The Paradine Case

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	The Paradine Case
Düütsch Titel:	Der Fall Paradin
Produkschoonsland:	USA
Johr vun’t Rutkamen:	1947
Läng:	125 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 16
Filmkru
Speelbaas:	Alfred Hitchcock
Dreihbook:	Alma Reville David O. Selznick Ben Hecht James Bridie
Produkschoon:	David O. Selznick
Musik:	Franz Waxman Paul Dessau
Kamera:	Lee Garmes
Snitt:	John Faure
Szenenbild:	J. McMillan Johnson
Kledaasch:	Travis Banton
Dorstellers
Gregory Peck: Anthony Keane, Afkaat Ann Todd: Gay Keane Charles Laughton: Richter Lord Thomas Horfield Charles Coburn: Sir Simon Flaquer Joan Tetzel: Judy Flaquer Ethel Barrymore: Lady Sophie Horfield Louis Jourdan: André Latour, Kamerdener Alida Valli: Mrs. Maddalena Anna Paradin Leo G. Carroll: Sir Joseph, Staatsafkaat Isobel Elsom: Weertsche

The Paradine Case (op platt so veel as „De Paradine-Fall“; dt. Titel: Der Fall Paradin) is de Titel vun en US-amerikaanschen Kriminalfilm ut dat Johr 1947. Dat Dreihbook baseert op den Roman The Paradine Case vun Robert Smythe Hichens.

Inholt

Mrs. Paradine warrt vun de Polizei fastnahmen un is anklaagt, dat se ehrn ölleren blinnen Ehmann vergift hett, üm an sien groot Vermögen un sien Landsitt rantokamen. De Afkaat Keane warrt dormit beopdraagt, de Anklaagte för Gericht to verdeffenderen. He dröpt sik mit Mrs. Paradine, üm de Achtergrünnen vun den Dood vun Mr. Paradine wies to warrn. Mrs. Paradine is en smucke Fro, un so duert dat nich lang, bit de Afkaat sik vun ehr teemlich andoon föhlt, ofschoonst he sülvst mit en feine Fro verheiraat is. Na un na kummt he dorbi ünner ehrn Influss, vunwegen dat he ehr allns glöven deit un vun ehrn reinen Charakter övertüügt is.

Üm sik en Bild vun de Laag und vun de annern Personen op den Landsitt in Cumberland to maken, föhrt Keane sülvst dorhen. Dor höört he allerhand Geschichten över den ollen. In de Nacht söcht Latour den Afkaaten in sien Gasthuus op un vertellt em, dat Mrs. Paradine afsluut nich de Engel is, as den Keane ehr sütt. He snackt veel mehr dorvun, dat se en gemeen Beest un en böse Fro is. Keane will dorvun nix weten un jaagt em na Huus.

Wedder torüch versöcht he ut sien Mandantsche ruttokriegen, ut wovun Grund Latour so slecht över ehr snacken deit, man se gifft em keen Informatschonen. Tohuus mutt Keane sik dorför aver mit sien egen Fro uteneensetten, de de Gefohr sütt, dat jemehr Eh tweibreken deit. Man se vertroet dorop, dat ehr Mann sik besinnen deit.

In’n Verloop vun de Gerichtsverhanneln stellt sik rut, dat Mrs. Paradine wat mit den Stallknecht Latour an’t Lopen harr, den fröheren Dener vun den blinnen Mr. Paradine. Keane sett allns doran, Latour in’t Krüüzverhör as Möörder to överföhren. De aver gifft Mrs. Paradine de Schuld un begeiht kort dorop Sülvstmoord. Nu mutt Keane faststellen, wat he nich wohrhebben wull: Sien Mandantsche is en Möördersche. Opletzt gifft se dat in’n Gerichtssaal ok to un Keane mutt insehn, dat he sik in Mrs. Paradine düchtig versehn hett.

Kritik

• Adolf Heinzlmeier un Berndt Schulz in’t Lexikon "Filme im Fernsehen" : (...) die Redseligkeit des Films mindert die Spannung." (Weertung: 2 Steerns = dörsnittlich)

• Lexikon vun’n internatschonalen Film: "Kriminalistische und ehepsychologische Probleme in einem brillant gespielten, für Hitchcocks Verhältnisse ungewöhnlich breit angelegten und dialogreichen Drama, das – von der zeitgenössischen Kritik geringgeschätzt – in neuerer Zeit als eines der bedeutenderen Werke des Meisters betrachtet wird."

• Süddeutsche Zeitung, München: „Der Film besticht durch die menschliche Tiefe.“

• 6000 Filme: "Bemerkenswerter Fall einer Giftmörderin und ihres Strafverteidigers, in dem sich kriminelle und ehepsychologische Probleme gegenseitig durchdringen. Hervorragend gestaltet und menschlich vertieft."

Utteken

De Film hett keen Filmpries wunnen, weer aver för een Pries nomineert:

• 1948: mit den Oscar in de Kategorie Best Nevendorstellersche för Ethel Barrymore

Achtergrünnen

• The Paradine Case weer Hitchcock sien letzte Arbeit ünner den Verdrag mit David O. Selznick, de dat Studio mit dree Millionen US-Dollar meist jüst so veel Geld köst hett as de düütlich opwännigere Film Gone with the Wind. Der Grund för dat grote Budget weer, dat de Arbeit vun Anfang an achter den Plaan weer. Selznickmoneer, dat Hitchcock langsom weer un överhaupt nich mehr de faste Hand harr, de he ehmols so geern müch. Hitchcock dorgegen hett mehrmols klaagt, dat he ünner Produkschoonsbedingen arbeiten müss, de technisch twintig Johren achter de Tiet weern. Butendem hett Selznick de Endfaten vun’t Dreihbook Szeen för Szeen sülvst schreven un jeed eerwst nipp un nau vör den Dreihanfang vörleggt. Bito hett sik Selznick jümmer wedder in Hitchcock sien vörsichtige Budgetplaans inmischt..

• För de Szenen in’t Gericht is en nipp un naue Kopie vun’n Old-Bailey-Gerichtssaal boet worrn.

• Ofschoonst Hitchcock de Dorstellers mögen de, harr he de Ansicht, dat Gregory Peck, Alida Valli un Louis Jourdan för jemehr Rullen nich egent weern. As Baas vun’t Studio hett Selznick aver dorop bestahn, dat se insett warrt. Hitchcock harr lever mit Sir Laurence Olivier as Keane, Greta Garbo as Mrs. Paradin un Robert Newton as André Latour arbeit.

• As Hitchcock den Film in en Rekordtiet vun blots 92 Dreihdaag fardig bi’t Studio aflevern de, harr de en Looptiet vun meist dree Stünnen. De nich-sneden Original-Faten vun den Film is 1980 bi en Floot tonichten maakt worrn.

Literatur

• Robert Hichens: Wege im Zwielicht. Roman (OT: The Paradine Case). Ullstein, Berlin 1935
• Robert A. Harris, Michael S. Lasky, Joe Hembus (Rgv.): Alfred Hitchcock und seine Filme (OT: The Films of Alfred Hitchcock). Citadel-Filmbook bi Goldmann, München 1976, ISBN 3-442-10201-4

Weblenken

• The Paradine Case in de Internet Movie Database (engelsch)
• Filmkritik in de filmzentrale