Diamonds Are Forever (Film)

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Diamonds Are Forever
Düütsch Titel:	Diamantenfieber
Produkschoonsland:	Grootbritannien
Johr vun’t Rutkamen:	1971
Läng:	120 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 16
Filmkru
Speelbaas:	Guy Hamilton
Dreihbook:	Richard Maibaum; Tom Mankiewicz
Produkschoon:	Albert R. Broccoli; Harry Saltzman
Musik:	John Barry; Shirley Bassey (Titelleed)
Kamera:	Ted Moore
Snitt:	Bert Bates; John W. Holmes
Szenenbild:	Ken Adam
Dorstellers
	Sean Connery: James Bond; Jill St. John: Tiffany Case; Charles Gray: Ernst Stavro Blofeld; Lana Wood: Plenty O’Toole; Jimmy Dean: Willard Whyte; Bruce Cabot: Bert Saxby; Putter Smith: Mr. Kidd; Bruce Glover: Mr. Wint; Lois Maxwell: Miss Moneypenny; Desmond Llewelyn: Q; Bernard Lee: M; Norman Burton: Felix Leiter; Joseph Fürst: Dr. Metz; Leonard Barr: Shady Tree; Joe Robinson: Peter Franks; Lola Larson: Bambi; Trina Parks: Thumper; Ed Bishop: Klaus Hergesheimer;

Diamonds Are Forever (op plattdüütsch so veel as „Demanten blievt ewig“; dt. Titel: Diamantenfieber) is de Titel vun en britischen Actionfilm ut de James-Bond-Reeg ut dat Johr 1971. Dat weer de sövente Bond-Film, de vun Eon Productions produzeert worrn is. Dat Dreihbook baseert op den gliek nöömten Roman vun Ian Fleming ut dat Johr 1956. Speelbaas weer Guy Hamilton.

Inholt

In de Anfangsszeen warrt wiest, woans Bond achter sien Arzgegener Ernst Stavro Blofeld her is. Dormit knütt de Film an den vörigen Film an, in den Bond sien Ehfro Tracy vun Blofeld sien Mackersche doodschaten worrn is – wat he em nu torüchbetahlen will. In sien Labor finnt he Blofeld, de jüst dorbi is, Dubbelgängers dör plastische Chirurgie to tügen. Een dorvun kann Bond an de Siet maken, man in den Gloven, dat he den echten Blofeld tofaten kregen hett.

Nu, dat Blodfeld dood is, hett Bond wedder Tiet vör annere Opgaven un kriggt ne ne’en Opdrag: Grote Mengden vun süüdafrikaansche Demanten warrt klaut, duukt dorna aver narms op’n internatschonalen Markt wedder op. De britische Regeren glöövt, dat de ennerworrns torüchleggt warrt, üm den Pries in de Hööch to drieven, un Bond schall dat rutfinnen. Man, intwüschen sünd de beiden Opdragsmöörders Mr. Wint & Mr. Kidd dorbi, systemaatsch all Lüüd ut’n Weg to rümen, de wat mit de smuggelten Demanten to kriegen harrn.

As Demantensmuggler Peter Franks tarnt, reist Bond na Amsterdam, woneem he den Smugglerkrink uthorchen schall, wokeen de Demanten an de Siet leggt. He dröpt op de Smugglersche Tiffany Case, de eerst sülvst dorto höört. Se gifft em de Stenen, üm dormit in de USA to fohren. Se övergifft he de Demanten an’n Bestimmungsoort Las Vegas, wobi he Hülp kriggt vun sien CIA-Fründ Felix Leiter. Op’n Weg na Las Vegas kriegt Mr. Kidd un Mr. Wint nu ok Bond op’n Kieker un versöökt em in en Krematorium an de Siet to maken. Man he warrt in letzte Sekunn wedder ut’n Sarg pult, as de Verbrekers faststellt, dat de Demanten nich echt weern.

Bond maakt sik nu doch op’n Weg na Las Vegas un deckt op, dat de Demanten-Roov blots en lütt Mosaik in en veel gröttere Verswören is – un dat de jümmer noch lebennige Blofeld dorachter steken deit. De sammelt de Demanten för en Laser-Satellit, den he vun den Experten Dr. Metz boet warrn schall. Dorför nimmt he de Identität vun den torüchtogenen Milliardär Willard Whyte an (en Anspelen op Howard Hughes), den he fangen holt un mit Hülp vun en Stimmmodulater an’t Telefon namaken deit.

Üm de Weltmächt to wiesen, wat he kann, maakt Blofeld mit sien fardigen Satellit Atomanlagen in de Sowjetunion, in de USA un in de Volksrepubliek China tonichten. Dormit sett he de Atommächt op de Welt ünner Druck. Op en internatschonalen Aukschoon schall de nukleare Vörmacht an den fallen, de an’n meisten Geld beden deit. Opletzt kann Bond op en Öölplattform de Basis utfinnig maken, vun de ut Blofeld den Satelliten stüern deit. Bond kann den Satellit tonichten maken, vödem noch mehr passeert, un reddt wedder mol de Welt. Blofeld will mit en Mini-U-Boot utneihn, den Bond mit en Kraan gegen de Plattform rammen deit. De Film geiht dormit to Enn, dat Bond un Tiffany op en Krüüzfohrtschipp ünnerwegens sünd, woneem Mr. Kidd un Mr. Wint nochmol versöökt, Bond an de Siet to maken. Bond fallt aver nich op jem rin un maakt ok jem an de Siet.

Kritik

Dat Lexikon vun’n internatschonalen Film meen över Diamonds Are Forever, dat dat en James-Bond-Aventüer in’n wennten opwännigen Stil weer. De Film barg sadistische Elementen, de ok dör de parodistischen Bigaven blots to’n Deel minnert warrt.^[1]

Utteken

De Film weer to sien Tiet för twee Filmpriesen vörslahn, in’t Johr 2004 keem noch en wietere Nomineren dorto. Wunnen hett der Film opletzt blots de Goldene Lienwand.

Produkschoonsachtergrund

Al bi de Produkschoon vun On Her Majesty’s Secret Service harrn sik de Produzenten dorop eenigt, dat Diammonds Are Forever dat nächste Projekt warrn schüll. As ok vörher al, hett Richard Maibaum dat Dreihbook utklamüstert, dat aver mit den Roman nich mehr veel gemeen harr. De eerste Versöök harr en Tweeschen vun Auric Goldfinger vörsehn, de mit Hülp vun en Laserkanoon de Herrschop över de Welt an sik rieten will. De Rull schüll wedder vun Gert Fröbe speelt warrn, de aver keen Intresse doran harr.^[2] Maibaum hett dorophen en tweete Geschicht utdacht, de wedder Blofeld as Gegner vörsehn de. Wiel de Geschicht an’t Entstahn weer, harr Albert R. Broccoli en Droom, in den he sien vörmoligen Arbeitgever Howard Hughes besöken de un faststell, dat sien Steed vun en Beschieter innahmen weer. Er hett Maibaum dat vertellt, de dat in’t Dreihbook opnahmen hett in de Form, dat sik Blofeld in Las Vegas as Willard Whyte utgeven deit.^[2]

De Verantwoortlichen weern mit dat Dreihbook aver nich recht tofreden un hebbt afsnackt, dat dat Book vun en tweeten Schriever överarbeit warrn schall. Vunwegen dat de Film in Las Vegas speelt, wull Broccoli dorför en jungen Amerikaner hebben. David Picker vun United Artists hett dorophen Tom Mankiewicz vörslahn, de in Harvst 1970 sien Arbeit opnahmen hett. Vun em kamt de Szenen, in de Blofeld versöcht Bond dör sien Dubbelgängers verbasen as ok de Anfangsszeen, in de Bond Blofeld söcht, üm den Dood vun sien Ehfro torüch to betahlen. Mankiewicz hett in’n Januar 1971 sien Arbeit afslaten. In’n Film warrt beide tosamen as Dreihbookschrievers nöömt.^[2]

George Lazenby, de in den vörigen Film de Rull vun James Bond speelt hett, harr keen Intresse, de Rull noch eenmol to spelen^[2] oder is vun Broccoli un Saltzman vun Anfang an utslaten worrn^[3] – afhangig vun de Borns. De Produzenten hebbt also wedder anfungen to söken un harr dorbi al länger Roger Moore^[4] un Timothy Dalton in’t Oog hatt. Funnen harrn se denn den US-amerikaanschen Schauspeler John Gavin, de al an’n 29. Januar 1971^[4] en Verdrag ünnerschreven hett. Bi United Artists wull man aver wedder op Sean Connery torüch un versöch, em vör en Comeback to winnen.^[5]^[3]^[2] Connery wull aver nich. Opletzt is de UA-Präsident, David Picker, persönlich na London reist, üm Connery en Anboot in Rekordhööch to maken.

Connery is en Gaasch vun 1,25 Millionen US-Dollar anstellt worrn blangen en Bedeeligen vun 12,5 %^[2] an de Innahmen. Butendem is em versproken worrn, dat man twee Filmen na sien Wahl produzeeren de, bi de he Schauspeler oder Speelbaas wesen künn. Ünner de Bedingen, dat he tosätzlich 10.000 US-Dollar för jede Week kriegen deit, de över de plaante Dreihtiet rutgeiht, hett Connery opletzt toseggt.^[3] Dormit weer he bit to de Tiet de hööchst betahlte Schauspeler, hett aver den fast afmakten Andeel an en vun em grünnten Fond to’n Ünnerstütten vun schottische Künstlers spennt.^[2] Dat Geld för Conneryis vullstännig vun United Artists betahlt worrn, so dat Broccoli un Saltzman den Schauspeler sotoseggen för ümsünst kregen hebbt.^[5] De Verdrag mit Gavin is wedder oplöst worrn, man Broccoli hett dorop bestahn, dat he sien Gaasch vull utbetahlt kriggt.^[5]

Borns

↑ Lexikon vun’n Internatschonalen Film
↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Production Notes op mi6-hq.com (engelsch), afropen an’n 4. November 2012
↑ ^a ^b ^c Steve Rubin, Siegfried Tesche: Die Hintergrund-Story zu 25 Jahre Bond Kino Verlag, Hamborg 1987, ISBN 3-89324-026-8, S. 98-99.
↑ ^a ^b James-Bond-Besetten op einestages.spiegel.de, afropen an’n 5. November 2012
↑ ^a ^b ^c Dokumentation Inside Diamonds Are Forever op de Koop-DVD James Bond 007 - Diamantenfieber (Ultimate Edition), MGM, 2006

Weblenken

Diamonds Are Forever in de Internet Movie Database (engelsch)
Kritiken to’n Film op Rotten Tomatoes

James-Bond-Filmreeg

Annere
1954: Casino Royale (Feernsehfilm) | 1967: Casino Royale | 1983: Never Say Never Again

[1] Lexikon vun’n Internatschonalen Film

[mi6hq-2] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Production Notes op mi6-hq.com (engelsch), afropen an’n 4. November 2012

[25jahres98-3] Steve Rubin, Siegfried Tesche: Die Hintergrund-Story zu 25 Jahre Bond Kino Verlag, Hamborg 1987, ISBN 3-89324-026-8, S. 98-99.

[einestages-4] James-Bond-Besetten op einestages.spiegel.de, afropen an’n 5. November 2012

[dvd-5] Dokumentation Inside Diamonds Are Forever op de Koop-DVD James Bond 007 - Diamantenfieber (Ultimate Edition), MGM, 2006

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]