Mebsuta
Mebsuta | |
Mebsuta liggt ’n beten rechts över de Bildmitt op dat rechte "Been" vun Castor | |
Positschoon un Beteken | |
Steernbild | Gemini; Gem |
Rektaszension | 6h 43m 55,93s |
Deklinatschoon | 25° 7' 52,05" |
Annere Naams | Melboula, Melucta |
Bayer-Beteken | ε |
Flamsteed-Tall | 27 |
Bright-Star-Kataloog | HR 2473 |
Henry-Draper-Kataloog | HD 48329 |
SAO-Kataloog | SAO 78682 |
Hipparcos-Kataloog | HIP 32246 |
Physikaalsch Parameter | |
Afstand | 840 ± 40 Lj |
schienbore Helligkeit | +3.06 |
Spektralklass | G8 Ib |
Sünnerheiten |
Mebsuta (ok Melboula oder Melucta) is de Egennaam vun den Steern ε Geminorum in’t Steernbild Tweeschen.
Beschrieven
[ännern | Bornkood ännern]Mit en schienbore Helligkeit vun +3.06m is Mebsuta een vun de heelleren Steern in de Tweeschen un kann licht mit free Oog bekeken warrn. Ut dat Vermeten vun de Parallax hebbt Forschers en Afstand to de Eer vun ruchweg 840 ± 40 Lichtjohren utrekent.[1] Dör sien Neeg to de Ekliptik kann de Steern mitünner vun’n Maand oder sogor vun en Planet verdeckt warrn. Dat kummt aver nich faken vör: de letzte Bedecken weer an’n 8. April 1976 dör den Mars.
De Spektralklass vun Mebsuta is G8 Ib,[2] wobi dat Ib andüüt, dat de Steern en Överrees is. Mööglich weer aver ok, dat de Steern dör den asymptootschen Resentwieg vun’t Hertzsprung-Russell-Diagramm lopen is un en aflöste Schaal vun Stoff opwiest.[3] Sien Maat warrt op den 105- bit 175-facken Dörmeter vun de Sünn annahmen mit en Masse, de ruchweg 19-mol so groot is as vun de Sünn.
Naam
[ännern | Bornkood ännern]De Naam Mebsuta kummt ut de araabschen Spraak (مبسوطة, mabsūṭa) un bedüüt so veel as „de Utstreckte“. Dat geiht torüch op olle Tieten, as de Steern Mekbuda de Poten vun en Lööw dorstellt hebbt, un Meksuta en utstreckte annere Poot weer.
Borns
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ van Leeuwen, Floor (2007): Validation of the new Hipparcos reduction, Astronomy and Astrophysics Vol. 474 (Bd. 2), S. 653–664, doi:10.1051/0004-6361:20078357
- ↑ Nordgren, Tyler E. et al. (1999), Stellar Angular Diameters of Late-Type Giants and Supergiants Measured with the Navy Prototype Optical Interferometer, The Astronomical Journal Vol. 118 ( Bd. 6): S. 3032–3038, doi:10.1086/301114
- ↑ Lobel, A.; Dupree, A. K. (2000): The Chromospheres of G-type Ib Supergiants, Bulletin of the American Astronomical Society Vol. 32, S. 1474