Dead Men Don’t Wear Plaid
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Dead Men Don’t Wear Plaid |
| Düütsch Titel: | Tote tragen keine Karos |
| Produkschoonsland: | USA |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1982 |
| Läng: | 88 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Carl Reiner |
| Dreihbook: | Carl Reiner George Gipe Steve Martin |
| Produkschoon: | William E. McEuen, David V. Picker |
| Musik: | Miklós Rózsa |
| Kamera: | Michael Chapman |
| Snitt: | Bud Molin |
| Szenenbild: | John DeCuir |
| Kledaasch: | Edith Head |
| Dorstellers | |
| |
Dead Men Don’t Wear Plaid (op plattdüütsch so veel as „Do’e Minschen drägt keen Schottenkaro“; dt. Titel. Tote tragen keine Karos) is de Titel vun en US-amerikaansche Filmkummedie ut dat Johr 1982. De Hööftrull hett Steve Martin speelt, Speelbaas weer Carl Reiner.
Inholt
[ännern | Bornkood ännern]Rigby Reardon is en Privatdetektiv, den sien Vörbild de grote Detektiv Marlow is. He langwielt sik jüst, as en wunnerschöne Fro an sien Bürodöör kloppen deit: Juliet Forrest, de Dochter vun den Wetenschoppler un Keeshersteller Dr. Forrest, de jüst vörige Nacht bi en Unfall ümkamen wesen schall. Man Juliet glöövt nich an en Unfall, vunwegen, dat ehr Vadder sik snaaksch verhollen harr, de letzte Tiet. Reardon övernimmt den Opdrag un fangt an natoforschen. Gau finnt he Henwiesen op en Verswören, as he twee Listen mit „Frünnen un Feenden vun Carlotta“ finnt.
Bi sien Arbeit mutt he vele Radels lösen un kummt jümmer wedder in Gefohr. Dorbi warrt he ok mehrmols anschaten. Un natürlich verkiekt he sik ok gau in de hübsche Juliet – ofschoonst he ehr meist afwörgen deit, as se mit dat Woort Cleaning Woman (Reinmakerfro) bi em en wunnen Punkt ut verleden Tieten freeleggt. Na un na stellt Reardon fast, dat de „Frünnen vun Carlotta“ heemlich doot un nix mit em to doon hebben wüllt, wiel de „Feenden vun Carlotta“ een na’n annern ümbrocht worrn sünd. En Henwies föhrt op en süüdamerikaansch Krüüzfohrtschipp mit den düütschen Naam „Immer Essen“.
Reardon finnt opletzt rut, dat Carlotta keen Fro, man en Eiland vör de Pazifik-Küst vun Peru is un maakt sik sülvst op’n Weg dorhen, ofschoonst Juliet em intwüschen verlaten hett, as se wat in’n verkehrten Hals kregen harr. Mit de Hülp vun den öörtlichen Polizist Carlos Rodrigez kummt Reardon op de Spoor vun en Grupp vun Nazis, de op dat smudeelige Eiland geheeme Experimenten maakt. Un utrekent Juliet ehr Butler is de Anföhrer vun de Nazis. Se hebbt Dr. Forrest roovt, un mit sien Kees Bomben entwickelt, mit de man sogor Steen un Fels oplösen kann. Dormit wüllt se de Welt ünner Druck setten un besetten. Ok Juliet in in jemehr Gewalt kamen. Dat kummt to’n Showdown, bi den Reardon sülvst fangen nahmen warrt. Man, Juliet weet sik Raat: se bringt den Anföhrer dorto dat Woort Cleaning Woman uttosnacken. Dat bringt Reardon so dull in Raasch, dat he sik freemaken un de Situatschoon ünner Kontroll bringen kann. De Nazis warrt opletzt insparrt, un Juliet un Rigby warrt en Poor.
Kritik
[ännern | Bornkood ännern]Dat Lexikon vun’n internatschonalen Film beteken den Film as en infallsrieke Parodie op de Detektivfilmen ut de 1940er Johren, de mit veel Leev maakt weer un sik dordör uttekent, dat tallrieke Originalszenen vun de ollen Filmen mit Kunst in de ne’e Geschicht inarbeit weern. De Inholt weer an de Vörbiller anpasst, mitünner burlesk, man nie ahn achtergrünnigen Witz. Loovt weer bito de Kameraarbeit un de Dekoratschoon.[1]
Achtergrünnen
[ännern | Bornkood ännern]In den Film sünd tallrieke Utsneden ut fröhere Filmen inboet, de mit jemehr Dorstellers in de Geschicht inarbeit sünd. Alleen al ut den Grund, müss de Film in swart-witt dreiht warrn, vunwegen dat de Originalszenen blots in swart-witt to kriegen weern. Man kann de Originalszenen tomeist rutkennen wegen jemehr slechtere Gööd. Dör de Kombinatschoon vun de ollen Filmutsneden sünd in Dead Men Don’t Wear Plaid utermatig vele grote Stars to sehn (in de Reeg vun jemehr Opduken): Alan Ladd, Barbara Stanwyck, Ray Milland, Ava Gardner, Burt Lancaster, Humphrey Bogart, Cary Grant, Ingrid Bergman, Veronica Lake, Bette Davis, Lana Turner, Edward Arnold, Kirk Douglas, Fred MacMurray, James Cagney, Joan Crawford, Charles Laughton un Vincent Price.
De Szenen, de in den Film rinsneden weern, kamt ünner annern ut disse Originalwarken:
- Johnny Eager (Der Tote lebt, 1941)
- Suspicion (Verdacht, 1941)
- This Gun for Hire (Die Narbenhand, 1942)
- The Glass Key (Der gläserne Schlüssel, 1942)
- Double Indemnity (Frau ohne Gewissen, 1944)
- The Lost Weekend (Das verlorene Wochenende, 1945)
- Deception (Trügerische Leidenschaft, 1946)
- Humoresque (Humoreske, 1946)
- The Big Sleep (Tote schlafen fest, 1946)
- The Killers (Rächer der Unterwelt, 1946)
- Notorious (Berüchtigt, 1946)
- The Postman Always Rings Twice (Im Netz der Leidenschaften, 1946)
- Dark Passage (Das unbekannte Gesicht, 1947)
- I Walk Alone (Vierzehn Jahre Sing-Sing, 1948)
- Sorry, Wrong Number (Du lebst noch 105 Minuten, 1948)
- The Bribe (Geheimaktion Carlotta, 1949)
- White Heat (Sprung in den Tod, 1949)
- In a Lonely Place (Ein einsamer Ort, 1950)
För Edith Head weer dat de letzte Film, an den se mitarbeit hett. As Kleedaaschmakersche hett se mehrere Oscars wunnen. Ehr ünner annern is de Film in’n Afspann ok todacht worrn, as Head 1981 doodbleven is. Ok för den mehrfack uttekenten Komponist Miklós Rózsa weer de Filmmusik to dissen Film de letzte Arbeit, de he maakt hett.
In Düütschland is de Film in de Kinos und in’t Feernsehn toeerst in’t Original mit Ünnertitels wiest worrn. eerst later is ok en synchroniseerte Faten rutkamen, bi de aver veel vun den Woortwitz verloren geiht.
De Produkschoon hett ruchweg 9 Millionen US-Dollars köst. Alleen in de USA hett de Film 18.196.170 US-Dollars inspeelt.[2] Somit is de Film ok in finanzielle Hensicht teemlich spoodriek wesen.
Borns
[ännern | Bornkood ännern]Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]- Dead Men Don’t Wear Plaid in de Internet Movie Database (engelsch)
- Kritiken to’n Film op Rotten Tomatoes (engelsch)
- filmtagebuch: Tote tragen keine Karos (hoochdüütsch)