Zum Inhalt springen

Mr. & Mrs. Smith (1941)

Vun Wikipedia
Filmdaten
Plattdüütsch Titel:
Originaltitel: Mr. & Mrs. Smith
Düütsch Titel: Mr. und Mrs. Smith
Produkschoonsland: USA
Johr vun’t Rutkamen: 1941
Läng: 91 Minuten
Originalspraak: Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland: FSK 6
Filmkru
Speelbaas: Alfred Hitchcock
Dreihbook: Norman Krasna
Produkschoon: David O. Selznick
Harry E. Edington
för RKO Radio Pictures
Musik: Edward Ward
Kamera: Harry Stradling
Snitt: William Hamilton
Kledaasch: Irene
Dorstellers

Mr. & Mrs. Smith is de Titel vun en US-amerikaansche Screwball-Kummedie ut dat Johr 1941 vun den Speelbaas Alfred Hitchcock. De Hööftrullen weern vun Carole Lombard un Robert Montgomery speelt.

De Eh vun den den New Yorker Afkaat David Smith un sien Fro Anne is mitünner ’n beten vertrackt un baseert op en snaaksch Nett vun Regeln. To’n Bispeel drööft de beiden, wenn se mol Striet mit’nanner hebbt, nich ut de Slaapkamer gahn, bit de Striet bileggt worrn is. Dat kann denn ok mol heten, dat David mehrere Daag lang nich in’t Büro kamen kann. En annere Regel beseggt, dat se jeden Maand een Fraag stellen drööft, de vun den Partner liekut un ehrlich antert warrn mutt. Na en Ehstriet fraagt Anne also, wat David ehr noch mol heiraden de, wenn he noch mol vör disse Fraag stahn de. Vunwegen dat he ehrlich wesen mutt, seggt David, dat he sien Freeheit teemlich missen de un dorüm wohrschienlich eher Single blieven de. Anne is toeerst opbröcht, vergifft em de Antwoort denn aver schienbor doch.

As David denn wedder torüch an de Arbeit is, kriggt he Besöök vun en Beamten, de em vertellt, dat sien Eh mit Anne wegen en Ingemeenden nich rechtmatig vör sik gahn weer. David vertellt Anne dorvun eerstmol nix, man se warrt dorvun dör den glieken Beamten wies. Se töövt, dat David ehr nu en ne’en Andrag maken deit, man he tögert dat noch’n beten rut. Dat duert so lang, dat Anne opletzt övertüügt is, dat David ehr wohrhaftig nich nochmol heiraden will. Doröver warrt se so dull, dat se em vör de Döör sett un kort later mit David sien besten Fründ Jeff anbanneln deit. Dat geiht so wiet, dat se sogors över en Eh mit Jeff nadenken deit.

David versöcht natürlich, Anne to övertügen, dat he ehr jümmer noch leev hett un dat he ehr noch mol wedder heiraden will, aver Anne glöövt em dat nich mehr. David blifft nix över, as to versöken, ehr plaante Eh mit Jeff to saboteeren. He reist jem sogor in’n Urlaub in en Skihütt achteran, woneem he as de vertwievelte, besopene Ehmann in’t Delirium optreden deit. Anne un Jeff steekt em in’t Bett un pleegt em, man David deit blots so, as kreeg he nix mit. Anne kummt in’t Twieveln över ehr Geföhlen, man as se dat spitz kriggt, dat David jem wat vörspeelt hett, warrt se glieks wedder füünsch. Jeff verlütt denn aver doch sien Intresse an Anne, vunwegen ehrn nööstig en Charakter, un reist af. Anne aver blifft liekers stur gegenöver David, un dat bit to’n Enn vun’n Film. Man, denn finnt se opletzt doch wedder to’nanner un verdrägt sik mit’n Söten.

Achtergrund

[ännern | Bornkood ännern]

De Produkschoonsfirma RKO Pictures hett sik in’n November 1939 de Rechten an en Skript vun Norman Krasna sekert, as de noch keen Titel för sien dat Dreihbook harr. Dat Projekt lööp dorüm tietwies ünner verschedene Arbeitstitel – ü.a. Who Was That Lady I Seen You With?, And So To Wed, Here We Go Again!, The Lady Said No!, That Was My Wife!, Temporarily Yours un Slightly Married – bit dat Studio sik opletzt op Mr. & Mrs. Smith fastleggt hett.

Carole Lombard, de kort vörher na RKO wesselt is, hett dat Dreihbook leest un Hitchcock betüdelt, dat he de Regie övernehmen schüll. Na sien egen Vertellen weer he vun de Grundidee, de Figuren un dat Genre Screwball-Kummedie wenig andoon un hett sik dorüm nipp un nau an dat Dreihbook hollen. He meen, dat he de Oort vun Lüüd, de in’n Film wiest weern, nich verstahn de. Dorüm harr he de Szenen so fotografeert, as se schreven weern.[2]

För de männliche Hööftrull hebbt Lombard un Hitchcock toeerst versöcht Cary Grant to kriegen. Man, de wull de Rull nich. Jüst so, hebbt ok annere Lüüd afseggt, so as Fredric March un George Brent. Eerst een Week vör Anfang vun de Dreiharbeiten, künn Robert Montgomery ünner Verdrag nahmen warrn – un kreeg för de Rull sogor mehr Gaasch as Hitchcock, neemlich mit 110.00 US-Dollar 40.000 mehr.

Dreiht weer vun’n 5. September bit to’n 2. November 1940. Mit de Szeen, in de Custer bi’t Snacken mit sien Öllern dör den Larm vun en Toilett stört warrt, harr dat Studio Maleschen. De Hays Code weer to de Tiet bannig, wat dat Dorstellen vun Toiletten in Bild un Toon bedrapen de. Üm en Zensur to ümgahn, hett Hitchcock den Larm vun de Waterspölen so wiet vertarrt, dat dat jüst so ok en Dampheizung wesen künnt harr.

Lombard hett sik den eersten Dag en Jux mit Hitchcock verlööft, de dat sülvst ok geern mit sien Schauspelers maken de: Se hett dree Keih in’t Studio kamen laten un jem Schiller mit de Naams vun de dree Hööftdorstellers ümhungen. Dormit hett se Hitchcock sien beropen Zitat antert, wona „all Schauspelers Veeh“ weern.

De för Hitchcock so untyypsche Kummedie is vun de Tokiekers mit grote Freid opnahmen worrn. An’n 30. Dezember 1940 is de Film vun en Publikum to Proov in New Rochelle, New York to een vun de besten Filmen vun’t Johr wählt worrn. Na de Premiere an’n 20. Januar 1941 in de Radio City Music Hall vun New York City weern de Vörföhren de eersten negen Daag lang utverköfft.

De Tietschrift Look bewunner an den Film un weer doröver ok överrascht, dat Hitchcock de glieke Strategie anwennt hett as bi sien Melodramen, de as sien Markenteken kuum to verwesseln weern: De lösige Oort, dat Hals-över-Kopp-Enn un de glieke Sichtwies, de ut de Ogenwinkels kummt.[3]

Hitchcock hett ok in dissen Film en Cameo-Optritt inboet. Na ruchweg 41 Minuuten kummt he Robert Montgomery vör en Huus op de Straat entgegen.

  1. Kritik in’t Lexikon vun’n internatschonalen Film
  2. Truffaut, 2003, S. 128
  3. Spoto, 1999, S. 278