The Spy Who Loved Me (Film)

Vun Wikipedia
Filmdaten
Plattdüütsch Titel: —
Originaltitel: The Spy Who Loved Me
Düütsch Titel: Der Spion, der mich liebte
Produkschoonsland: Grootbritannien
Johr vun’t Rutkamen: 1977
Läng: 125 Minuten
Originalspraak: Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland: FSK 12
Filmkru
Speelbaas: Lewis Gilbert
Dreihbook: Christopher Wood
Richard Maibaum
Produkschoon: Albert R. Broccoli
Musik: Marvin Hamlisch
Carly Simon (Titelleed)
Kamera: Claude Renoir
Snitt: John Glen
Szenenbild: Peter Lamont
Dorstellers

The Spy Who Loved Me (op platt so veel as „De Spion, de mi leef harr“; dt.: Titel: The Spy Who Loved Me) is de Titel vun en britischen Agentenfilm ut de James-Bond-Reeg. Dat is de teihnte Film ut de Reeg, de vun den Speelbaas Lewis Gilbert dreiht weer. De Titelrull speel Roger Moore. De Weltpremiere vun den Film fünn an’n 7. Juli 1977 in London statt. In Düütschland weer he in’n August 1977 to’n eersten mol to sehn.

Inholt[ännern | Bornkood ännern]

Op snaaksche Wies gaht op hoge See twee U-Bööd verloren: een vun de Briten un een vun de Sowjets. Dorophen warrt James Bond vun’n MI6 op den Fall ansett, wiel de Sowjets to glieken Tiet jemehr Spionsche Major Anya Amasova (Triple X) losschicken doot.

En eerste Spoor föhrt na Kairo, woneem sik 007 un Triple X ok foorts över’n Weg loopt un toeerst mol gegen’nanner arbeiten doot. Later aver besluut de beiden Regeren, in dissen Fall tosamen to arbeiten. Toeerst aver warrt de Kuntaktlüüd in Ägypten een na’n annern ümbröcht, kort vördem Bond un Major Masova in’n Besitt vun en Mikrofilm kamt. Dorför sorgt De Bieter (in’t Original: Jaws, so veel as „Keven“), de mit sien Bitt ut Stahl sogors Keden, un Iesenstääv dörbieten kann. Ok de beiden Agenten versöcht de Bieter an de Siet to maken, hett dormit aver keen Spood. Mit de Tiet finnt Bond un Major Amasova aver to’nanner – solang bit Triple X rutfinnt, dat Bond för den Dood vun ehrn Leefsten verantwoortlich is, den he bi en Verfolgen in Össterriek doodschaten hett. Se sweert em, dat se em ümbringen deit, wenn de Fall löst is un jemehr Tosamenarbeit vörbi is.

Achter de Anslääg vun den Bieter un den Roov vun de U-Bööd stickt de gröttenwahnsinnige Reeder Karl Stromberg, de sik en Ünnerwater-Palast boen laten hett, de meist as’n Spinn utsütt. Stromberg is en Eengänger, en Schöngeist, de vun de Kunst un de Ästhetik jüst so andoon is, as vun de See. He is beseelt vun den Infall, en ne’e Ünnerwaterwelt intorichten un de in sien Ogen dekadente Zivilisatschoon mit Hülp vun de Atomraketen tonichtentomaken, de he mitde roovten U-Bööd in sien Hannen kregen hett. Bond un Major Amasova kamt em aver op de Spoor un nehmt to em Kuntakt op, tanrt as twee Seebiologen. So kriegt se de Mööglichkeit, sien Ünnerwater-Palast Atlantis to sehn. Stromberg fallt op jemehr Tarnung aver nich rin un gifft den Bieter den Opdrag jem an Land an de Siet to maken.

De Lotus Esprit, mit den Bond in’n Film ok ünnerwater fohren kann

De verlorenen U-Bööd sünd in Stromberg sien Supertanker Liparus ünnerbröcht, den de beiden Agenten mit Hülp vun en US-amerikaansch U-Boot ünner Kaptein Carter verfolgt. Stromberg finnt dat U-Boot aver un lett de Kru fangen setten. Bond kann sik aver befre’en und ok glieks de Kurs vun de U-Bööd. An Boord vun de Liparus kummt dat dorophen to en swoor Gefecht twüschen de Marine-Soldaten un Stromberg sien Lüüd. Opletzt kann Bond de Welt vör de Atomraketen redden: De roovten U-Bööd maakt sik gegenseitig tonichten, nadem he de Teelkoordinaten manipuleert hett. Un ok de Tanker sülvst warrt dör den Insatz vun en Atomsprengkopp versenkt.

De US-Regeren sill nu aver ok Atlantis tonichten maken, woneem Stromberg jümmer noch Anya in sien Gewalt hett. Bond kann bi Kaptein Carter een Stünn ruthanneln, üm ehr to redden. Eerst kort, vördem Atlantis vun en Torpedo drapen warrt kann Bond Stromberg utschalten. He befreet Anya ut den Plaast, bevör de afsupen deit un kann mit ehr in en Rettungskapsel flüchten. As de Opdrag dormit vörbi is, denkt Anya nu wedder an ehrn fröheren Leevsten un richt ehr Pistool op Bond – as se dat versproken harr. Mit all sien Charme övertüügt he ehr opletzt, dat se em an’t Leven lett.

Kritik[ännern | Bornkood ännern]

  • Op filmstarts.de weer de Film as en Highlight vun de Bond-Reeg betekent. Ok schall Roger Moore sülvst seggt hebben, dat dat sien leefsten Bondfilm weer. To Recht, as op de Websteed seggt warrt.[1]

Utteken[ännern | Bornkood ännern]

The Spy Who Loved Me weer tosamen ölven mol för Filmpriesen vörslahn, dörünner dreemol för den Oscar in de Kategorien Best Filmmusik, Best Szenenbild un Best Leed. Wunnen hett de Film twee Priesen:

  • 1978: de Goldene Lienwand
  • 1989: den ASCAP Award in de Kategorie Most Performed Feature Film Standards för Marvin Hamlisch un Carole Bayer Sager

Produkschoon[ännern | Bornkood ännern]

As vörher al bi You Only Live Twice hett man sik för den Film en kumplett ne’e Geschicht utdacht, de mit de Romanvörlaag nich mehr veel to doon harr. Dat Book speel fast vullstännig in en Hotel in de USA un warrt ut de Sicht vun en Fro vertellt, de sik in Bond verkieken deit, as he ehr dat Leven reddt harr. De Schriever Ian Fleming harr na dat Rutkamen vun den Roman fastleggt, dat för en lateren Film blots de Titel bruukt warrn dröff, nich aver annere Elementen ut de Geschicht.

Wiel de Dreiarbeiten is de „Hall 007“ boet worrn, de dormols de gröttste Filmhall op de Welt weer. In disse Hall pass en U-Boot-Nabo (meist in’t Maat 1:1). En poor Johren later is se afbrennt. De Hall alleen köss 2,5 Millionen US-Dollar bi Samtprodukschoonskosten vun 13 Millionen Dollar. Inspeelt hett de Film ümrekent ruchweg 185 Millionen Euro.

Vele bekannte Lüüd weern an den Film bedeeligt. So hett to’n Bispeel – ahn dat Weten vun de Filmkru – Stanley Kubrick an’t Utlüchten vun de Tankerszenen mitarbeit, vunwegen dat he Ken Adam beraadt hett, de för den Bo tostännig weer[2]. De Skiloop-Szenen stünnen ünner de Opsicht vun Willy Bogner junior, wiel bi de Opnahmen ünner Water Lamar Boren dat Seggen harr.

In de Anfangs-Sequenz vun den Film maakt Bond en Skisprung mit en Fallschirm. Disse Szeen weer in’n Juli 1976 op den Mount Asgard in Kanada dreiht, en Tafelbarg mit Wannen, de över 1000 Meter piel affallt. De Stunt lööp pnich so as plaant, vunwegen dat de Fallschirm vun den Stuntman Rick Sylvester nich apen güng. De Produzenten gefüll dat düchtig, vunwegen dat de Fre’e Fall dördor länger worrn is. De Szeen weer mit veer Kameras ut verschedene Perspektiven opnahmen un gellt bit hüüt as een vun de spektakulärsten Stunts in de helen Filmreeg. Sylvester kreeg dorför 30.000 US-Dollar as Gaasch un hett dormit togliek ok en ne’en Rekord in’t Base Jumping opstellt.

De Rull vun de russ’schen Agentschen Anya Amasova schüll eerst vun Lois Chiles speelt warrn, de denn aver in den nächsten Bond-Film Moonraker de Holly Goodhead speelt hett. Moonraker weer egentlich noch gor nich plaant wesen. Mit Filmen as Star Wars geev dat aver jüst en Vörleev för Science-Fiction-Filmen. In’n Afspann weer aver noch For Your Eyes Only as nächsten Bond-Film ankünnigt.

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. ↑ Filmkritik op filmstarts.de afropen an’n 20. Februar 2013
  2. ↑ Filmkritik op kino.de afropen an’n 20. Februar 2013

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

James-Bond-Filmreeg

Filmreeg vun Eon
1962: Dr. No | 1963: From Russia with Love | 1964: Goldfinger | 1965: Thunderball | 1967: You Only Live Twice | 1969: On Her Majesty’s Secret Service | 1971: Diamonds Are Forever | 1973: Live and Let Die | 1974: The Man with the Golden Gun | 1977: The Spy Who Loved Me | 1979: Moonraker | 1981: For Your Eyes Only | 1983: Octopussy | 1985: A View to a Kill | 1987: The Living Daylights | 1989: Licence to Kill | 1995: GoldenEye | 1997: Tomorrow Never Dies | 1999: The World Is Not Enough | 2002: Die Another Day | 2006: Casino Royale | 2008: Quantum of Solace | 2012: Skyfall | 2015: Spectre

Annere
1954: Casino Royale (Feernsehfilm) | 1967: Casino Royale | 1983: Never Say Never Again

 
Vun „https://nds.wikipedia.org/w/index.php?title=The_Spy_Who_Loved_Me_(Film)&oldid=924901“