Swatte Muggen
| Swatte Muggen; Haarmuggen | ||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||||||||||||||
| Bibionidae | ||||||||||||||||||||||||||||
| Fleming, 1821 |
De Swatten Muggen oder Haarmuggen (Bibionidae) sünd en Familie mank de Tweeflunken (Diptera) un höört to de Muggen (Nematocera) to. Weltwiet gifft dat bi 700 Aarden vun düsse Deerter, dormank bi 50 Aarden, de ok in Europa vorkamen doot.[1] Hento kaamt noch 344 Aarten, vun de Fossilien funnen wurrn sünd.
Kennteken[ännern | Bornkood ännern]
De Swatten Muggen sünd dunker mit dor allerhand Haare an. Se laat meist na Flegen (Brachycera). Bi allerhand Aarden verscheelt sik Heken un Seken ok in’e Farv: De Heken sünd swatt un de Seken rood- bit hen to geelbruun.
Wie se leven doot[ännern | Bornkood ännern]
Swatte Muggen treedt sunnerlich in dat Vorjohr, man hen un wenn ok in’n Harfst, in grode Swarms up. Meist könnt se good flegen, man de Swatte Goornmugge (Bibio hortulanus) is man traag un nich sunnerlich leifig togange. Se steekt nich un speelt en bannige Rull bi dat [Bestüven]] vun Aaftböme, de fröh blöhen doot. Nehren doot se sik vun Nektar un Honnigdau. De Eier leggt se in humusrieke Eer. Se weert enkelt afleggt oder in lüttje Gruppen in’e Eer inbuddelt. Elk Seken kann bit hen to 3.000 Eier leggen.
Larvalentwicklung[ännern | Bornkood ännern]
De Budden kaamt faken up’n Bulten vor, in de uppersten Lagen vun’n Humus towielen ok in unbannige Masse, sunnerlich in’n Woold unner affullen Loof oder bi Doodholt un Boomstubbens. Leven doot se vun Plantenrottels un dreegt dor sülms mit to bi, dat ne’en Humus tostanne kummt. Hen un wenn, wenn se in Massen uptreden doot, unner Umstänn ok, wenn dat dröge is, gaht se ok bi lvennige Planten ehre Wuddeln ran un könnt dor denn bi schädlich weern.
Literatur[ännern | Bornkood ännern]
- P. Freeman, R. P. Lane: Bibionid and Scatopsid flies. Diptera: Bibionidae and Scatopsidae. In: Handb Ident British Insects. 9 (1985) (7). London
- Willi Hennig: Diptera, Zweiflügler. In: Handbuch der Pflanzenkrankheiten. V(2), 1. Utl. 5. Uplage. Hamborg/ Berlin 1953.
- K. Honomichl, H. Bellmann: Biologie und Ökologie der Insekten. CD-Rom. Gustav Fischer Verlag, Stuttgart 1996, ISBN 3-437-25020-5.
- L. Papp, B. Darvas (Rutg.): Contributions to a Manual of Palaearctic Diptera (with special reference to flies of economic importance). In: Nematocera and Lower Brachycera. 2 (1997); Science Herald, Budapest, S. 1–592.
- W. Schwenke: Bibionidae. In: Die Forstschädlinge Mitteleuropas. Bd. 4, Hamborg 1982.
- P. Seifert, H. Wunderer, G. Weber: Können die Ocellen bei Bibioiden-Männchen zur Flugstabilisierung beitragen? Eine Bewertung ihrer speziellen Morphologie. In: Verh Dtsch Zool Ges. 8 (1988), S. 302.
Belege[ännern | Bornkood ännern]
- ↑ Fauna Europaea
