolson Sings Again
Alfred Hayes, Federico Fellini, Sergio Amidei, Marcello Pagliero un Roberto Rossellini för Paisà
T. E. B. Clarke för Passport to Pimlico (dt.: Blockade in London)
Helen Levitt, Janice Loeb un Sidney Meyers för The Quiet One

Best Originalgeschicht[ännern | Bornkood ännern]

Douglas Morrow för The Stratton Story

Clare Boothe Luce för Come to the Stable (dt.: …und der Himmel lacht dazu)
Shirley W. Smith un Valentine Davies för It Happens Every Spring
Harry Brown för Sands of Iwo Jima (dt.: Du warst unser Kamerad)
Virginia Kellogg för White Heat (dt.: Sprung in den Tod)

Best Dreihbook na Vörlaag[ännern | Bornkood ännern]

Joseph L. Mankiewicz för A Letter to Three Wives (dt.: Ein Brief an drei Frauen)

Robert Rossen för All the King’s Men (dt.: Der Mann, der herrschen wollte)
Carl Foreman för Champion (dt.: Zwischen Frauen und Seilen)
Graham Greene för The Fallen Idol (dt.: Kleines Herz in Not)
Cesare Zavattini för Ladri di biciclette (dt.: Fahrraddiebe)

Best Kamera (Swartwitt)[ännern | Bornkood ännern]

Paul Vogel för Battleground (dt.: Kesselschlacht)

Franz Planer för Champion (dt.: Zwischen Frauen und Seilen)
Joseph LaShelle för Come to the Stable (dt.: …und der Himmel lacht dazu)
Leo Tover för The Heiress (dt.: Die Erbin)
Leon Shamroy för Prince of Foxes (dt.: In den Klauen des Borgia)

Best Kamera (Farv)[ännern | Bornkood ännern]

Winton C. Hoch för She Wore a Yellow Ribbon (dt.: Der Teufelshauptmann)

Harry Stradling Sr. för The Barkleys of Broadway (dt.: Die Tänzer vom Broadway)
William E. Snyder för Jolson Sings Again
Robert H. Planck un Charles Edgar Schoenbaum för Little Women (dt.: Kleine tapfere Jo)
Charles G. Clarke för Sand

Best Szenenbild (Swartwitt)[ännern | Bornkood ännern]

John Meehan, Harry Horner un Emile Kuri för The Heiress (dt.: Die Erbin)

Lyle R. Wheeler, Joseph C. Wright, Thomas Little un Paul S. Fox för Come to the Stable (dt.: …und der Himmel lacht dazu)
Cedric Gibbons, Jack Martin Smith, Edwin B. Willis un Richard Pefferle för Madame Bovary (dt.: Madame Bovary und ihre Liebhaber)

Best Szenenbild (Farv)[ännern | Bornkood ännern]

Cedric Gibbons, Paul Groesse, Edwin B. Willis un Jack D. Moore för Little Women (dt.: Kleine tapfere Jo)

Jim Morahan, William Kellner un Michael Relph för Saraband for Dead Lovers (dt.: Königsliebe)
Edward Carrere un Lyle B. Reifsnider för Adventures of Don Juan (dt.: Die Liebesabenteuer des Don Juan)

Best Kledaasch (Swartwitt)[ännern | Bornkood ännern]

Edith Head un Gile Steele för The Heiress (dt.: Die Erbin)

Vittorio Nino Novarese för Prince of Foxes (dt.: In den Klauen des Borgia)

Best Kledaasch (Farv)[ännern | Bornkood ännern]

Leah Rhodes, William Travilla un Marjorie Best för Adventures of Don Juan (dt.: Die Liebesabenteuer des Don Juan)

Kay Nelson för Mother Is a Freshman (dt.: Der Liebesprofessor)

Best Toon[ännern | Bornkood ännern]

W. D. Flick un Roger Heman Sr. för Twelve O’Clock High (dt.: Der Kommandeur)

Leslie I. Carey un Corson Jowett för Once More, My Darling
T. A. Carman un Howard Wilson för Sands of Iwo Jima (dt.: Du warst unser Kamerad)

Best Snitt[ännern | Bornkood ännern]

Harry W. Gerstad för Champion (dt.: Zwischen Frauen und Seilen)

Robert Parrish un Al Clark för All the King’s Men (dt.: Der Mann, der herrschen wollte)
John D. Dunning för Battleground (dt.: Kesselschlacht)
Richard L. Van Enger för Sands of Iwo Jima (dt.: Du warst unser Kamerad)
Frederic Knudtson för The Window (dt.: Das unheimliche Fenster)

Best Trickeffekt[ännern | Bornkood ännern]

ARKO Productions för Mighty Joe Young (dt.: Panik um King Kong)

John P. Fulton för Tulsa (dt.: Erde in Flammen)

Best Filmmusik (Drama/Kummedie)[ännern | Bornkood ännern]

Aaron Copland för The Heiress (dt.: Die Erbin)

Max Steiner för Beyond the Forest (dt.: Der Stachel des Bösen)
Dimitri Tiomkin för Champion (dt.: Zwischen Frauen und Seilen)

Best Filmmusik (Musikfilm)[ännern | Bornkood ännern]

Roger Edens un Lennie Hayton för On the Town (dt.: Heut’ gehn wir bummeln)

Morris Stoloff un George Duning för Jolson Sings Again
Ray Heindorf för Look for the Silver Lining (dt.: Stern vom Broadway)

Best Leed[ännern | Bornkood ännern]

„Baby, It’s Cold Outside“ (Frank Loesser) ut Neptune’s Daughter (dt.: Neptuns Tochter)

„Through a Long and Sleepless Night“ (Alfred Newman un Mack Gordon) ut Come to the Stable (dt.: …und der Himmel lacht dazu)
„It’s a Great Feeling“ (Jule Styne un Sammy Cahn) ut It’s a Great Feeling (dt.: Ein tolles Gefühl)
„My Foolish Heart“ (Victor Young un Ned Washington) ut My Foolish Heart (dt.: Angst vor der Schande)
„Lavender Blue“ (Eliot Daniel un Larry Morey) ut So Dear to My Heart (dt.: Ein Champion zum Verlieben)

Best animeert Kortfilm[ännern | Bornkood ännern]

Edward Selzer för For Scent-imental Reasons (dt.: Geliebtes Stinktier)

Fred Quimby för Hatch Up Your Troubles (dt.: Der kleine Specht)
Stephen Bosustow för The Magic Fluke
Walt Disney för Toy Tinkers (dt.: Ungebetene Weihnachtsgäste)

Best Kortfilm – Een Filmrull[ännern | Bornkood ännern]

Jack Eaton för Aquatic House Party

Justin Herman för Roller Derby Girl
Gordon Hollingshead för So You Think You’re Not Guilty
Walton C. Ament för Spills and Chills
Pete Smith för Water Trix

Best Kortfilm – Twee Filmrullen[ännern | Bornkood ännern]

Gaston Diehl un Robert Hessens för Van Gogh

William Lasky för Boy and the Eagle
Irving Allen för Chase of Death
Gordon Hollingshead för Snow Carnival
Gordon Hollingshead för The Grass Is Always Greener

Best Dokumentar-Kortfilm[ännern | Bornkood ännern]

Richard De Rochemont för A Chance to Live un
Edward Selzer för So Much for So Little

Coopérative Générale du Cinéma Français för 1848
St. Francis Xavier University Nova Scotia för The Rising Tide

Best Dokumentarfilm[ännern | Bornkood ännern]

Crown Film Unit för Daybreak in Udi

Paul F. Heard för Kenji Comes Home

Best frömdsprakig Film[ännern | Bornkood ännern]

Vittorio De Sica för Ladri di biciclette (dt.: Fahrraddiebe)

Sünnere Utteken[ännern | Bornkood ännern]

Ehrenoscar Fred Astaire
Cecil B. DeMille
Jean Hersholt
Juvenile Award Bobby Driscoll
Pries för Technische Verdeensten Herbert Britt
André Coutant, Jacques Mathot
Charles R. Daily, Stephen Csillag
M. B. Paul
Loren L. Ryder, Bruce H. Denney, Robert Carr
Alexander Velcoff

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]