Oscars 1962

Vun Wikipedia

De Oscars 1962 sünd an’n 9. April 1962 in’t Santa Monica Civic Auditorium in Santa Monica utgeven worrn. Dat weer de 34. Oscar-Vergaav, bi de de Filmen ut dat Vörjohr – also vun 1961 – ehrt worrn sünd. Disse Vergaav weer vun Bob Hope modereert.

De spoodriekste Film dat Johr weern West Side Story, de in teihn Kategorien wunnen hett. Mit ölven Kategorien weer West Side Story gliekop mit Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg) ok an’n fakensten vörslahn.

Kategorien (Winners un Nomineerte)[ännern | Bornkood ännern]

Best Film[ännern | Bornkood ännern]

Robert Wise för West Side Story

Stanley Kramer för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
Carl Foreman för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
Joshua Logan för Fanny
Robert Rossen för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)

Best Speelbaas[ännern | Bornkood ännern]

Jerome Robbins un Robert Wise för West Side Story

Federico Fellini för La dolce vita (dt.: Das süße Leben)
Stanley Kramer för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
Robert Rossen för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
J. Lee Thompson för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)

Best Hööftdorsteller[ännern | Bornkood ännern]

Maximilian Schell för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)

Charles Boyer för Fanny
Paul Newman för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
Spencer Tracy för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
Stuart Whitman för The Mark (dt.: Gebrandmarkt)

Beste Hööftdorstellersche[ännern | Bornkood ännern]

Sophia Loren för La ciociara (dt.: Und dennoch lieben sie)

Audrey Hepburn för Breakfast at Tiffany’s (dt.: Frühstück bei Tiffany)
Piper Laurie för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
Geraldine Page för Summer and Smoke (dt.: Sommer und Rauch)
Natalie Wood för Splendor in the Grass (dt.: Fieber im Blut)

Best Nevendorsteller[ännern | Bornkood ännern]

George Chakiris för West Side Story

Montgomery Clift för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
Peter Falk för Pocketful of Miracles (dt.: Die unteren Zehntausend)
Jackie Gleason för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
George C. Scott för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)

Beste Nevendorstellersche[ännern | Bornkood ännern]

Rita Moreno för West Side Story

Fay Bainter för The Children’s Hour (dt.: Infam)
Judy Garland för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
Lotte Lenya för The Roman Spring of Mrs. Stone (dt.: Der römische Frühling der Mrs. Stone)
Una Merkel för Summer and Smoke (dt.: Sommer und Rauch)

Best Originaldreihbook[ännern | Bornkood ännern]

William Inge för Splendor in the Grass (dt.: Fieber im Blut)

Sergio Amidei, Diego Fabbri un Indro Montanelli för Il Generale della Rovere (dt.: Der falsche General)
Federico Fellini, Ennio Flaiano, Tullio Pinelli un Brunello Rondi för La dolce vita (dt.: Das süße Leben)
Paul Henning un Stanley Shapiro för Lover Come Back (dt.: Ein Pyjama für zwei)
Walentin Jeschow un Grigori Tschuchrai för Ballada o soldate (dt.: Die Ballade vom Soldaten)

Best Dreihbook na Vörlaag[ännern | Bornkood ännern]

Abby Mann för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)

George Axelrod för Breakfast at Tiffany’s (dt.: Frühstück bei Tiffany)
Sidney Carroll un Robert Rossen för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)
Carl Foreman för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
Ernest Lehman för West Side Story

Best Kamera (Swartwitt)[ännern | Bornkood ännern]

Eugen Schüfftan för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)

Edward Colman för The Absent-Minded Professor (dt.: Der fliegende Pauker)
Daniel L. Fapp för One, Two, Three (dt.: Eins, Zwei, Drei)
Ernest Laszlo för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
Franz Planer för The Children’s Hour (dt.: Infam)

Best Kamera (Farv)[ännern | Bornkood ännern]

Daniel L. Fapp för West Side Story

Jack Cardiff för Fanny
Charles Lang för One-Eyed Jacks (dt.: Der Besessene)
Russel Metty för Flower Drum Song (dt.: Mandelaugen und Lotosblüten)
Harry Stradling för A Majority of One (dt.: 1000 Meilen bis Yokohama)

Best Szenenbild (Swartwitt)[ännern | Bornkood ännern]

Gene Callahan un Harry Horner för The Hustler (dt.: Haie der Großstadt)

Fernando Carrere un Edward G. Boyle för The Children’s Hour (dt.: Infam)
Carroll Clark, Hal Gausman un Emile Kuri för The Absent-Minded Professor (dt.: Der fliegende Pauker)
Piero Gherardi för La dolce vita (dt.: Das süße Leben)
George Milo un Rudolph Sternad för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)

Best Szenenbild (Farv)[ännern | Bornkood ännern]

Victor A. Gangelin un Boris Leven för West Side Story

Roland Anderson, Sam Comer, Ray Moyer un Hal Pereira för Breakfast at Tiffany’s (dt.: Frühstück bei Tiffany)
Howard Bristol, Alexander Golitzen un Joseph C. Wright för Flower Drum Song (dt.: Mandelaugen und Lotosblüten)
Veniero Colasanti un John Moore för El Cid
Sam Comer, Arthur Krams, Hal Pereira un Walter H. Tyle för Summer and Smoke (dt.: Sommer und Rauch)

Best Kledaasch (Swartwitt)[ännern | Bornkood ännern]

Piero Gherardi för La dolce vita (dt.: Das süße Leben)

Dorothy Jeakins för The Children’s Hour (dt.: Infam)
Jean Louis för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
Howard Shoup för Claudelle Inglish (dt.: Claudelle und ihre Liebhaber)
Muraki Yoshirō för Yōjimbō (用心棒; dt.: Yojimbo – Der Leibwächter)

Best Kledaasch (Farv)[ännern | Bornkood ännern]

Irene Sharaff för West Side Story

Edith Head un Walter Plunkett för Pocketful of Miracles (dt.: Die unteren Zehntausend)
Jean Louis för Back Street (dt.: Endstation Paris)
Irene Sharaff för Flower Drum Song (dt.: Mandelaugen und Lotosblüten)
Bill Thomas för Babes in Toyland (dt.: Aufruhr im Spielzeugland)

Best Toon[ännern | Bornkood ännern]

Fred Hynes un Gordon Sawyer för West Side Story

Robert O. Cock för The Parent Trap (dt.: Die Vermählung ihrer Eltern geben bekannt)
John Cox för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
Gordon Sawyer för The Children’s Hour (dt.: Infam)
Waldon O. Watson för Flower Drum Song (dt.: Mandelaugen und Lotosblüten)

Best Snitt[ännern | Bornkood ännern]

Thomas Stanford för West Side Story

Philip W. Anderson för The Parent Trap (dt.: Die Vermählung ihrer Eltern geben bekannt)
Frederic Knudtson för Judgment at Nuremberg (dt.: Das Urteil von Nürnberg)
Alan Osbiston för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)
William Reynolds för Fanny

Best Trickeffekt[ännern | Bornkood ännern]

Chris Greenham un Bill Warrington för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)

Eustace Lycett un Robert A. Mattey för The Absent-Minded Professor (dt.: Der fliegende Pauker)

Best Filmmusik (Drama/Kummedie)[ännern | Bornkood ännern]

Henry Mancini för Breakfast at Tiffany’s (dt.: Frühstück bei Tiffany)

Elmer Bernstein för Summer and Smoke (dt.: Sommer und Rauch)
Miklós Rózsa för El Cid
Morris Stoloff un Harry Sukman för Fanny
Dimitri Tiomkin för The Guns of Navarone (dt.: Die Kanonen von Navarone)

Best Filmmusik (Musikfilm)[ännern | Bornkood ännern]

Saul Chaplin, Johnny Green, Irwin Kostal un Sid Ramin för West Side Story

George Bruns för Babes in Toyland (dt.: Aufruhr im Spielzeugland)
Ken Darby un Alfred Newman för Flower Drum Song (dt.: Mandelaugen und Lotosblüten)
Duke Ellington för Paris Blues
Dmitri Schostakowitsch för Chowanschtschina (Хованщина)

Best Leed[ännern | Bornkood ännern]

„Moon River“ (Henry Mancini un Johnny Mercer) ut Breakfast at Tiffany’s (dt.: Frühstück bei Tiffany)

„Bachelor in Paradise“ (Mack David un Henry Mancini) ut Bachelor in Paradise (dt.: Junggeselle im Paradies)
„Love Theme from El Cid (The Falcon and the Dove)“ (Miklós Rózsa un Paul Francis Webster) ut El Cid
„Pocketful of Miracles“ (Sammy Cahn un Jimmy Van Heusen) ut Pocketful of Miracles (dt.: Die unteren Zehntausend)
„Town Without Pity“ (Dimitri Tiomkin un Ned Washington) ut Town Without Pity (dt.: Stadt ohne Mitleid)

Best animeert Kortfilm[ännern | Bornkood ännern]

Dušan Vukotić för Surogat (dt.: Der Ersatz)

Walt Disney för Aquamania (dt.: Der Freizeitkapitän)
Chuck Jones för Beep Prepared (dt.: Allzeit Beep Beep)
Chuck Jones för Nelly’s Folly
Friz Freleng för The Pied Piper of Guadalupe

Best Kortfilm[ännern | Bornkood ännern]

Hilary Harris för Seawards the Great Ships

Cine Documents för Ballon vole
McCarty-Rush-Gaffney för Rooftops of New York
John D. Jennings för The Face of Jesus
Arthur Lipsett för Very Nice, Very Nice

Best Dokumentar-Kortfilm[ännern | Bornkood ännern]

Frank P. Bibas för Project Hope

United States Army Air Forces för Breaking the Language Barrier
Tom Hayes un Jim O’Connor för Cradle of Genius
Haro Senft för Kahl
Benedetto Benedetti för L’uomo in grigio

Best Dokumentarfilm[ännern | Bornkood ännern]

Arthur Cohn un René Lafuite för Le ciel et la boue (dt.: Nur Himmel und Dreck)

Romolo Marcellini för La Grande olimpiade

Best frömdsprakig Film[ännern | Bornkood ännern]

Ingmar Bergman för Såsom i en spegel (Sweden; dt.: Wie in einem Spiegel)

Ismael Rodríguez för Ánimas Trujano (El hombre importante) (Mexiko)
Keisuke Kinoshita för Eien no hito (永遠の人; Japan)
Bent Christensen för Harry og kammertjeneren (Däänmark; dt.: Harry und sein Kammerdiener)
Luis García Berlanga för Plácido (Spanien; dt.: Placido)

Sünnere Utteken[ännern | Bornkood ännern]

Ehrenoscar Fred L. Metzler
Jerome Robbins
William L. Hendricks för A Force in Readiness
Irving G. Thalberg Memorial Award Stanley Kramer
Jean Hersholt Humanitarian Award George Seaton
Pries för Wetenschop un Entwickeln Sylvania Electric Products, Inc.
James Dale, S. Wilson, H. E. Rice, John Rude, Laurie Atkin, Wadsworth E. Pohl, H. Peasgood
E. I. Sponable, Herbert E. Bragg, F. D. Leslie, R. D. Whitmore, A. A. Alden, Endel Pool, James B. Gordon
Pries för Technische Verdeensten Hurletron, Inc., Electric Eye Equipment Division
Wadsworth E. Pohl

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]