Earl Hines

Vun Wikipedia
Earl Hines an dat Klaveer wiels den Tweeten Weltkrieg

Earl Kenneth „Fatha“ Hines (* 28. Dezember 1903[1] in Duquesne, Pennsylvania; † 22. April 1983 in Oakland, Kalifornien) weer en US-amerikaansch Jazz-Pianist und Bandleader.

Leven[ännern | Bornkood ännern]

Hines sien Vader speel as Trompeter in de Eureka Brass Band, sien Moder weer Organistin. Hines hett tonächst Kornett lehrt, is denn aber to dat Piano wesselt, up dat he af 1914 in Pittsburgh privaten Ünnerricht kreeg. Bald speel he in Clubs. 1922 truck he nah Chicago. 1926 wurr he Liddmaat in de Band vun Carroll Dickerson. Hier is he up den vun hüm bannig bewunnert Louis Armstrong drapen, mit de tosommen he 1928 twee Mielensteen vun de Jazzgeschichte upnehmen dee: „West End Blues“ un „Weather Bird“. Dorneben weer he bi Sammy Stewart un bi Jimmy Noone tätig. Sien eersten Hit in den Charts harr he in' September 1933 mit de Solo-Nummer „Fifty-Seven Varieties.“[2]

Earl Hines 1947.
Fotografie vun William P. Gottlieb.

Van 1928 bit 1947 harr he en eegen Band, de he bald up dat Bigbandformat vergröttern dee. As Bandleader harr he in de 1930er Johren führende Jazzmusiker ünner Verdrag as Darnell Howard, Trummy Young oder Freddy Webster. Mit sien Sextett hett he Upnahmen mit Ray Nance, Johnny Hodges, Flip Phillips, Oscar Pettiford un Singern as Sarah Vaughan oder Johnny Hartman maakt. 1940 gelung hüm en letzt Charts-Hit mit „It Had to Be You“. To Anfang vun de 1940er Johren hemm in sien Band Dizzy Gillespie, Charlie Parker oder Billy Eckstine speelt. Dordör keem de Band vun Hines to den Roop, en Wiege des Bebop ween to hemm.[3]

1948 bit 1951 speel he in Armstrong sien All Stars Band. Anskuutend weer he an de Westküst tätig un gung 1957 mit Jack Teagarden up Europatournee. Af 1964 harr he mit en Reeg vun Solokonzerten en Comeback. He hett mit Budd Johnson in' Trio oder Quartett arbeit un wurr dör eenig Tourneen weltwiet bekannt. 1965 hemm hüm de Kritiker in de Down Beat Hall of Fame wählt.

Mit Hines wurrd de so nömmt trumpet style (Trompetenstil-Pianisten) verbunnen, mit de he Armstrong sien Speelwies up dat Klaveer weddergeev. Dordör gellt he as Paddmaaker vun den Swing-Pianostil, den Teddy Wilson to Vullkommenheit broch. Earl Hines harr grooten Infloot up de Entwicklung vun dat Jazzpiano un gellt as en vun de herutragen Interpreten up dit Instrument. Sien Stil stellt en wichtig Binnenlidd tüschen traditschonellen un modernen Jazz dor. He hett ok nee Klangfarven utprobeert. An' 26. Februar 1940 hett he all en elektrisch Storytone-Piano insett, um Body and Soul un Child of a Disordered Brain intospelen.

Ehrungen[ännern | Bornkood ännern]

Dorneben is he in de American Jazz Hall of Fame upnommen wurrn.

Diskografie[ännern | Bornkood ännern]

Von links: Jack Teagarden, Sandy DeSantis, Velma Middleton, Fraser MacPherson, Cozy Cole, Arvell Shaw, Earl Hines, Barney Bigard. In' Palomar Supper Club, 17. März 1951.

Sammlungen[ännern | Bornkood ännern]

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • George T. Simon: The Big Bands. Mit en Vörwoort vun Frank Sinatra. 3. överarbeit Uplaag. Macmillan Publishing, New York und Collier Macmillan Publishers, London 1974, S. 256f.
  • Stanley Dance: The World of Earl Hines. Scribners, New York 1977 und Da Capo, New York 1979.
  • Wolfram Knauer: Earl Hines. In: Jazz-Klassiker. Twee Bände herutgeven vun Peter Niklas Wilson. Reclam, Stuttgart 2005 (RUB), ISBN 3-15-030030-4, Band 1, S. 118–126 [mit utwählt Hörempfehlungen un Literaturhenwies].

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

Earl Hines. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Anmarken[ännern | Bornkood ännern]

  1. Nah de Biographie vun Stanley Dance; Hines sülvst geev 1905 as Gebortsjohr an, wat nah Ansichtvun de meest Jazzhistoriker falsch is.
  2. De Ziffer 57 in' Titel betruck sück up de 57 verscheeden Soßen, de de Firma Heinz Food Productions anbeeden dee
  3. Arrigo Pollilo (Jazz – die neue Enzyklopädie) schränkt in sien Artikel över Earl Hines dissen Verdeenst in, wiel Musiker all bald vun Billy Eckstine in de sien nee grünnd Orchester aftrucken wurrn, bevör se hör Innovatschonen in de Band vun Hines entspreeken artikuleeren kunnen.