Licence to Kill

Vun Wikipedia
Filmdaten
Plattdüütsch Titel:
Originaltitel: Licence to Kill
Düütsch Titel: Lizenz zum Töten
Produkschoonsland: Vereenigt Königriek, Mexiko un Verenigten Staten vun Amerika
Johr vun’t Rutkamen: 1989
Läng: 133 Minuten
Originalspraak: Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland: FSK 16
Filmkru
Speelbaas: John Glen
Dreihbook: Michael G. Wilson
Richard Maibaum
Produkschoon: Albert R. Broccoli
Michael G. Wilson
Barbara Broccoli
Tom Pevsner
Musik: Michael Kamen
Gladys Knight (Titelleed)
Kamera: Alec Mills
Snitt: John Grover
Szenenbild: Peter Lamont
Kledaasch: Jodie Lynn Tillen
Dorstellers

Licence to Kill (op plattdüütsch vo veel as „Lizenz to’n Dootmaken“; dt. Titel: James Bond 007 – Lizenz zum Töten) is de Titel vun den 16. Film ut de James-Bond-Filmreeg, de vun Eon Productions Ltd. produzeert weer. De Titelrull speel to’n tweeten un letzten mol Timothy Dalton. Speelbaas weer John Glen. Dat Titelleed weer vun Narada Michael Walden komponeert un produzeert, sungen hett dat Gladys Knight.

De Weltpremiere vun den Film hett an’n 13. Juni 1989 in’t „Odeon Leicester Square“ in London in’t Biwesen vun Prinz Charles un Prinzessin Diana stattfunnen[1]. In de bundsdüütschen Kinos lööp de Film an’n 10. August 1989 an.

Inholt[ännern | Bornkood ännern]

Bond un sien Kolleeg un Fründ Felix Leiter nehmt in en spektakuläre Akschoon den süüdamerikaanschen Drogenbaron Franz Sanchez fast un draapt mit Hülp vun de US-Küstenwacht jüst noch rechtietig bi de Kark in, woneem de Hochtiet stattfinnen schall. Natürlich warrt dorna eerstmol groot fiert. Man, Sanchez blifft nich lang in de Hannen vun de Polizei – he kann mit veel Geld en Polizist besteken un kummt noch den glieken Dag free. Foorts schickt he Leiter sien Lüüd op’n Hals. As Bond, de Trotüüg bi de Hochtiet weer, dorvun höört, föhrt he gau torüch na Leiter sien Huus, finnt sien Fro doot vör. Leiter sülvst is noch an’t Leven, aver vun en Hai swoor besehrt.

Bond is wegen den Vörfall füünsch, un dat üm so mehr as he ruthöört, dat de US-amerikaansche Polizei nich veel maken kann. Op egen Fuust fangt he an natoforschen un stött dorbi ok glieks op den Polizist, de vun Sanchez besteken worrn is. De kummt dorbi üm. Bond sien Baas „M“ is vun den Alleengang vun sien Agent gor nich andoon. As kloor warrt dat Bond nich ophöört, bit he Sanchez hett, nimmt he em korterhand de Lizenz to’n Dootmaken weg. Bond verlütt dormit sien Status as Dubbel-Null-Agent. Man, Bond neiht ut un maakt sik alleen op de Söök na den Verbreker. Hülp kriggt he vun de ehmolige Army-Flegersche Pam Bouvier, de över Leiter in de Operatschoon gegen Sanchez inweiht weer. Tosamen reist se na Isthmus City, vun wo ut Sanchez sien Gewarf stüern deit.

Unvermodens finnt he dor ok sien ollen Fründ un Kolleeg „Q“ vör, de na egen Utseggen jüst Urlaub hett un Bond mit enige Hülpmiddels versorgen deit. Sien eersten Anslag op Sanchez sleiht aver fehl, vunwegen dat dat Ruuschgiftafdeel vun Hongkong dortwüschen geiht. De weern ok achter Sanchez ran un seht jemehr Misschoon nu in Gefohr. Ahn Afsicht kummt Sanchez Bond to Hülp, wat de Agent utnütt, üm sik in sien Organisatschoon intoslieken. He sorgt dorför, dat Sanchez sien egen Lüüd nich mehr recht troen deit.

Sanchez tarnt sien Drogenprodukschoon un -verkoop as en religiöse Organisatschoon; de groten Labors un Anlagen, de he bruken deit, sünd en en grote Tempelanlaag ünnerbröcht. Dor löst he sien Drogen in Benzin op, so dat he jem in de hele Welt smuggeln kann, ahn dat een wat markt. As de Produkschoonssteden besichtigt warrt, flüggt Bond op, vunwegen dat Sanchez sien rechte Hand Dario, em kennen deit. Bond kann de Verbrekers aver utschalten un mit Pam ehr Hülp en groot Chaos anrichten, wat opletzt de Anlaag tonichten maakt. Sanchez hett sik intwüschen al mit sien Geld und de Tankwagens vull Kokain-Sprit afsett. Bond un Pam sett em na un steöllt em. Opletzt kann Bond den Konvoi tonichten un Sanchez an de Siet maken.

Kritik[ännern | Bornkood ännern]

De Kritiken weern dörmischt. De Tietschrift Variety schreev in’n Juli 1989 vun en Cocktail ut hoochprozentige Action, Spektakel un Drama un vergleek dat Speel vun timothy Dalton mit de fröheren Bond-Filmen vull mit Energie un Körperlichkeit. De New York Times fünn in den Film Action mit Stil un en poor kloke Neeheiten. Dalton weer in de Rull as füünschen Bond, in de romantsichen rull un as Action-Held meist as tohuus, man he künn nienich twee vun disse Göden mit’nanner verbinnen. De Time loov de Action in den Film, weer aver trurig, dat de Dreihbookschrievers un ok de Speelbaas för jemehr Figuren nix Klokes to Doon funnen harrn[2].

Utteken[ännern | Bornkood ännern]

De Film hett keen Utteken wunnen, weer aver 1990 för den Edgar Allan Poe Award as Best Film nomineert.

Produkschoonsachtergrund[ännern | Bornkood ännern]

Dreihbook[ännern | Bornkood ännern]

Licence to Kill weer de eerste Bond-Film för den nich de Titel vun en Kortgeschicht oder en Roman vun Ian Fleming bruukt worrn is. An sik schüll de Film eerst Licence revoked („Lizenz wegnahmen“) heten, man Metro-Goldwyn-Mayer weer nich seker, wat disse Titel in de USA ok verstahn warrn de.

De Geschicht för den Film hett Richard Maibaum tosamen mit Michael G. Wilson utdacht. För Maibaum weer dat de letzte James-Bond-Film: He bleev 1991 doot. Wegn en Streik vun de Writers Guild of America künn Maibaum dat Dreihbook aver nich to Enn schrieven, so dat Wilson dat Skript alleen fardig stellt hett. He hett mööglichst veel Inholt an den Dreihoort Mexiko stattfinnen laten, de al vörgeven weer, un harr bito de Mööglichkeit, dat Dreihbook an Dalton antopassen, de as Dorsteller al faststünn[1].

Dat Dreihbook harr an’t Enn nich veel mit Fleming sien Böker gemeen. De Inholt üm Leiter sien Sehren dör den Hai un Bond sien ansluten Söök in de Hall mit den Fischköder, stammt ut den Roman Live and Let Die. In den Film mit glieken Naam is de Szeen nich inboet worrn.

Besetten un Kru[ännern | Bornkood ännern]

Op de Seven Mile Bridge warrt Sanchez to Anfang fastnahmen un later ok wedder befreet

Dalton harr en Verdrag över dree Filmen afslaten un stünn dormit as Hööftdorsteller fast. Sien Gegenspeler weer vun Robert Davi speelt. De Rull vun Felix Leiter is vun David Hedison speelt worrn, de disse Rull al 1973 in Live and Let Die harr. He weer dormit bit to’n 22. Bond-Film de eenzige Schauspeler, de disse Rull tweemol speelt hett.

As Bond-Girls weern Carey Lowell, de 2002 bit 2013 mit Richard Gere verheiraat weer, as Pam Bouvier un Talisa Soto as Lupe Lamora ünner Verdrag nahmen. En Sünnerheit vun dissen Film is de Rull vun Q, de to’n eersten mol Bond nich blots mit de tyypschen Gadgets utrüsten deit, man em bi sien Misschoon direkt ünnerstütten deit un dormit en sünners groten Part to spelen hett.

Dreiharbeiten[ännern | Bornkood ännern]

Dat Otomí Ceremonial Center in Temoaya deen as Kulisse vör den Tempel, de as Tarnung för den Drogeprodukschoon deent.

De Dreiharbeiten füngen vun 19. Juli 1988 an un weern bit to’n 18. November 1988 afslaten[3]. De Vörspann to’n Film weer to’n letzten Mol vun Maurice Binder tosamenstellt, de disse Opgaav siet Thunderball övernahmen harr. He is 1991 – jüst so as Maibaum – dootbleven.

Dreiht worrn is de Film an verschedene Öörd in de USA, Grootbritannien un Mexiko. In Key West, Florida ünner annern in’t Huus vun Ernest Hemingway un op de Seven Mile Bridge. In Mexiko weer vör allen in de Öörd Acapulco, Mexiko-Stadt un Temoaya. dreiht. De Opnahmen vun de Verfolgungsjagd mit de Tankwagens sünd op de Straat twüschen Mexicali un La Rumorosa dreiht worrn – ok in Mexiko.

Filmmusik[ännern | Bornkood ännern]

De Filmmusik is vun Michael Kamen komponeert worrn. John Barry harr för de Arbeit an den Film keen Tiet, also weer Kamen utsöcht, vunwegen dat de Speelbaas John Glen dorvun utgahn is, dat he mit sien Muisk an neegsten an Barry rankamen de. Kamen weer to de Tiet al as Komponist vun Filmmusik för Action-Filmen bekannt, to’n Bispeel vör Lethal Weapon oder Die Hard.

Dat Titelled Licence to Kill weer vun Gladys Knight sungen. Komponeert hebbt dat Narada Michael Walden, Jeffrey Cohen un Walter Afansieff. To Anfang vun dat Leed weern Elementen ut dat Leed Goldfinger bruukt, so dat ok de Komponisten vun dat Leed faken opföhrt warrt. De Single is in de britischen Charts bit op Platz söss kamen[4] Vör den Afspann is de Diane-Warren-Kompositschoon If You Asked Me To nütt worrn, de vun Patti Labelle sungen weer. 1992 is vun dat Leed en Cover-Faten vun Céline Dion rutkamen, de dorvun eerst en weltwieten Hit maakt hett.

Adaptschonen[ännern | Bornkood ännern]

John Gardner hett op Grundlaag vun dat Dreihbook en Roman to den Film schreven. Siet 1979 weer dat de eerste Roman to en Bond-Film. 1989 is ok en Comic mit den glieken titel vun den Künstler Mike Grell rutkamen, de ok op den Inholt vun den Film baseert[5]. Opletzt geev dat ok noch en Reeknerspeel mit den glieken Naam.

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. a b Production Notes – Licence To Kill op mi6-hq.com (engelsch), afropen an’n 3. Januar 2013.
  2. Time Tunnel: Review Rewind op: mi6-hq.com (engelsch), afropen an’n 3. Januar 2013.
  3. Filmdaten op IMDb; afropen an’n 14. Dezember 2014
  4. Licence to Kill op: mjnewton.demon.co.uk (engelsch); afropen an’n 3. Januar 2013.
  5. Comic Book – Licence To Kill. Op: bondpix.com (engelsch); afropen an’n 11. Januar 2013.

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]