Zum Inhalt springen

Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb

Vun Wikipedia
Filmdaten
Plattdüütsch Titel:
Originaltitel: Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb
Düütsch Titel: Dr. Seltsam, oder wie ich lernte, die Bombe zu lieben
Produkschoonsland: Grootbritannien
USA
Johr vun’t Rutkamen: 1964
Läng: 93 Minuten
Originalspraak: Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland: FSK 16
Filmkru
Speelbaas: Stanley Kubrick
Dreihbook: Stanley Kubrick
Terry Southern
Peter Bryant
Produkschoon: Stanley Kubrick
Hawk Films
Musik: Laurie Johnson
Kamera: Gilbert Taylor
Snitt: Anthony Harvey
Szenenbild: Ken Adam
Kledaasch: Bridget Sellers
Dorstellers

Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb (op platt so veel as „Dr. Snaakschleev oder: Woans ik lehrt heff, nich bang to wesen un de Bomb leef to hebben“; dt. Titel: Dr. Seltsam, oder wie ich lernte, die Bombe zu lieben) is de Titel vun en satirschen Anti-Kriegsfilm över den Kolen Krieg un de Nukleare Schoen ut dat Johr 1964. De Inholt baseert to’n groten Deel op den Roman Red Alert vun Peter George, den he ünner sien Pseudonym Peter Bryant rutbröcht hett. Stanley Kubrick hett dat Dreihbook to den Film schreven un weer ok Speelbaas un Produzent.

Op en Stüttpunkt vun de US-Air-Force lett de Brigadegeneral Jack D. Ripper Alarm geven, dat de USA angrepen worrn is, un wiest sien Flegerstaffel an, de Sowjetunion mit nukleare Wapen antogriepen. As sik rutstellt, finnt gor keen Angreep dör de Russen statt. Ripper is vun en Paranoia befallen un versöcht op egen Andrief, en Atomkrieg mit de UdSSR uttolösen, üm de Verswören dör de Sowjets optoholen. Ripper glöövt neemlich, dat de Russen de „weertvullen Liefsäft“ vun de Minschen in de USA to’n Bispeel dör Fluorideren vun’t Drinkwater tonichten maken wüllt.

De ümsichtige US-Präsident Muffley lett sik vun dat Militär aver nich ünner Druck setten un nimmt Kuntakt op to de sowjetischen Regeeren. De Plaan vun Ripper schient dormit optoholen to wesen. Man, bi dat Krisendrapen an’n Runnen Disch in de Kommandozentrale vun’t Pentagon warrt de Offiziellen wies, dat de Sowjets an en „Weltünnergangsmaschien“ arbeit hebbt, de so konstrueert is, dat se op en mööglichen Atomangreep automaatsch mit en ümfaten atomaren Gegenslag antern deit, de allns Leven op de Eer dör den radioaktiven Fallout tonichten maakt un nich opholen warrn kann. In de Noot sett de beiden Regeren nu all Middels in, üm ut de Laag ruttokamen. Ofschoonst de britische Uttuusch-Offizeer un Helpsmann vun Ripper, Captain Lionel Mandrake, den Trüchroop-Kood för de Bombers rutfinnen deit, kann de Gefohr nich afstellt warrn.

Een vun de Flegers neemlich, de den Ökelnaam The Leper Colony (De Leprakolonie) hett, kann keen Funkspröök mehr annehmen, vunwegen dat de Sowjets ahn Spood versöcht hebbt den Bomber aftoscheten, de dordör Schaden nahmen hett. De Kru kann keen ne’e Orders annehmen un maakt, wat se toletzt vertellt kregen hebbt. Opletzt smiet se en Waterstoffbomb af, wobi de Fleger, Major Kong, op de Bomb in Richt op dat Teel rieden deit. Dat dordör in korte Tiet de hele Eer mitsams de helen Zivilisatschoon tonichten maakt warrt, warrt in’t US-Hööftquarteer verbaast opnahmen. Aver man blots för korte Tiet. Gau warrt ünner dat Regeer vun Dr. Strangelove en Plaan utklamüstert, woans en lütten Deel vun de amerikaanschen Natschoon in en Bargwarkstollen wiet ünner de Eer noch reddt warrn kann. Üm ok na de nödige Tietduer vun 100 Johren ünner de Eer noch de militäärsche Övermacht seker to stellen, warrt över en Tuchtprogramm för Minschen nadacht (mit teihn Fronslüüd op een Mann). De Utsicht, doran deeltohebben, warrt vun de – dörweg männlichen – Offiziellen mit Freid opnahmen. De Film ennt mit en Reeg vun Opnahmen vun Atomexplosionen, de vun Karnwapentests stammt, ünner annern vun Operatschoon Crossroads (Baker) un Operatschoon Castle (Bravo).

  • Lexikon vun’n internatschonalen Film: Kubricks böse Atomkriegs-Satire zeigt die militärischen und politischen Umtriebe konsequent als Pandämonium des Irrsinns. Die groteske Stilisierung der Figuren und Schauplätze entlarvt das ‚Gleichgewicht des Schreckens‘ als labiles Konstrukt, das jederzeit durch banale Zufälle und menschliche Schwächen zum Albtraum werden kann. Einer der radikalsten, bittersten und treffsichersten Filme zum Thema.[1]
  • prisma.de: Im Schatten der Kuba-Krise, die 1962 die Welt an den Rand der nuklearen Katastrophe brachte, drehte Stanley Kubrick – begleitet von Protesten aus Militärkreisen – diese außergewöhnlich gute und überaus respektlose Kriegs-Satire, die gleichzeitig unsinniges Wettrüsten als Farce darstellt und außerdem kritisiert, dass Nazi-Wissenschaftler in den Diensten der USA stehen. Peter Sellers ist als Präsident, als Fliegeroffizier und Dr. Seltsam einmal mehr ‚Hans Dampf in allen Gassen‘.[2]
  • Reclams Filmführer: Eine makabre Groteske, die zwischen Scherz und lähmendem Entsetzen balanciert und die nur dort ihre Wirkung verliert, wo sie sich eindeutig für den Scherz entscheidet. Auch die Figur des Dr. Seltsam, in dem offenbar die ehemals deutschen Raketenfachleute persifliert werden sollen, überzeugt nicht recht. Sie ist allzu karikiert und diskreditiert durch faschistische Akzente allgemein die Eggheads. Sonst aber gelingt es Kubrick, durch eine raffinierte Inszenierung Gelächter in Grauen aufgehen zu lassen, deutlich zu machen, wie eine perfekte Maschinerie dem Fehlverhalten – möglicherweise – bornierter Einzelgänger ausgeliefert ist.[3]

De Film weer teemlich spoodriek, ofschoonst he över en eernste Saak hannelt. Dr. Strangelove weer för 18 Utteken vörslahn, dorünner alleen veer mol för den Oscar in de Kategorien Best Film, Best Speelbaas, Best Dreihbook na Vörlaag un Best Hööftdorsteller. Wunnen hett de Film teihn Priesen, as to’n Bispeel:

  • 1964: den NYFCC Award in de Kategorie Best Speelbaas för Stanley Kubrick
  • 1964: den Bodil Award in de Kategorie Best europääsch Film för Stanley Kubrick
  • 1965: den BAFTA Award in de Kategorie Best britisch Film
  • 1965: den BAFTA Award in de Kategorie Best Film överhaupt
  • 1965: den BAFTA Award in de Kategorie Best britisch Szenenbild för Ken Adam
  • 1965: den UN Award vun de BAFA Awards
  • 1965: den Hugo Award in de Kategorie Best Dramaatsch Vörföhren
  • De Film is to’n gröttsten Deel in Echttiet dreiht.
  • In’t Original fraagt General Turgidson: „Strangelove? What kind of a name is that? That ain't no Kraut name, is it, Stainesey?“ un krigg as Antwoort: „He changed it when he became a citizen. Used to be Merkwürdigliebe.“ Dat snaaksche Egenleven vun Strangelove sien rechten Arm (de vun alleen to’n Hitlergrööt hoochneiht un blots swoor to bännigen is) is en rore un dorbi teemlich go’e Dorstellen vun en „autonom Lidd“, as dat in de Neuropathologie beschreven warrt.[4]
  • De Paranoia vun den Brigadegeneral Ripper speelt op de wiel de McCarthy-Ära in de USA wiet verbreedte Vörstellung vun de „kommunistischen“ Infiltratschoon vun’t Drinkwater, üm de Potenz vun’n amerikaanschen Mann to minnern.[5] Ünner de verschedenen Theorien weer ok de Fluorideren vun’t Drinkwater in de USA, vun de Ripper snackt.
  • De Film schüll egentlich mit en Tortenslacht in de Kommandozentrale ünner de Offiziellen ennen. De Szeen is ok dreiht worrn, weer bi’n Snitt aver streken.
  • In den Film warrt vun en „Weltünnergangsmaschien“ (doomsday device) vertellt. Dat steiht in’n Tosamenhang mit de sowjetschen 50- bit 60-Megatünnen-Explosion vun de Zar-Bomb in’t Johr 1961 op dat Eiland Nowaja Semlja, wat de gröttste Explosion weer, de vun Minschen bit hüüt maakt worrn is.
  • Dat Szenenbild vun de Kommandozentrale weer vun Ken Adam, de ok an tallrieke James-Bond-Filmen mitarbeit hett. Dat Motiv mit de riesigen Bildschirmen, den groten Disch un de Belüchten, de en Hilligenschien namaakt is, is in latere Filmen faken wedder opgrepen worrn.
  • Vun Adam is aver ok dat Binnere vun den B-52-Bomber utklamüstert worrn. Dat Szenenbild hett so realistisch wirkt, dat he Kubrick em een Dag vertell, dat sik dat FBI för de Borns intresseer, de Adam för den Opbo bruukt harr. Dat Binnere vun de B-52-Bombers weer in de USA en afsluut Geheemnis. Adam harr sik in en britischen Fleger-Tietschrift klook maakt, woans dat in so en Fleger utsehn deit.
  • Peter Bryant: Bei Rot: Alarm! Der Roman des Drucktastenkriegs. Originaltitel: Red Alert. Verlag Erich Pabel, Rastatt 1961
  1. http://www.filmevona-z.de/filmsuche.cfm?wert=23249&sucheNach=titel
  2. http://www.prisma-online.de/tv/film.html?mid=1963_dr_seltsam_oder_wie_ich_lernte_die_bombe_zu_lieben
  3. Dieter Krusche, Jürgen Labenski, Josef Nagel: Reclams Filmführer. 13., neebearbeit Oplaag. Verlag Philipp Reclam, Stuttgart 2008, ISBN 978-3-15-010676-1, S. 212
  4. Daniela Ovadia: Gepeinigt von der Geisterhand. In: SPIEGEL Online. 17. Dezember 2006
  5. Hans Scheugl: Sexualität und Neurose im Film. Die Kinomythen von Griffith bis Warhol. Genehmigte, nich-körte Taschenbookutgaav, Heyne Verlag, München 1978 (Heyne-Buch 7074), ISBN 3-453-00899-5, S. 145
Dr. Strangelove or: How I Learned to Stop Worrying and Love the Bomb. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.