The Beatles

The Beatles in dat Jahr 1964

The Beatles weern en britsche Rockband, de ut John Lennon (Gesang, Rhythmusgitarr, Tasteninstrumente, Mundharmonika), Paul McCartney (Gesang, Bass, Gitarr, Tasteninstrumente, Slaagtüüch), George Harrison (Gesang, Leadgitarr, Sitar, Tasteninstrumente) un Ringo Starr (af 1962 Slaagtüüch, Perkussion, Gesang) bestunn. De Gruppe hörrt mit bither ca. 1,3 Milliarden verköfft Tonträgers to de kommerziell spoodriekste Band in’t 20. Johrhunnert.

Historie

Fröhe Johren (1956–1960)

De lateren Beatles hebbt sück Enn’n vun de 1950er-Johren ut en Reeg vun Vörlöperbands üm den Liverpooler Schöler John Lennon entwickelt. De musikbegeisterte 16-Johrige hett tegen Enn’n vun dat Johr 1956 in Liverpool de Skiffle-Grupp The Quarrymen grünnd, nömmt nah sien Quarry Bank High School. Eerste Liddmaaten vun disse Schölerband weern neben Lennon (Gesang/Gitarre) de Gitarrist Eric Griffiths, de Slaagtüüger Colin Hanton, de Banjo-Speler Rod Davis, de Bassist Len Garry un Pete Shotton an’t Waschbrett. De Besetzung vun de Quarrymen, de bi privat Fier nun Schoolfesten hör eersten Uptreden harrn, änner sück aber faken, wat völ dormit to doon harr, dat Lennon wat exentrisch un luunig weer. Se spelen domols ok Stücken vun so bekannt Lüüd as Buddy Holly, Eddie Cochran un Lonnie Donegan.

De woll wichtigst Dag in de noch jung Bandhistorie is de 6. Juli 1957, as de Quarrymen bi en Goordenfest vun de Pfarrgemeend vn Liverpool-Woolton uptreden. Nah dat eerste vun twee Konzerten wurr John Lennon vun sien Schoolfrüend Ivan Vaughan de 15-johrig Paul McCartney vörstellt. Lennon weer bannig andahn, as McCartney textseker en Version vun dat Cochran-Stück Twenty Flight Rock to’n Besten geev. En paar Daag later wurr he in de Grupp upnommen. Den eersten gemeensamen Upträä harrn se an’ 18. Oktober 1957 in de Liverpooler New Clubmoor Hall statt. De Upahm vun Paul McCartney weer för John Lennon gliekbedüüdend mit den Verlust vun de uninschränkt Führungspositschoon, broch hüm aber ok en künstlerisch Konkurrenz up Oogenhöcht un en Born an Inspiratschoon. In’ Sömmer 1957 fungen Lennon un McCartney dormit an, eegen Stücken to komponeeren. To de eersten hörrn Too Bad About Sorrows un Just Fun.

An’ 6. Februar 1958 hett George Harrison, en 14-johrigen Früend vun Paul McCartney, en Konzert vun de Quarrymen in de Wilson Hall vn Liverpool-Garston besöcht. Nahdem he bi en Busfohrt John Lennon dat Instrumentalstück Raunchy vorspeelt harr, wurr ok he in de Grupp upnommen. Wiel he ehrder wat stiller weer und ok wat jünger, bleev he aber in de Schaa vun Lennon un McCartney, deren Früendschap noch enger wurr, nahdem Lennons Moder Julia an’ 15. Juli 1958 bi en Autounfall to Dood kommen weer. McCartneys Moder weer all 1956 an Bostkrebs storven.

Ungefähr in’ Fröhjohr oder Sömmer 1958 nehmen The Quarrymen, de intüschen ut Lennon, McCartney, Harrison, Colin Hanton un de Klaveerspeler John Lowe bestunnen, to privat Zwecke de Leeder That’ll Be the Day (en Buddy-Holly-Kompositschon) un In Spite of All the Danger (en McCartney/Harrison-Kompositschoon) in’t Homerecording-Studio vun Percy Phillips in Liverpool up. De Leeder wurrn direkt up en Schellackplatt uptekend. De Schallplatt mit disse eerst Upnahmen vun de latere Beatles wurr in dat Johr 1981 vun Lowe an Paul McCartney verköfft un 1995 in’ Rahmen vun Anthology eerstmals verapenlicht.

Um sück för en Uptreden in’t britsch Feernsehn to qualifizeeren, hebbt se in’ Oktober 1959 ünner hör nee Naam Johnny and the Moondogs an en Talentwettstriet vun de Ünnernehmer Carroll Lewis deelnommen. Se kunnen sück sogor för de Enrunn an’ 15. November 1959 in Manchester qualifizeeren un en Sieg weer mögelk, aber dat Finale funn ahn de Moondogs statt, wiel se ut finanziell Grünnen, den letzten Zug nah Liverpool nemmen mussen.

In’ Januar 1960 keem John Lennons Früend vun de Kunstschool, de angahnd Maler Stuart Sutcliffe, as Bassist to de Moondogs. De musikalisch unbedarft Sutcliffe harr sück up Lennons Anraden en Bassgitarre köfft, nahdem he en Bild verköfft harr. Kört Tied later wurr de Grupp in Anlehnung an Buddy-Hollys-Band The Crickets (De Grillen) in The Silver Beatles umnömmt, wobi Beatles en gedanklich Verbindung vun de Musikstil Beat un de engelsch Woort för „Käfer“, beetles, herstellt. In en Artikel, de Lennon för dat Liverpooler Musikmagazin Mersey Beat verfaat hett, behaupt he, de Idee weer hüm dör en Mann up en flambeert Kook kommen, de hör in en Vision vörkommen weer.

He hett dorto seggt: Many people ask what are Beatles? Why Beatles? Ugh, Beatles, how did the name arrive? So we will tell you. It came in a vision – a man appeared on a flaming pie and said unto them ‘From this day on you are Beatles with an «A»’. ‘Thank you, Mister Man’, they said, thanking him.

In Mai 1960 hebbt de Silver Beatles den Sänger Johnny Gentle up en Schottland-Tournee begleidt, de dör de Vermittlung vun de Manager Larry Parnes tostannen kommen weer. Aber de erhofft Dörbröök entwickel sück to’n Fiasko. Bi de Reis, de een Week düern de, harrn se so good as kien Publikum, dorför aber Hunger un Erschöpfung. Ut en verwohrloost Hotel mussen se Hals över Kopp rut, wiel se kien Geld harrn. Dorto keem, dat de domolig Slaagtüüger Tommy Moore bi en Autounfall verletzt wurr.

In’ August hett de Grupp denn den Tosatz Silver in hör Naam streken un nömm sück denn blots noch The Beatles.

Lehrjohren in Hamborg un Liverpool (1960–1961)

Up de Söök nah engelsch Musikgruppen för sien Hamborger Nachtlokale hett sück denn in’ Sömmer 1960 de düütsch Veranstalter Bruno Koschmider an sien Liverpooler Geschäftspartner Allan Williams wendt. De harr tietwies dat Management vun de Beatles övernommen un hett hör en entsprekend Engagement anboden. An’ 16. August 1960 keemen John Lennon, Paul McCartney, George Harrison un Stuart Sutcliffe as ok de wenig Daag vörher rekruteert Slaagtüüger Pete Best in Hamborg an.

De Indra-Club in dat Johr 2007

Van 18. August 1960 an hebbt de Beatles jeden Dag in’ Indra Club an de berüchtigt Großen Freiheit speelt. Nah un nah hebbt se sück dorbi dat spannunsladen Umfeld ut Gewalt, Alkohol Drogen un Sex anpasst. Dör de bit to neegen Stünnen düernd Arbeitsdaag wurrn Repertoire, Spontaneität un Sülvstbewusstsein vergröttert. De Upforderung vun de Clubchef, een „Schau“ to maken, münn in wöst Bühnenuptreden. de dat Publikum anlocken de un de Band to en anseggt Geheimtipp vun de Große Freiheit maken de.

In Hamborg hebbt de Beatles de Fotografen Astrid Kirchherr un Jürgen Vollmer as ok den angahnd Künster Klaus Voormann kennen lehrt, de later den Stil und dat Uptreden vun de grupp in Bezug up Kleedaasch un Frisuren („Pilzkopf“, engl. moptop) entscheidend prägten. Todem war Kirchherr, de sück besünners mit den stillen Bassisten Sutcliffe anfrüend hett, de eerste, de de Band im Rahmen vun professionell Fotoupnahmen aflicht hett. De Beatles-Hoorschnitt, de so nömmt „Pilzkopf“-Frisur, wurr vun den düütschen Fotografen Jürgen Vollmer kreiert. He sülvst harr sück disse Frisur makt, lang Tiet bevör hüm Astrid Kirchherr un Klaus Voormann kennen lehrt hebbt. In de Paul McCartney-Biografie Many years from now vn Barry Miles wurrd McCartney as folgt ziteert: To get back to the haircut. I should know! We saw a guy in Hamburg, whose hair we liked. John and I were hitchhiking to Paris. We asked him to cut our hair like he did his. He was living in Paris. He was sort of an artsy guy, a photographer friend of everyone. His name was Jürgen…

Ok in en vun John Lennon 1967 geeven Interview – ziteert in The Beatles Anthology – heet dat: |Jürgen had a flattened-down hairstyle with a fringe in the front, which we rather took to. We went over to his place and there and then he cut – hacked would be a better word – our hair into the same style.

Vollmer besinnt sück in en Interview op dat Draapen mit Lennon und McCartney in’ September 1961: They glanced at my hair and said ‚Yes, we want that funny haircut too‘.

Wiel de Indra Club wegen Ruhestörung dicht makt wurrn muss, trucken de Beatles Anfang Oktober in de Kaiserkeller üm. To de Tiet ist dor ok de ut Liverpool stammend Grupp Rory Storm & the Hurricanes mit hör Slaagtüücher Ringo Starr uptreden. An’ 15. Oktober 1960 hebbt sück beid Gruppen to en privat Upnahm vun dat Leed Summertime in en lütt Studio an de Karkenallee vereenigt. In de Loop vun de Johren sünd aber all neegen presst Platten vun disse eerst gemeensam Produktschoon vun Lennon, McCartney, Harrison un Starr verloren gahn.

Enn’ November mussen de Beatles wegen de Minderjohrigkeit vun George Harrison (de weer dor man eerst 17 Johr old) un en angeblich Brandstiftung dör Paul McCartney un Pete Best Düütschland verlaaten. Blots Stuart Sutcliffe bleev bi sien Früendin Astrid Kirchherr in Hamborg, wo he an’ 10. April 1962 mit blots 21 Johren an en Hirnblööden storven is. In de folgend twee Johren hebbt de Beatles noch veer wiedere Speeltieden in de Hansestadt absolveert, een dorvan in de Top Ten Club, de restlichen in de renommeert Star-Club.

An’ 27. Dezember 1960 hebbt de Beatles en Konzert in de Liverpooler Litherland Town Hall speelt, bi de de Grupp ehren Status as „best Band vun de Stadt“ festigen kunn un eerste Teken vun de upkommend Popularität spören dee. Bi dissen Insatz wurr Sutcliffe dör den Studenten Chas Newby vertreden. En lütt Sett later övernehm Paul McCartney endgültig de Bassistenrull un de Beatles wurrn to en Veer-Mann-Band.

De nachhaltig Wirkung vun hör Konzert in de Litherland Town Hall för dorto, dat se ok in anner Clubs in Liverpool uptreden kunnen und se wurrn dordör noch bekannter. An’ 9. Februar 1961 hebbt Lennon, McCartney, Harrison un Best hör Debüt in’ Cavern Club geven, en verrökert-düster Kellerlokal in de Mathew Street, dat gau to dat Stammlokal vun de Grupp wurr un hüüd dör 292 nahwiest Uptreden en Kultstatus hett.

Bi hör tweet Düütschland-Uphollen hebbt de Beatles in’ Juni 1961 den britschen Singer Tony Sheridan bi eenig Upnahmen för de Plattenfirma Polydor in de Friedrich-Ebert-Hall begleit, dorünner befunnen sück de My Bonnie, Ain’t She Sweet un dat Harrison/Lennon-Instrumentalstück Cry for a Shadow. Disse eerst professionell Upnahmen vun de Grupp (in düütsch Verapenlichungen wurrn se as Beat Brothers betekend) wurrn vun den düütschen Komponisten un Bandleader Bert Kaempfert produzeert.

Brian Epstein un George Martin (1961–1962)

An’ 28. Oktober 1961 wurr Brian Epstein, de Liverpooler Geschäftsführer vun de Plattenfirma NEMS beupdraagt, en Exemplar vun de in Düütschland rutkommen Tony Sheridan/Beatles-Single My Bonnie to beschaffen. He hett denn ok de Grupp funnen un hett an’ 9. November 1961 tosommen mit sien Assistent Alistair Taylor en Beatles-Konzert in’ Cavern Club besöcht. He weer beindruckt vun de Utstrahlung vun de Bandliddmaaten un hett de Grupp eenig Weeken later anboden, hör to managen. Dat harr allerdings wietreichend Stilännern to Folg. Bit dorhin weern se in Ledderkluft un ahn fast Programm uptreden, nu mussen se, Epstein wull dat so, örnelk Anzüüg dragen, harrn en fast Bühnenprogramm un mussen sück ok noch vernünftig benehmen. An’ 9. Dezember 1961 geeven de Beatles in’ Palais Ballroom vun Aldershot vör man jüst 18 Gasten hör Süüdengland-Debüt.

Brian Epstein hett dat mögelk makt, dat de Beatles en Vörspeeltermin bi de Plattenfirma Decca in London kreeg, wo de Grupp am 1. Januar 1962 fieftein Stücken to’n Besten geev (dorünner Money, Till There Was You un Besame Mucho). De Decca-Geschäftsführer Mike Smith un Dick Rowe hebbt sück denn aber doch för Brian Poole & The Tremeloes, wiel se meenen, dat „Gitarrengruppen ut’ Mood kommen“ deen.

An’ 7. März 1962 produzeerten de Beatles in Manchester to’n eersten Mal Stücke för en Radiosendung vun de BBC. Dree Maand later, an’ 6. Juni 1962, stunn noch Mal en Vörspeeltermin in de Londoner Abbey Road Studios an, bi de de Grupp vör de Parlophone-Produzenten George Martin un Ron Richards uptreden is. Lennon, McCartney, Harrison un Best hebbt dorbi Besame Mucho, Love Me Do, P.S. I Love You un Ask Me Why speelt. Nah dat Vöörspeelen hett Martin, dee eegentlich nah en Solokünstler mit Begleitgrupp so as Cliff Richard un The Shadows för sien Label söcht harr, den Beatles en Plattenvertrag anboden.

Kört vör de eerste Plattenupnahmen hebbt de Beatles de bi’d Publikum beliebt Slaagtüücher Pete Best entlaaten un hüm dör Ringo Starr ersett, de jüst mit sien Grupp Rory Storm & the Hurricanes in Skegness uptreden weer. Worüm Best entlaaten wurrn is, hett man nie ganz klären kunnt. He weer ja ehder en stillen Vertreder un in de Band ok woll en beeten buten vör. Ok George Martin harr sück för en Wessel utspraken. Dat eerste gemeensam Konzert vun Lennon, McCartney, Harrison und Starr funn an’ 18. August 1962 in de Hulme Hall vun Birkenhead statt.

An’ 22. August 1962 wurrn Beatles bi en Uptreden in de Cavern Club vun en Granada-TV-Team filmt – de eerste Feernsehuptreden vun de Band. To Silvester speel de Grupp hör letzt Konzert in de Star-Club in Hamborg.

De Dörbröök (1962–1964)

Ringo Starr in dat Jahr 2007

An’ 5. Oktober 1962 keem mit Love Me Do de eerste offiziell Single vun de Beatles in Grootbritannien rut. Ringo Starr weer bi de Upnahm vun Produzent George Martin dör den erfohrenen Studiomusiker Andy White ersett wurrn, um den Slaagtüüchdeel intospelen, letzten Enn’ weer Martin denn aber doch mit Ringo Starrs Bidrag inverstahn.

Love Me Do, en Eegenkompositschoon, de John Lennon un Paul McCartney tegen dat vun Martin favoriseert How Do You Do It dörsett harrn, steeg bit up Rang 17 vun de britsch UK Top 40. De tweete Single Please Please Me wurr an’ 11. Januar 1963 verapenlicht un keem bit up Platz 2 vun de UK-Hitlisten.

De Spood de se mit hör eersten Platten harr un de dorut resulteerend Radio- un Feernsehuptreden maken dat mögelk, dat de Beatles tonehmend Gastspelen ok buterhalv vun Liverpool geeven. De nee’en Roadmanager Neil Aspinall – en olden Früend vun Paul McCartney – un Malcolm „Mal“ Evans, de ehmalge Döropenholler vun de Cavern Club, hebbt de Gruppenliddmaaten mit samt deren Instrumente in en gebruukt köfft Kleinbus to hör Gastspeeloorten brocht.

An’ 2. Februar 1963 starteten de Beatles in’ Gaumont vun Bradford as Vörgrupp vun de 16-johrig Singerin Helen Shapiro hör eerste professionell Tournee dör Grootbritannien. Mit dorbi weern ok Dave Allen, Danny Williams un Kenny Lynch. De tweete Tour wies de Band van 9. März an neben Tommy Roe un Chris Montez. Nah eersten Tokiekerreaktschoonen wurrn de Beatles all en Dag later as Hööftgrupp ankünnigt. Dornah folgten hoochkarätig Uptreden bi de Show Swinging Sound in de Londoner Royal Albert Hall (18. April 1963) un vör 10.000 Tokieker in’ Rahmen vun dat NME-Poll-Winners-Konzerts in’ Empire Pool vun Wembley (21. April 1963).

Dat eerste offiziell Beatles-Album Please Please Me keem an’ 22. März 1963 rut. Lennon, McCartney, Harrison un Starr harrn de LP an’ 11. Februar innerhalv vun blots 12 Stünn in de Abbey-Road-Studios upnommen un dorbi hööftsächlich Stücken ut hör Live-Repertoire nommen, dorünner I Saw Her Standing There, Do You Want to Know a Secret un Twist and Shout. Please Please Me steeg, so as all folgend Beatles-LPs bit 1970 (mit Utnahm vun Yellow Submarine 1969), an de Spitz vun de britsche Hitlisten.

De darte Single From Me to You keem an’ 11. April 1963 rut. De A-Siet weer vun John Lennon un Paul McCartney in’ Tourbus komponeert wurrn. De Platt keem en lütt Sett later mit 650.000 verköfft Exemplaren an de Spitz vun de britsch Hitpararade un weer de Anfang vun en indrucksvull Erfolgsserie: Bit to’n Februar 1967 sullen de Beatles mit hör Singles ahn Utnahm de eersten Platz vun de britsch Hitlisten erobern.

Dat eerste Drapen vun de Beatles mit de noch ehder unbekannt Rolling Stones, de kört vör de Verapenlichung vun hör eerste Single stunnen, fun an’ 14. April 1963 in de Crawdaddy Club vun dat Londoner Station-Hotel statt. Later henn hebbt John Lennon un Paul McCartney, de sück mit Mick Jagger un Keith Richards anfrüendt harrn, de Grupp hör Kompositschoon I Wanna Be Your Man överlaten. De Titel keem as tweete Single vun de Rolling Stones rut un keem up Platz 12 vun de britsch Hitparade.

Van 18. Mai bit 9. Juni 1963 absolveerten de Beatles hör darde England-Tournee, ditmal an de Siet vun Roy Orbison un Gerry & The Pacemakers. Ok Orbison is nah de eerste Show togunsten vun de Beatles as so nömmt Headliner torüchtreden. In de Tied von de Tour kreeg de Grupp mit Pop Go To The Beatles en eegen, jeder Week utstrahlt Radiosendung bi de BBC. In’ Juli un August keemen noch fiev Gastspelen vun jeweils en Week un de Ferienoorte (u. a. in Margate un Bournemouth) dorto.

Wegen de Upnahmarbeiten in de Abbey-Road-Studios un de tallriek Uptreden in Radiosendungen harrn de Beatles all to’n Anfang vun dat Johr hör Levensmiddelpunkt nah Landon verschaven. Nah Liverpool keemen se meest nich mehr henn, wiel se kien Tiet harrn. An’ 3. August 1963 speel de Grupp vör 274 Lüüd hör letzt Konzert in de Cavern Club.

Weil se immer bekannter wurrn, harrn se nun ok immer mehr de Popularität to doon, de nah de Verapenlichung vun de nächste Single She Loves You an’ 23. August 1963 ungeahnte Utmaaten erreich. Apenlich Uptreden wurrn föörmlich Massenveranstaltungen, völ vun de Konzerttheater kunnen blots noch mit stark Schuul dör de Polizei besöcht un weer verlaten wurrn. She Loves You wurr mit 1,6 Millionen verköfft Exemplaren to de bit dato meestverköfft britsch Single.

De endgültige Dörbröök gelung den Beatles an’ 13. Oktober 1963 mit en Upträ in de populär ATV-Sendung Sunday Night At The London Palladium, de vun fieftein Million Minschen sehn wurr. Hunnerte vun kreiend Fans hebbt en Verkehrschaos vör dat Theater veroorsakt. Nah völ Feernseh-, Radio- un Presseberichten wurr de Hysterie, „Beatlemania“ nömmt, to’n Sülvstlöper.

Enn’ Oktober 1963 hebbt se eerst en körten Schweden-Tour makt, wo se in Stockholm, Borås un Eskilstuna uptreden sünd un an 1. November fung noch en Grootbritannien-Tournee an, wo se ditmal de Hööftgrupp weern. Dat weer man wat chaotisch un üm vun de updreiht Fans wegtokommen, hebbt se sück as Polizisten verkledd un in Plymouth sünd se dör dat Kanalsystem vun de Stadt stiften gahn.

An’ 4. November 1963 hebbt de Beatles in Rahmen vun de jährlich Royal Command Performance vör Deelen vun dat britsche Königshuus vörspeelt. In dat Programm sünd ok Marlene Dietrich un Harry Secombe uptreden.

Dat tweete Beatles-Album With the Beatles keem an’ 22. November 1963 rut. De LP enthull neben söben Coverversionen (u. a. Roll Over Beethoven vun Chuck Berry) de Lennon/McCartney-Stücke All My Loving und I Wanna Be Your Man as ok de eerste George-Harrison-Kompositschoon Don’t Bother Me. An’ 29. November folg de Single I Want to Hold Your Hand, för de dat alleen in England een Million Vörbestellungen geev.

Van 24. Dezember 1963 bit 11. Januar 1964 sünd de Beatles in’ Rahmen vun en eegen instudeert Christmas Show mit Musik un Sketchen in’ Londoner Finsbury Park Astoria uptreden. Mit dorbi weer ünner annern Cilla Black un Billy J. Kramer & the Dakotas. Dornah geev dat en dree Week lang Gastspeel in dat Olympia Theater vun Paris, dor allerdings blots as Vörgrupp vun de domols in Frankriek bannig populär Künstler Trini Lopez un Sylvie Vartan. In den öörtlich Pathé-Marconi-Studios hebbt de Beatles de Leeder Can’t Buy Me Love as ok Komm Gib Mir Deine Hand un Sie Liebt Dich upnommen, de för en Verapenlichung up den düütschen Markt vörsehn weern.

Amerika un de Welt (1964–1965)

Kört nah de eersten Erfolge harr hör Manager Brian Epstein versöcht, de Grupp ok up den US-amerikanischen Markt bekannt to maken. Aber de Verapenlichungen vun de Singles Please Please Me, From Me to You und She Loves You durch Capitol bleev in de USA wietgahnd unbeacht. Dornah hebbt sück Lennon, McCartney, Harrison un Starr weigert, in de USA uptotreden, bevör dor nich een Leed von hör as Nummer 1 in de Hitparade verbookt wurrn kunn. Britsch Musiker harrn in de USA all immer hör Schwierigkeiten. Völlig unverwacht erreich de Gruppliddmaaten an 17. Januar 1964 in hör Pariser Hotelzimmer de Nahricht, dat mit I Want to Hold Your Hand de Eroberung vun de Spitzenpositschoon in de US-Hitlisten gelungen weer.

An’ 7. Februar 1964 landeten de Beatles in en PanAm-Floogtüüch up de New Yorker Flooghafen, wo se vun 5.000 Fans un 200 Journalisten up dat Rullfeld empfangen wurrn.

Twee Daag later sünd de Beatles mit fief Stücken (All My Loving; Till There Was You; She Loves You; I Saw Her Standing There; I Want to Hold Your Hand) in de populär Ed Sullivan Show uptreden 73,7 Million Tokieker an de Feernsehschirmen hebbt de Live-Sendung verfolgt. In de Show hett de Moderater Ed Sullivan en Glückwunschtelegramm vun Elvis Presley un de sien Manager Tom Parker verlesen. Nah Konzerten in Washington un in de New Yorker Carnegie Hall sünd se nah Miami Beach (Florida) flagen, wo bi en körten Urlaub en Drapen mit de Boxer Cassius Clay stattfunn. Nah en tweeten Uptreden in de Ed Sullivan Show an’ 16. Februar sünd se an’ 22. Februar 1964 weer nah London torüchkommen.

Bit hüüd van nümms hentokriegen weer de musikaalsch Dominanz, mit de de Beatles in’ April 1964 de Hitlisten beherrschten: In de USA weern se an’ 4. April up de eerste fief Platzen vun de Single-Hitparade (an de Spitz die an’ 16. März 1964 mit 1,7 Million Vörbestellungen verapenlicht Single Can’t Buy Me Love), in Australien weern dat sogor de eersten söss Ränge. Todem weer de Grupp mit söben anner Stücken in den US-Top 100.

Wiel se sovöl Spood harrn, hett man den Beatles anraden, sück ok in’t Filmgeschäft to versöken. An’ 2. März 1964 fungen up den Londoner Marylebone-Bahnhof ünner de Regie vn Richard Lester d Dreiarbeiten för de Musikkummedie Yeah Yeah Yeah (Originaltitel: A Hard Day’s Night). Dat Titelstück A Hard Day’s Night komponeer John Lennon nah en vun Ringo Starr utfunnen Schnack: Jener gung nah en langen harten Arbeitsdag ut dat Studio un wull seggen „It’s been a hard day“, murk aber dorbi, dat dat ja all dunkel weer un hett denn up sien typisch Oort und Wies „’s night“ tofögt. De Swartwittfilm harr an’ 6. Juli 1964 in London Weltpremiere un wurr do en Kassenslager. An’ 10. Juli keem dat dortogehörige Soundtrack-Album, dat eerstmals blots Kompositschoonen vun Lennon un McCartney enthull (ünner annern I Should Have Known Better, And I Love Her und If I Fell), un de Single A Hard Day’s Night rut.

Nahdem se knapp en Maand Urlaub harrt harrn, gungen se af 4. Juni 1964 eerstmals up Welttournee. Wiel Ringo Starr an en swooren Mandelentzündung lieden dee, wurr he bi de Uptreden in Europa un Hongkong dör den Session-Slagtüüger Jimmy Nicol ersett. Eerst in Sydney drop Starr wedder mit de Band tosommen. In Adelaide wurr de Grupp vun 300.000 Fans in de Binnenstadt empfangen – de gröttste Minschenmenge, de sück bit dato in Australien versammelt harr.

An’ 10. Juli 1964 keemen de Beatles för de Noordengland-Premiere vun Yeah Yeah Yeah nah Liverpool torüch, wo se vun 203.000 Minschen an de Straaten begrööt wurrn. Enn’ van de Maand weer de Grupp denn noch Mal in Schweden.

Van 19. August bit 20. September 1964 hebbt de Beatles hör eerste groot US-Tournee absolveert, wat en Triumphtoch weer. Neben Uptreden in San Francisco, Kansas City, Dallas un New Orleans speel de Grupp an’ 23. August in de Hollywood Bowl vun Los Angeles. An’ 28. August hett Bob Dylan de Band in deren Hotel-Suite in New York besöcht un hett se in de Genuss vun Marihuana inföhrt.

Blots dree Week, nahdem se weer to Huus weern, hebbt de Beatles an’ 9. Oktober 1964 noch en Grootbritannien-Tour, de en Maand düern dee. An’ 23. November wurr de Single I Feel Fine verapenlicht. Dat Album Beatles for Sale keem an’ 4. Dezember 1964 rut un nah Kritikermeenen wies dat up eerste Ermüdungserscheinungen henn. Blots acht vun veertein Stücken weern Eegenkompositschonen, dorünner Eight Days a Week, Baby’s in Black un I’m a Loser. Tatsächlich harrn aber de völ Konzerte un anner Verpflichtungen de veer meest kien Tiet laaten, nee Leeder to schrieven, wat de Grund för de söss Cover-Versionen up dat Album weer. Dat Johr gung to’n Enn’n mit de tweete Uplaag vun de Beatles Christmas Show in’t Londoner Hammersmith Odeon, de 39 Uptreden in dree Week bedüüden dee.

An’ 23. Februar 1965 fungen up de Bahamas de Dreiharbeiten för den tweeten Beatles-Film Hi-Hi-Hilfe! an, ditmal in Farv. Speelbaas weer nochmols Richard Lester, to de Nevendorsteller hörrn Victor Spinetti un Eleanor Bron. De ehder licht Slapstick-Kummedie fier an’ 29. Juli 1965 in London Weltpremiere. De Single Help! keem an’ 19. Juli rut und at glieknaamig Help! (u. a. mit You’ve Got to Hide Your Love Away, Another Girl un You’re Going to Lose that Girl) aN 6. August 1965.

De neegente Beatles-Single Ticket to Ride wurr an’ 6. April 1965 verapenlicht. Twee Maand later, an’ 14. Juni produzeer de Grupp in den Abbey-Road-Studios mit Yesterday en vun hör bekannst Stücke. Paul McCartney harr de Ballade mit de Arbeitstitel Scrambled Eggs („Rühreier“) nah en Melodie schreven, de hüm bi dat Upwaaken in dat Huus vun sien Früendin Jane Asher mal so infallen weer. Dat as McCartney-Solo upnommen un mit Striekers ünnerleggt Leed wurr nich as Single, sondern in Rahmen vun de Help!-LP un up en EP verapenlich. Hüüd hörrt dat to de berühmtest Pop-Stücke in de Musikhistorie.

Van 20. Juni bit 3. Juli 1965 hebbt de Beatles en twee Week lang Europa-Tournee absolveert. Een Maand later gung dat weer up Tournee in de USA. An’ 15. August 1965 speel de Grupp in dat utverköfft New Yorker Shea Stadium vör 55.600 Lüüd (dorünner Mick Jagger, Keith Richards, Barbara Bach un Linda Eastman) den gröttsten Live-Upträ in hör Karriere. Dat weer dat eerste Mal, dat en Popgrupp in en apen Stadion uptreden de un de bit dorhenn gröttste betallend Tokiekermenge in en Konzert. Allerdings weer dat so luut, dat Tokieker un de Grupp de Musik nich hörrn kunn’n.

Nahdem sück de Beatles op de Tournee all mit Stars as Bob Dylan, Del Shannon, Joan Baez, Peter Fonda un Peter, Paul and Mary drapen harrn, funn an’ 27. August 1965 dat langverwacht Drapen mit hör Idol Elvis Presley in de sien Huus in Bel Air statt.

An’ 12. Juni 1965 geev dat britsche Königshuus bekannt, dat de Beatles för hör Verdeensten üm dat Land vun Königin Elisabeth II. mit den MBE-Orden uttekend wurrn sullen. Mehrere honoreerte Kriegsveteranen hebbt dorup henn ut Protest hör Oorden torüchgeven. De Ehrung funn an’ 26. Oktober 1965 in de Londoner Buckingham Palace statt. 4.000 Fans un Journalisten hebbt för dat Bowark töövt.

Nee Kläng un dat Enn’n vun de Tourneen (1965–1967)

An’ 3. Dezember 1965 hebbt de Beatles de Düppel-A-Sieden-Single We Can Work It Out/Day Tripper un dat Album Rubber Soul verapenlicht. De Stücken vun de LP (ünner annern Drive My Car, Nowhere Man, Girl un In My Life) laaten eerste Anteken vun en muskaalsch-geistig Riepprozess vun de Gruppliddmaaten erkennen. Bi Norwegian Wood (This Bird Has Flown) speel George Harrison up en Sitar, en indisch Instrument, dat he bi de Dreiharbeiten to Hi-Hi-Hilfe! kennenlehrt harr. Paul McCartney stüer mit Michelle en engelsch-franzöössche Ballade bi. To eenig Leeder hebbt se denn ok eerstmals so nömmt „Promofilme“ dreiht, Vörlööper vun Musikvideos.

To de sülvig Tiet hebbt de Beatles aber ok hör sösste un letzte Grootbritannien-Tournee start (u. a. mit The Moody Blues as Vörgrupp). Bi disse Tour hebbt se ok hörr letzt Uptreden in hör Heimatstadt Liverpool an’ 5. Dezember 1965 harrt. Völ van hör Früenden un Verwandten seeten in’t Publikum.

An’ 1. Mai 1966 stunnen de Beatles in’ Rahmen vun dat NME-Poll-Winners-Konzert to’n letzten Mal up en britsch Konzertbühn. Upregung geev dat üm de in Juni 1966 verapenlicht US-Album Yesterday and Today. Dat Coverfoto wies de Beatles inmidden vun roh Fleesch un kört Puppen (Butcher Cover). Nah scharp Protesten ut de Apenlichkeit wurr de LP torüchtrucken un keem mit en nee Cover weer rut. An’ 10. Juni 1966 keem de Single Paperback Writer in de Ladens.

Vam 24. Juni bit 4. Juli 1966 hebbt se noch en Welttournee maakt, de ok söss Konzerte an dree Daag in Düütschland umfaaten dee (München, Essen un – to’n letzten Mal an’ 26. Juni – Hamborg). In Japan geev dat Proteste vun Traditschonalisten, de sück dorgegen utspraken harr, dat de Grupp in de vörwiegend för Kampkunst vörsehn Budokan Hall vun Tokio uptreden de. In Manila speel de Grupp twee Konzerte vör insgesamt 80.000 Lüüd. De Tour gung aber to’n Ennen mit en Eklat, as Brian Epstein in de Naam vun de Band en Inladung to’n Abendeeten mit de philippinsch Diktatoren-Fru Imelda Marcos aflehnt hett. Dornah mussen se tosehn, dat se wechkommen deen, aber up den Flooghaben vun Manila wurrn se vun Sekerheitskräften angrepen. Ringo Starr gung nah en Kinnhaken an de Grund un en Chauffeur harr en Rippenbroek.

De Verapenlichung vun de LP Pet Sounds dör de Beach Boys hett Lennon un McCartney to nee Hööchstleistungen andreben: An’ 5. August 1966 keem dat Album Revolver rut, mit de de Beatles in Bezug up Klang un instrumentaal Bandbredd musikaalsch Neeland betreden deen. Dat Cover vun dat Album hett Klaus Voormann, de Früend ut Hamborger Daag, gestalt. De langweerig utfielt, deelwies ok ünner Drogeninfloot entstahn Stücken, dorünner Eleanor Rigby, Good Day Sunshine, I’m Only Sleeping, For No One un dat psychedelisch anhaucht Tomorrow Never Knows, weern upwennig mit klassisch Elementen un Tonbandschleifen ut dat Studio anriekert wurrn. To glieker Tiet wurr de populäre Single Yellow Submarine verapenlicht, en Kinnerleed, dat Paul McCartney för Ringo Starr komponeert harr, de nich besünners good singen kunn. De Single keem in de USA „blots“ up Rang 2 vun de Hitlisten.

An’ 12. August 1966 hebbt de Beatles in Chicago hör veerte US-Tournee start. De Vörkommnisse in Asien und dat dör den enormen Lärmpegel bi de Uptreden meest kien Musik mehr to hörrn weer, sörg dorför, dat de Gruppliddmaaten tonehmend untofreeden wurrn. Nee Upregung entstunn dör de Verapenlichung vun en Bemarken vun John Lennon in en fröheren Interview, wonah de Beatles „schon jetzt populärer als Jesus“ werrn. Nah nervenupriebend Pressekonferenzen, apenlich Plattenverbrennungen un Demonstratschonen vun de Ku-Klux-Klan entsloot sück de Grupp, nich mehr up Tournee to gahn und de Arbeit blots noch in’t Plattenstudio to verleggen. De Tournee gung an’ 29. August 1966 mit en Konzert vör 25.000 Tohörers (Intrittspries domols fiev US-Dollar) in’ Candlestick Park vun San Francisco to Enn’n.

In’ Harvst 1966 hebbt sück de Beatles en meest dree Maand langen Urlaub gönnt un dornah en radikalen Imagewessel vulltrucken. John Lennon wurr in Celle, wo he för den Richard-Lester-Film Wie ich den Krieg gewann vör de Kamera stunn, de Hoor schneden. De Kleedasch för de Liveshows wurr jetzt dör farvenfroh Kleedasch ersett und all veer Liddmaaten leeten sück jetzt en Schnurrbort stahn.

Allen Trennungsgerüchten to’n Trotz fung de Grupp an’ 24. November 1966 mit de Upnahmen för en nee Album an. An’ 13. Februar 1967 keem de Düppel-A-Sieden-Single Strawberry Fields Forever/Penny Lane, up de sück de Beatles musikaalsch-nostalgisch hör Heimatstadt Liverpool widmen deen, rut. Eerstmals siet 1963 keem de Platt nich an de Spitze vun de britsch Hitparade, sondern bleev up Platz 2 stahn, wat dorup torüchtoführen is, dat de Verkoopstallen vun de Single dör twee deelt wurr, um somit as twee enkeld Singles in de britsche Charts führt wurrn to können.

Fiev Maand lang hebbt Lennon, McCartney, Harrison un Starr in den Abbey-Road-Studios an hör LP Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band arbeidt, de as een vun de eerst Konzeptalben in de Musikhistorie ingung. De unbegrenzt verfügbor Aufnahmezeit maak dat mögelk, all Studio-Ressourcen intosetten un weekenlang an enkeld Musik oder Text-Passagen zu fielen. So sünd Stücken as With a Little Help from My Friends, Lucy in the Sky with Diamonds un When I’m Sixty-Four entstahn. An de Upnahmen to A Day in the Life hett en Orchester von 41 Mann mitwarkt. För dat Coverfoto leeten sück de Beatles in Kostümen vör en Billerwand mit berühmt Persönlichkeiten (ünner annern Stan Laurel, Mae West, Bob Dylan, Shirley Temple, Aleister Crowley un Marlon Brando) aflichten. Begleidt vun en groot Medieninteresse wurr Sgt. Pepper an’ 1. Juni 1967 verapenlicht.

Peace & Revolution (1967–1968)

Nahdem Bob Dylan de Beatles 1964 mit de Droge Marihuana bekannt makt harr, grepen de Gruppliddmaaten in de Loop vun de Tiet ok to starkere Drogen. John Lennon un George Harrison weern all 1965 mit LSD in Kontakt kommen. Paul McCartney geev in’ Juni 1967 bi en Feernsehinterview apenlichwirksam bekannt, veermal LSD konsumeert to hemm.

An’ 25. Juni 1967 sünd de Beatles mit de vun Lennon komponeert Freedenshymne All You Need Is Love in de per Satellit weltwiet överdragen BBC-Feernsehsendung Our World Live uptreden, de vun 400 Million Tokiekers sehn wurr. To de Gäste in de Abbey-Road-Studios, wo de Upnahmen stattfunnen, hörrn Mick Jagger, Keith Richards, Eric Clapton, Keith Moon un Marianne Faithfull. De Single All You Need Is Love wurr an’ 7. Juli 1967 verapenlicht. Se broch de Grupp up beid Sieden vun den Atlantik weer an de Spitz vun de Hitparaden torüch.

Enn’ Juli 1967 hebbt de Beatles tosommen mit hör Fruen en gemeensam Urlaub in Greekenland verbrocht. Se wullen dor up en Eiland eegentlich ok en Tonstudio upmaken, hebbt dat aber nahlaaten, nahdem de greeksch Militärdiktatur de Besök för Touristenwarf nutzt hett. An’ 19. August 1967 wurr Ringo Starrs tweet Söhn Jason in London boren.

Up Pattie Harrisons Anregung henn hebbt de Beatles an’ 24. August 1967 en Vördrag vun de indisch Guru Maharishi Mahesh Yogi, de in London för de Techniken vun de Transzendentale Meditatschoon Warf maken dee, besöcht. De Grupp wurr to en Inführungs-Weekenenn’ nah Bangor inladen. Mit dorbi weern ok Mick Jagger un Marianne Faithfull. Bi den Kurs kreegen de Beatles de Nahricht, dat hör Manager Brian Epstein an’ 27. August 1967 dood in sien Wahnung upfunnen wurrn weer.

Schockeert vun de Dood vun hör Früend fungen de Beatles an’ 11. September 1967 mit de Dreiharbeiten för hör dart Film Magical Mystery Tour an. De psychedelisch Kummedie nah en Idee vun Paul McCartney entstunn kumplett ahn Dreihbook. McCartney övernehm wietgahnd de Rull vun de Speelbaas, wat bi Lennon un Harrison för Verstimmungen sörgen dee. Dat Soundtrack-Album Magical Mystery Tour (ünner annern mit The Fool on the Hill un I Am the Walrus) wurr an’ am 27. November in de USA verapenlicht. Die Single Hello, Goodbye keem all an’ 24. November rut. An’ 26. Dezember 1967 fier Magical Mystery Tour in’t BBC-Feernsehen Weltpremiere, um kört dorup – as eerst Misserfolg –vun de Presse un Kritiker körtreeten to wurrn.

Midden Februar 1968 reisten de Beatles mit hör Fruen nah Rishikesh (Indien), wo en Meditatschoonskurs över mehr Week vun de Maharishi stattfunn. Anner Deelnehmers weern Mia Farrow, Mike Love un Donovan. Torüchkommen sünd se to ünnerscheedlich Tieden (Ringo Starr all Anfang März, Lennon un Harriso as Letzt Midden April). In de Tiedvon de Indien-Reis keem an’ 15. März 1968 de Single Lady Madonna rut, de so en beten nah Fats Domino sien Musik klung. De Tiet in Rishikesh weer nah Ansicht vun Paul Saltzman, Autor vun en Bildband över de Daag, de kreativste Tiet vun de Beatles: 48 Songs hebbt domols in söben Week komponeert.

An’ 11. Mai 1968 sünd John Lennon un Paul McCartney nah New York flagen, wo se bi Pressekonferenzen un Feernsehuptreden dat nee Beatles-Ünnernehmen Apple vörstellen deen. De Konzern mit Afdeelen för Musik, Film un Kunst sull sück vörrangig de Opdecken un Förderung vun Talenten vun all Oorten widmen. Das ganze hett de Beatles aber völ Geld köst un nichts inbrocht. Man hett dor Millionen bi sitten laten. Eenzigst de Entdeckung vun de Singersche Mary Hopkin un de Grupp Badfinger dör Paul McCartney weer en Erfolg.

In’ Mai 1968 hett sück John Lennon vun sien Frau Cynthia trennt un sück mit de japaansch Avantgarde-Künstlerin Yoko Ono tosommen doon, de he an’ 9. November 1966 bi een vun hör Londoner Utstellungen kennlehrt harr. De besünners en Verbinnen vun dat jung Poor wirk sück ok negativ up de Tosommenarbeit vun Lennon mit de Band ut, wiel Ono dorup bestunn, bi sämtlich Studio-Upnahmen vun de Grupp anwesend to wesen.

An’ 30. Mai 1968 fungen de Beatles mit de Upnahmen för en nee Album an. Wiel se in Indien aber so völ Stücken komponeert harrrn, hebbt se beslooten, en Dübbel-Lp to maken. De Arbeiten, de wegen de Termindruck deelwies getrennt stattfunnen, weern vun en tonehmend slechten Stimmung tüschen de Gruppliddmaaten prägt. Neben de apen Afneigung, de McCartney, Harrison un Starr tegenöver Yoko Ono hegten, weer man sück ok över de Single-Utkopplung vun dat Lennon-Leed Revolution uneenig. Nah en heftigen Striet is Ringo Staar sogor vun de Grupp weggahn, kunn aber överredt wurrn, torüchtokommen. Liekers hebbt se Leeder as Back in the USSR, Ob-La-Di, Ob-La-Da, Dear Prudence, Helter Skelter un Happiness Is a Warm Gun upnommen. Bi George Harrisons Kompositschoon While My Guitar Gently Weeps wurr de Gruppe vun Eric Clapton ünnerstött, de dat E-Gitarren-Solo speel.

Yellow Submarine, en Tekentrickfilm, de up dat glieknaamig Leed baseert, fier an’ 17. Juli 1968 in London Weltpremiere. Dat dortogehörig Soundtrack-Album keem eerst an’ 13. Januar 1969 rut un is de eenzig Beatles-LP, de nicht an de Spitz vun de Charts keem - mögelkerwies, wiel up de tweete Siet vun dat Album blots Instrumentalmusik in’ „Klassikstil“ vun George Martin is.

Mit de Verapenlichung vun Hey Jude an’ 26. August 1968 (jetzt up dat Apple-Label) gelung de Grupp weer en Welterfolg. Dat vun Paul McCartney komponeert Stück över de Situatschoon vun John Lennons Söhn Julian nah de Trennung vun sien Öllern wurrd to de spoodriekste Beatles-Single överhoopt. An’ 4. September speel de Gruppe dat Leed in de britsch Feernsehsendung Frost on Sunday – de letzte gemeensam Feernsehupträe vun de Beatles. Dat Album The Beatles, wegen sien vullstännig witt Cover ok as „White Album“ bekannt, keem an’ 22. November 1968 rut. De eersten Uplagen vun dat Album weern mit en loopend Nummer versehn, so dat jedes Cover en Unikat weer.

An’ 1. November 1968 hett George Harrison sien eerst Soloalbum Wonderwall Music, dat den Soundtrack to de Film Wonderwall dorstellt, verapenlicht. An’ 12. November folgten John Lennon un Yoko Ono mit hör Avantgarde-LP Unfinished Music No.1: Two Virgins, de vör allen wegen dat Coverbild, wat Lennon un Ono nakend wies, för Upregung sörg.

De Trennung (1969–1970)

An’ 2. Januar 1969 fungen de Beatles in de Filmstudios vun London-Twickenham mit de Dreiharbeiten för de Musik-Dokumentatschoon Get Back (later: Let It Be) an. Nah de Idee vun Paul McCartney sull de Grupp bi de Produktschoon vun en nee Album un bi dat Utarbeiten vun en Live-Show vun Kameras beobacht wurrn. De Stücken sullen ahn Orchesterbegleitung un Dübbelspoor-Upahmen inspeelt wurrn. Speelbaas weer Michael Lindsay-Hogg. Aber all nah wenig Daag geevt dat all weer Spannungen tüschen de Bandliddmaaten. John Lennon interesseer sück immer weniger un wenn dat wat to entscheeden geev, mak Yoko Ono dat, Paul McCartney övernehm wedderholt de Rull vun de Produktschoonsleiter. George Harrison un Ringo Starr debatteerten över dat Utmaat vun de plant Live-Show. An’ 10. Januar 1969 hett Harrison de Kram in de Eck haun, nahdem he vun McCartney vör loopend Kameras för sien Gitarrenspiel kritiseert wurrn weer. Nah en klärend Gespräch hebbt Lennon, McCartney, Harrison un Starr de Dreiharbeiten twalf Daag later in de nee inricht Londoner Apple-Studios wieder makt. Mit dorbi weer de Keyboarder Billy Preston, de to de Beruhigung vun de Situatschoon bidragen dee.

Savile Row 3, Oort vun de letzte Live-Uptreden

De plant Live-Upträe funn an’ 30. Januar 1969 statt: Up dat Daak vun de Apple-Studios in de Londoner Savile Row hebbt de Beatles (mit Billy Preston) ünner free Himmel hör letzt apenlich Konzert geven. Allerdings wurr dat Konzert all nah 42 Minüten vun de Polizeit afbroken, as dor to völ Lüüd to’n Tokieken keemen, en Verkehrschaos sück anbahnen dee un de Nahbers sück wegen Ruhestörung beschwert harrn.

Dat Get Back-Projekt hebbt se denn in’Februar up Ies leggt, nahdem de Dreiharbeiten afslooten weern. An’ 12. März 1969 hett Paul McCartney de Fotografin Linda Eastman in London heiraadt. To glieker Tiet wurrn George un Pattie Harrison vun de Ruuschgiftfahnder Norman Pilcher, de in’ Harvst 1968 ok all John Lennon und Yoko Ono verhaft harr, wegen Drogenbesitz fastnommen un later henn to Geldstraafen veroordeelt.

John Lennon un Yoko Ono hebbt an’ 20. März in’t britsch Konsulat vun Gibraltar heiraadt. Anstatt en Hochtietsreis, hebbt de beid sück entslooten, en Week lang in ein Hotelbett in Amsterdam för den Freeden to demonstreeren (Bed-in). Later henn hebbt se noch mehr Freedensproteste makt, dorünner noch en Bed-in in Montreal, mehrere Uptreden in Sacken (Bagism) un John Lennon hett ok sien MBE-Orden torüch geven.

In’t Fröhjohr 1969 keemen denn noch immer mehr geschäftliche Probleme to’nanner. To de Tiet see da tut, as wenn jeder tegen jeder arbeiten dee.

An’ 11. April 1969 wurr de Single Get Back verapenlicht. Een paar Daag later, an’ 29. Mai keem denn dat blots vun John Lennon un Paul McCartney inspeelt Stück The Ballad of John and Yoko rut.

Ok, wenn dat persönlich un geschäftlich Differenzen geev, fungen de Beatles an’ 16. April 1969 mit de Upnahmen för en nee Album an. Se hebbt sück dorbi up hör Musik konzentreert un de Arbeitswies vun fröhere Upnahmen bibehollen un so leep Produktschoon relativ hormonisch af. Ünner en spöörboor sentimental Afscheedsstimmung entstunnen Klassiker as Come Together, Golden Slumbers, Oh! Darling, Octopus’s Garden (en Kompositschoon vun Ringo Starr) un Here Comes the Sun (Harrison). An’ 20. August 1969 weern de Beatles to’n letzten Mal to veert in’t Studio, un twee Daag later funnen in de Tittenhurst Park de letzt gemeensam Fotoupnahmen statt.

Paul un Linda McCartneys eerste Dochter Mary wurr an’ 29. August 1969 in London boren.

An’ 20. September 1969 hebbt John Lennon, Paul McCartney un Ringo Starr in London en nee Tantiemen-Verdrag mit de EMI un Capitol Records ünnerschreben. As McCartney en Reeg vun wiedere Beatles-Konzerte vörslahn de, hett John Lennon sien Utstieg ut de Grupp erklärt. Söss Daag later wurr dat Album Abbey Road, up de sien berühmt Cover de Beatles över den Zebrastriep vun de Londoner Abbey Road loopen, verapenlicht.

De Dreiharbeiten för den Promofilm to de Single Something, de an’ 6. Oktober rutkommen de, un de Upnahm vun en Wiehnachtsplatt för de Fanclubs in’ November gungen all getrennt vunstatten.

Nah een Umfraag vun’t Feernsehn un de Press wurr an’ 2. Dezember 1969 neben John F. Kennedy un Mao Zedong to’n Mann des Jahrzehnts wählt.

Wieldes sück John Lennon mit sien Fru Yoko Ono in Däänmark uphollen dee, hebbt Paul McCartney, George Harrison un Ringo Starr an’ 3. Januar 1970 in de Abbey Road-Studios an de Harrison-Kompositschoon I Me Mine arbeit. En Dag later hett McCartney sein Stück Let It Be fardig kregen, dat an’ 6. März 1970 as Single verapenlicht wurr. An’ 27. März 1970 keem Ringo Starrs eerst Soloalbum Sentimental Journey rut.

Ahn dat Paul McCartney dat wuss harr John Lennon den Produzenten Phil Spector mit de Afmischen vun de Filmbänder ut Januar 1969 beupdragt. De hett de oorsprünglich Get back-Gedanken mit en eenfacken Upnahmtechnik verännert un de Stücken mit klassisch Begleitung un Gesangsdoppelungen versett. In’ Rahmen vun disse Arbeiten funn an’ 1. April 1970 de letzte Beatles-Upnahmsitzung statt, as Ringo Starr in de Abbey Road-Studios für dree vun de Stücken Slagtüüch-Overdubs inspeelen de. Dat Soundtrack-Album wurr as Let It Be an’ 8. Mai 1970 verapenlicht. De glieknaamig Film fier an’ 20. Mai in London Weltpremiere un wurr en Johr later mit en Oscar för de beste Filmmusik uttekend.

An’ 10. April 1970 schick Paul McCartney de britsch Presse en in de Vorab-Exemplaren vun sien eerste Solo-LP McCartney enthollen Interview, in dat he de Trennung vun de Beatles bekannt geev. An’ glieken Dag geev dat denn ok de letzte offiziell Presseerklärung vun de Beatles.

Up de an’ 26. April 1982 verapenlicht Paul McCartney-LP Tug of War is ok dat John-Lennon-Tribut-Stück Here Today. Ringo Starr speel bi Take It Away Slagtüüch. An’ 24. Mai hebbt George Harrison un Ringo Starr de Upföhrung vun de Film The Cooler (mit Starr un McCartney) up dat Filmfestival vun Cannes besöcht. An’ 23. Juni hebbt Paul McCartney un Ringo Starr en gemeensam Konzert vör Liddmaaten vun Fanclubs in de Elstree Film-Studios in Hertfordshire geven.

Ok geschäftlich keemen se weer af un an tosommen, to’n Bispeel, as se de Rückkoop vun de Firma Northern Songs 1983 bespraken hebbt. Ok de Verapenlichung vun verscheeden Platten hebbt de dree tosommen verhinnert.

An’ 25. Oktober 1984 fier de Paul McCartney-Kinofilm Give My Regards to Broad Street in New York Weltpremiere. Film un Soundtrack entstunnen in eng Tosommenarbeit mit Ringo Starr.

In dat Johr 1985 hebbt se sück geschäftlich aber weer wat mehr in’e Wull kregen. An’ 25. Februar wurr Paul McCartney vun George Harrison, Ringo Starr un Yoko Ono verklagt, da he angeblich sien Tantiemen-Quoten an de Beatles-Platten heimlich höher makt harr. An’ 10. August hett Michael Jackson för 47,5 Million Dollar de Rechte an all 251 Lennon/McCartney-Kompositschoonen köfft. Paul McCartney, de ok booden harr, aber verlor, weer entsetzt, wiel Yoko Ono hüm seggt harr, en Angebot vun 5 Million Dollar würr recken.

Af den 26. Februar 1987 wurrn sämtlich Beatles-Alben up CD nee verapenlicht. Dorbi steeg Sgt. Pepper to’n 20-johrigen Jubiläum bit up Rang 3 vun de britsch Hitparade. An’ 5. Juni sünd George Harrison un Ringo Starr gemeensam bi de Prince’s Trust Rock Gala in de Londoner Wembley Arena uptreden. Up de an’ 2. November verapenlicht Harrison-Album Cloud Nine, up dato k de Beatles-Tribut-Song When We Was Fab is, speelt Starr Slagtüüch.

George Harrison un Ringo Starr hebbt an’ 20. Januar 1988 an de Inführung vun de Beatles in de Rock and Roll Hall of Fame in’t New Yorker Waldorf-Astoria-Hotel deelnommen. Paul McCartney keem wegen de immer noch andüernd geschäftlich Differenzen nich. Harrison un Starr hebbt tosommen mit Bob Dylan, Mick Jagger, Bruce Springsteen und Mike Love en All-Star-Konzert geven. An’ 8. März wurrn de Alben Past Masters Vol. 1 & 2 verapenlicht, de en Tosommenfaten vun all Beatles-Singles un EPs enthollen.

An’ 8. November 1989 wurrn de Plattenfirmen EMI un Capitol dorto verurdeelt, 100 Million US-Dollar unbetallt Tantiemen an de Ex-Beatles nahtobetallen. Enn’ vun de Maand hett George Harrison en Presseerklärung afgeven un dorbi seggt, dat sück de Beatles nich weer tosommen finnen, „solange John Lennon tot bleibt“.

In’ April 1990 wurrn veer in de Johren 1983/1984 opdeckte Asteroiden vun de Internatschonale Astronomische Union in Lennon, McCartney, Harrison un Starr umnömmt. An’ 29. Oktober hebbt de Ex-Beatles de Computerfirma Apple wegen Verwendung vun de Naam vun hör Plattenfirma ahn Erlaubnis verklagt. Man hett sück denn aber noch eenigt (ahn dat Gericht in Anspruch to nemmen), nahdem de Computer-Konzern versekert hett, nich in dat Musikgeschäft intostiegen.

An’ 6. April 1992 is Ringo Starr up en vun George Harrison organiseert Wohltätigkeitskonzert togunsten vun de Meditiations-Organisation Natural Law Party in de Londoner Royal Albert Hall uptreden. Paul McCartney seet mit sien Familie in’t Publikum. An’ 8. Oktober hebbt sück McCartney, Harrison un Starr mit Yoko Ono to en Geschäftsbesprechung in de Londoner MPL-Zentraal drapen.

De Tiet nah de Trennung (1970–1993)

Nah de Querelen um Let It Be un Paul McCartneys Bekanntgaav vun de Trennung to Untiet, för dorto dat dat dat Verhältnis tüschen hüm un de anner Gruppliddmaaten to’n Anfang vun de 1970er-Johren in’n Dutt weer. Nümms vun de Grupp weer bi de Weltpremiere vun de Film dorbi. John Lennon, de dat Enn’ vun de Beatles in sien Kompositschoon God verarbeidt hett, is in en Interview dorvan utgahn, dat sück de Beatles bold weer tosommenfinnen kunnen. Paul McCartney hett an’ 31. Dezember 1970 de annern Ex-Beatles un Apple vör de Londoner High Court up Beendigung vun de Geschäftsbeziehungen ünnernanner verklagt. He hett den Prozess denn ok an’ 12. März 1971 wunnen.

Ok, wenn se sück trennt harrn, bleven John Lennon, Paul McCartney, George Harrison un Ringo Starr in de 1970er-Jahren in mehr oder weniger eng Kontakt. To en gemeensam Drapen vun all veer keem dat aber nicht mehr.

John Lennon schreev un produzeer för Ringo Starr de sien Stücke I’m the Greatest (1973), Goodnight Vienna (1974) un Cookin’ (1976). Paul McCartney hett Starr musiakalsch bi de Upnahmen to You’re Sixteen un Six O’Clock (1973) un Pure Gold (1976) hulpen. George Harrison hett 1971 mit Lennon an de LP Imagine un mit Starr an Ringo (1973) un Ringo’s Rotogravure (1976) arbeidt. Ringo Starr sülvst weer up mehrere Solo-Alben vun sien ehmalge Kollegen vertreden, dorünner John Lennon/Plastic Ono Band (Lennon 1970), All Things Must Pass (Harrison 1970) un Living in the Material World (Harrison 1973).

Dat Verhältnis tüschen John Lennon un Paul McCartney bleev aber schlecht. McCartney hett sien ehmaligen Partner 1971 up eenig Stücken vun sien Album Ram persönlich angrepen. Lennon konter dorgegen mit sien wöst Kompositschoon How Do You Sleep?. Eerst 1972 hebbt se sück verdragen. De enge Früendschap ut de Anfangstieden geev dat aber nich mehr.

An 12. Mai 1971 hebbt Paul McCartney un Ringo Starr de Hochtiet vun Mick Jagger un Bianca Morena de Macías in Saint-Tropez besöcht. Starr speel an’ 1. August upGeorge Harrisons Konzert für Bangladesch in de New Yorker Madison Square Garden.

1972 hebbt Ringo Starr, George Harrison un John Lennon tosommen mit Klaus Voormann (Bass) un Billy Preston (Örgel) den Titel I’m the Greatest upnommen. Rutkommen is dat Leed 1973 up dat Solo-Album Ringo.

In’ März vun dat folgend Johr nehmen de dree an en Geschäftsbesprechung vun Capitol Records in New York deel. An’ 2. April 1973 wurrn de bannig spoodriek Greatest-Hits-Alben The Beatles 1962–1966 und The Beatles 1967–1970, ok bekannt as „Rotes“ un „Blaues Album“, verapenlicht. In’ Harvst hett Ringo Starr dat Anwesen Tittenhurst Park vun John Lennon, de mit Ono nah New York trucken weer, köfft. An’ 2. November hebbt Lennon, Harrison un Starr hör Ex-Manager Allen Klein wegen Ünnerslahn vun Tantiemen verklagt un en Johr later ok den Prozess wunnen.

An’ 1. April 1974 hebbt John Lennon, Paul McCartney un Ringo Starr an en Jamsession in en Strandhuus in Santa Monica (Kalifornien) deelnommen. Mit dorbi weern u. a. Keith Moon, Harry Nilsson un Klaus Voormann. Dat weer dat letzte Mal, dat Lenneon un McCartney gemeensam Musik makt hebbt. An’ 19. Dezember keem John Lennon nich to en gemeensamen Termin in’t New Yorker Plaza Hotel, bi de de Uplösung vun de Beatles-Geschäftspartnerschaft offiziell besiegelt weern sull. He hett den Verdrag eerst een Week later ünnerschreben.

De ehmalige Roadie un eng Beatles-Früend Mal Evans wurr an’ 4. Januar 1976 in Los Angeles vun de Polizei doodschaaten. An’ 26. Januar leep de Beatles-Plattenverdrag mit der EMI endgültig ut. Nah en Wedderverapenlichung vun all Beatles-Singles in Grootbritannien weer de Grupp in’ April mit 23 Songs in de Top-100-Charts vertreden. An’ 24. April, en paar Week, nahdem den Beatles en söbenstellig Summ för en Tosommenkommen anboden wurrn weer, weer Paul MacCartney bi John Lennon in de sien Wahnung in dat New Yorker Dakota-Haus to Gast. Abends hebbt se sück tosommen de NBC-TV-Sendung Saturday Night Live ankeken, as Moderator Lorne Michaels den Beatles „den tariflichen Mindestlohn“ (ca. 1000 US-Dollar) anbot, wenn se noch vörbikommen deen, ehrdat de Show toenn gahn dee. De beid hullen de Idee för „cool“, sünd aber denn doch nich hengahn. En Dag later keem McCartney nochmol up Besök, wurr aber von Lennon all an de Döör abwiest. Dat weer dat letzte Mal, dat sück de beid Musikers drapen hebbt.

An’ 2. Mai 1977 wurr de Mitsnitt vun dat letzte Beatles-Konzerts in de Hamborger Star-Club van 1962 up en Album verapenlicht. Veer Daag later folg de LP The Beatles at the Hollywood Bowl, de Live-Upahmen ut de Johren 1964/1965 enthollt.

De Beatles-Parodie The Rutles – All You Need Is Cash (u. a. mit George Harrison, Eric Idle, Bill Murray, Dan Aykroyd un John Belushi) fier an’ 22. März 1978 up NBC Premiere.

An’ 19. Mai 1979 hebbt Paul McCartney, George Harrison un Ringo Starr de Hochtiet vun Eric Clapton un Harrisons Ex-Frau Pattie Boyd in Ewhurst (Surrey) besöcht. Bi de Fier hebbt de dree Ex-Beatles en Överraschungskonzert mit mehreren Rock-’n’-Roll-Klassikern spellt. Paul McCartney wurr an’ 24. Oktober in London as „spoodriekst Komponist vun all Tieden“ vun dat Guinness-Buch der Rekorde mit en Rhodium-Schallplatt uttekend.

John Lennon un George Harrison hebbt an’ 28. September 1980 en Upföhrung vun de Comedy-Trupp Monty Python in de Hollywood Bowl besöcht. An’ 28. November stimm Lennon mit sien Ünnerschrift en eidesstattlichen Erklärung to, de en eenmalig Beatles-Konzert as Werbekampagne för den planten Dokumentarfilm The Long and Winding Road vörsehn dee, to. Aber dorto keem dat nich.

An’ 8. Dezember 1980 wurr John Lennon, de jüst mit dat Album Double Fantasy sien muskaalsch Comeback fiert harr, vör sien Huss in New York vun de psychisch stört Fan Mark David Chapman dood schaaten.

As Ringo Starr an’ 27. April 1981 de Schauspelerin Barbara Bach in London heiraadt hett, hörrn ok Paul un Linda McCartney as ok George un Olivia Harrison to de 70 Gasten. Bi de Fier sünd McCartney, Harrison un Starr mit Harry Nilsson un Ray Cooper as All-Star-Band uptreden. An’ 11. Mai hett George Harrison de John Lennon-Tribut-Single All Those Years Ago verapenlicht, de muskaalsche Bidrääg vun Paul McCartney un Ringo Starr enthollen de. Up Starrs Album Stop and Smell the Roses van 27. Oktober weern ok twee McCartney- un Harrison-Kompositschonen.

Anthology (1994–2001)

All in de Johren 1970 un 1980 harr dat Pläne för en groot anleggt TV-Dokumentatschoon ünner de Arbeitstitel The Long and Winding Road geven, bi de Neil Aspinall de Historie vun de Beatles uparbeiten soll. Kört vör de Dood vun John Lennon weern de Verhandlungen all meest in dröög Dööker, de veer harrn sogor as Deel vun de Werbekampagne för en Live-Uptreden toseggt. In’ Oktober 1987 hebbt se sück denn up dat Projekt The Beatles Anthology eenigt, wat neben de Feernsehproduktschoon un en Book ok dree Alben un dree nee Singles vörsehn de. Ünner de Regie vun Geoff Wonfor fungen in’ Mai 1992 de Dreiharbeiten för de upwendig Dokumentatschoon, in de de Ex-Beatles in stünnlang Interviews, de mit Originalton- un -filmupnahmen ünnersett sünd, hör eegen Geschicht to vertellen. Neben Kommentare vun de eng Vertrooten George Martin, Neil Aspinall un Derek Taylor wurrn ok Archiv-Zitate vn John Lennon inföögt.

An’ 19. Januar 1994 wurr John Lennon posthum in Anwesenheit vun Paul McCartney un Yoko Ono in’t New Yorker Waldorf-Astoria-Hotel as Solo-Interpret in de Rock and Roll Hall of Fame upnommen. Up de denn folgend Pressekonferenz hett McCartney de Gerüchte um en bevörstahnd Beatles-Reunion bestätigt. Ono övergeev hüm veer vun Lennon in de 1970er-Johren anfertigt Demobänder, de bit dato unverapenlicht Stücken enthollen deen.

Paul McCartney in dat Johr 2004

Paul McCartney, George Harrison un Ringo Starr fungen an’ 11. Februar 1994 in McCartneys Heimstudio in Peasmarsh (Sussex) mit de Upnahmen für de eerste nee Beatles-Single siet 25 Jahren an. Ünner de Produktschoon vun Jeff Lynne wurrn dorbi de nee inspeelt Gesangs- un Instrumental-Spuren mit Hülp modernster Technik den digital sauber makt Free as a Bird-Demoband vun John Lennon tofögt.

En Quersnitt vun Beatles-Rundfunkaufnahmen ut de Johren 1963 bit 1965 wurr an’ 30. November 1994 up dat Dübbel-Album Live at the BBC verapenlicht, dat an de Spitz vun de britsch Hitparade keem. Ringo Starrs Ex-Fru Maureen Cox is an’ 30. Dezember mit 48 Johren in Los Angeles an de Folgen vun Leukämie-Knakentransplantatschoon storven.

An’ 6. Februar 1995 nehm de Grupp in Peasmarsh de Arbeit för hör tweet nee Single Real Love up. Dat weer ditmal problematischer, wiel de Tonqualität vun dat Demoband katastrophal weer. Anner nee Stücken Now and Then un Grow Old with Me, hebbt se nich mehr upnommen, wiel se verscheeden Meenungen weern

In Anwesenheit vun George Martin fungen de Beatles an’ 22. Mai 1995 in de Londoner Abbey-Road-Studios mit de Utwahl und at Afmischen vun Musikstücken für de plaant dree Anthology-Alben an, de so nömmt Outtakes un bit jetzt nicht verapenlicht Stücken beinhollen sullen. De langjohrig Früend Klaus Voormann wurr mit de Covergestaltung beupdragt. In Oktober un November weern de Dreiharbeiten för de Video-Clips to Free as a Bird un Real Love.

Begleidt vun en monströös Werbekampagne fier an’ 19. November 1995 de eerste Deel vun de fievstündig Dokumentatschoon The Beatles Anthology in’t US-Feernsehen Weltpremiere. Twee Daag later wurr dat Düppel-Album Anthology 1 mit Titeln ut de Johren 1958 bit 1964 verapenlicht. Dat keem up Platz 1 vun de US-Hitparade. An’ 4. Dezember keem de Single Free as a Bird in de Läden, de aber man blots up den tweeten Platz achter Michael Jacksons Earth Song keem.

An’ 4. März 1996 keem de tweete Comeback-Single Real Love rut, de aber vun de BBC-Rundfunk wegen „tontechnischer Gründe“ nich speelt wurr. Anthology 2 (mit Titeln van 1965 bit 1968) keem an’ 18. März rut un keem in de USA un Grootbritannien jeweils up Platz 1 vun de Hitlisten. De Beatles-Produzent George Martin wurr an’ 15. Juni to’n Ridder slahn. An’ 7. Oktober keem Anthology up en achtdeelig Video-Box rut.

An’ 17. Oktober 1996 hebbt McCartney, Harrison un Starr bekannt geven, dat dat kien wietere gemeensam Upnahmen geven deiht. Dat an’ 28. Oktober verapenlich Düppel-Album Anthology 3 (mit Titeln van 1968 bit 1970) keem ok up Rang 1 vun de US-Hitlisten. De Beatles sünd dormit de eenzig Grupp, de tweemal innerhalv vun twalv Maan dree Mal an de Spitz vun de US-LP-Hitparade. För de dreedeelig Anthology hebbt se all tosommen 15 Multi-Platin-Schallplatten un dree Grammy Awards kreegen.

An’ 11. März 1997 wurr Paul McCartney in de Londoner Buckingham Palace vun Königin Elisabeth II. to’n Ridder slahn. Twee Maand later hett he dat Album Flaming Pie (nömmt nah Lennons Vertellsels to dat Entstahn vun de Naam „Beatles“) verapenlicht, mit muskaalisch Bidrääg vun Ringo Starr. McCartney revancheer sück en Johr later bi de sien CD Vertical Man. An’ 14. Oktober hebbt de beid Ex-Beatles tosommen de Weltpremiere vun McCartneys Orchesterwark Standing Stone in de Royal Albert Hall besöcht.

In’ Mai 1998 klagten Paul McCartney, George Harrison un Ringo Starr tegen en Plattenfirma, de de Mitschnitt vun en Star-Club-Konzert vun de Beatles up CD verapenlicht harr. An’ 8. Juni nehmen McCartney, Harrison un Starr in London an de Truuerfier för Linda McCartney deel, de an’ 17. April in Tucson (Arizona) an Bostkrebs storven weer. An’ 28. Dezember wurrn de Beatles mit en Steern up den Hollywood Walk of Fame verewigt.

An’ 14. September 1999 wurr de digital restaureert Tekentrickfilm Yellow Submarine up DVD verapenlicht. To glieker Tiet keem ok en nee tosommenstellt un afmischt Soundtrack-Album rut. To’n Enn’ vun dat Johr wurrn de Beatles in en Umfraag ünner 600.000 britsch Börger to de Bedüüdenst Künstlers un to de Best Musikgrupp vun dat 20. Johrhunnert wählt. Sgt. Pepper’s wunn de Wahl to dat Best Album.

An’ 30. Dezember wurr George Harrison bi een Messt-Attentat in sien Villa in Henley-on-Thames in de Bost verletzt.

George Harrison un Ringo Starr weern an’ 17. September 2000 bi en Party vun de Formel 1-Pilot Damon Hill in Hambledon (Surrey) as Gast, wo se tosommen mit Leo Sayer en lütt Konzert geven. An’ 5. Oktober keem dat Book The Beatles Anthology mit de Afschriften vun de Interviews för de glieknaamig Feernsehdokumentatschoon rut. Mit dat an’ 17. November verapenlicht Greatest Hits-Album 1 sünd de Beatles nochmal in 34 Länner (u. a. in Düütschland, Grootbritannien un de USA) up Platz 1 vun de Charts land. De bestverköfft CD vun dat Johr verköff sück bit to dat Johr 2006 över 24 Million mal.

All in August/September 1997 harr sück George Harrison, nahdem se hüm en swollen Lymphknütt rutnommen harrn, in London en Radium-Strahlentherapie makt. In’ Januar 1998 keem en Behandlung in de renommeert Mayo Clinic vun Rochester (Minnesota) dorto. An’ 21. März 2001 wurr Harrison mit Verdacht up Lungenkrebs nochmols in’t Krankenhuus inleefert. Dor hett man hüm denn en Krebsgeschwür rutopereert. Paul McCartney hett sien Ex-Kollegen an’ 8. Mai in sien Erholungsurlaubs in de Toskana besöcht. Man blots en Week later hebbt de Dokters vun de Krebsklinik vun Bellinzona en swoor Hirntumor bi hüm funnen. Dat letzte Drapen vun Paul McCartney, George Harrison un Ringo Starr funn an’ 12. November in dat University Hospital vun Staten Island (New York) statt, wo Harrison mit en stark Chemotherapie behannelt wurr. Nützt hett hüm dat ok nichts mehr. An’ 29. November 2001 is George Harrison mit 58 Johren in Los Angeles (Kalifornien) storven.

Entwicklung siet 2002

Paul McCartney un Gerry & The Pacemakers sünd an’ 24. Februar 2002 bi en Gedenkkonzert för George Harrison in’t Empire Theatre vun Liverpool uptreden. In’ Juli vun dat sülvig Johr hebbt de beid Ex-Beatles McCartney un Starr mit George Martin an en Gedenkveranstaltung för Harrison in de sien in Henley-on-Thames deelnommen. An’ 29. November wurr in de Londoner Royal Albert Hall dat Concert for George veranstalt. Mit dorbi weern neben Paul McCartney un Ringo Starr u. a. Eric Clapton, Tom Petty, Jeff Lynne, Billy Preston un de Kummedie-Grupp Monty Python.

Up dat an’ 25. März 2003 verapenlicht Ringo-Starr-Album Ringo Rama is dat George-Harrison-Tribut Never Without You. De Beatles-Anthology-Dokumentatschon keem an’ 31. März in en 5er-DVD-Set rut. An’ 24. September hebbt Paul McCartney, Ringo Starr un Yoko Ono en Vöraf-Premiere vun de Film Concert for George in de Warner Brothers-Studios vun Burbank (Kalifornien) besöcht. An’ 17. November keem ünner de Titel Let It Be… Naked en „Roh-Version“ vun dat Beatles-Albums ut 1970 rut.

An’ 9. September 2004 wurrn de Beatles in de UK Music Hall of Fame upnommen. De ehmalge Quarrymen-Gitarrist Eric Griffiths is an 29. Januar 2005 mit 64 Johren in Edinburgh an Magenkrebs storven. An’ 15. Dezember vun dat sülvig Johr hett de Firma Apple Records in’ Naam vun de Ex-Beatles den EMI-Konzern wegen Achtertrecken vun Beatles-Tantiemen in vun 30 Millionen Pund verklagt.

2003 weer de Konflikt tüschen die Beatles Firma und de Computerkonzern Apple weer nee utbraken. Dat gung mol weer um die Naam. An’ 29. März 2006 fung de Prozess vör de Londoner High Court tüschen de Beatles-Firma Apple Corps und de glieknaamig Computer-Konzern. Dat Gericht hett aber nich anerkennt, dat de Elektronik-Firma dat vun de Beatles makt un schuult Appel-Logo för Musik bruuken se. Dat Apple-Logo wurr nah Ansicht vun dat Gericht blots för Hardware-Programme um en Online-Musikdeenst, aber nich för den Musikverkoop an sück bruukt.

De ehmalge Beatles-Keyboarder Billy Preston is an’ 6. Juni 2006 mit 59 Johren in Scottsdale (Arizona) storven. Paul McCartney un Ringo Starr hebbt an’ 30. Juni 2006 de Weltpremiere vun de in Tosommenarbeit mit de Cirque du Soleil entstahn offiziell Beatles-Musical-Show Love in’t The Mirage vun Las Vegas besöcht

In’ August 2006 wurr dat Album Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band nah en BBC-Umfraag to dat „best Album vun all Tieden“ wählt. In de Top-Ten vun diesse Umfraag geev dat noch wiedere dree Beatles-Alben, Revolver (Rang 6), Abbey Road (8) und The Beatles („Weißes Album“) (10). De Höre drüffen to’n Anlass vun dat 50johrigs Bestahn vun de Album-Hitparade ut all Alben wählen, de sück an de Spitzenpositschoon platzeeren kunnen.

An’17. November 2006 keem Love rut. Bi dit Album hannel sück dat üm nee Afmischungen vun bekannt Beatles-Stücken dör George Martin un de sien Söhn Giles Martin. De Grundlaag för dit Album bildt de glieknaamig Show vun de Cirque du Soleil in Las Vegas.

An 5. Februar 2007 geev de Aktiengesellschaft Apple Inc. ünner de Führung vun CEO Steve Jobs bekannt, dat se mit de Beatles-Firma Apple Corps Ltd. en nee’n Vergliek slooten hebbt. De Apple Inc. is nah de Vergliek Eegendömerin vun all Markenrechte, de mit de Naam Apple to doon hebbt un deiht bestimmte Rechte an de Beatles-Firma lizenzeeren. Finanzielle Details wurrn nicht nömmt. All to de Präsentatschoon vun Apples markenrechtlich ebenfalls ümstreeden iPhone up de Macworld Conference & Expo 2007 teken sück af, dat mit Apple Records tomindst Verhandlungen führt wurrn, wiel u. a. in Verbindung mit dat Mobiltelefon dat Schallplattencover Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band vun de Beatles dorstellt wurr, deren Musik bitlang nich över den wettbewerbsrechtlich ümstreede iTunes-Store to betrecken is. Nah Neil Aspinall söllt all dattein Alben vun de Beatles, de 1987 up CD verapenlicht wurrrn sünd, to glieken Tietpunkt bi all Internetdeensten rünnerladen weern können. Dormit is aber Hey Jude ut dat Johr 1969 wiederhenn blots as Vinyl-Version verfügbor.

In November 2007 geev dat en Neeverapenlichung vun de Film Help! ut dat Johr 1965. De Film wurr in en Doppel-DVD-Special-Edition verapenlicht. En Making-Of un en Dokumentatschoon över de Restauratschoon vun de Film sünd ünner annern as Extramaterial mit enthollen.

Ut Anlass vun de 40. Johrsdag vun de Upnahm vun de Beatles-Songs Across the Universe hett de NASA an’ 4. Februar 2008 üm 19 Ühr EST (5. Februar 2008, 1 Ühr MEZ) dat Leed in Richtung Polarsteern, Steernbild Ursa Minor (Kleiner Bär), över hör Madrider – to dat Deep Space-Antennennetz hörend – Anlaag utstrahlt. Dat Datum markeert dree anner Ereignisse: 50 Johren vörher weer de NASA grünnd wurrn, 45 Johr vörher hebbt se dat Deep Space-Projekt grünnd un 40 Johr vörher harr de USA mit Explorer 1 ehrn eersten NASA-Satelliten utsett. Dat as MP3 kodeert, etwa veer Minüüt lang Leed bruukt 431 Johren, bit dat in dat Johr 2439 de 2,5 Billiarden Kilometer entfeernt Polarsteern-Region erreichen deiht. Schreben harr dat Stück John Lennon, de dat later henn as en vun sien best Kompositschonen beteken sull.

Paul McCartney hett in en Gröötbotschaft an de NASA beeden, sien „Grüße an die Aliens“ to schicken. Yoko Ono snack vun de „Beginn eines neuen Zeitalters, in dem wir mit Milliarden von Planeten kommunizieren werden“. Beatles-Fans hebbt den 4. Februar 2008 to’n Across the Universe Day utropen in hebbt dat Leed to de Tietpunkt vun de Överdragung weltwiet mitspeelt. Dat Ereignis wurr vun de NASA via Internet live överdragen, ünnermalt mit en Video, wat dat Leed illustreeren de.

Bi en Benefizkonzert vun de David Lynch Foundation for Consciousness-Based Education and World Peace an’ 4. April 2009 in de Radio City Music Hall, New York City, sünd Paul McCartney un Ringo Starr to’n eersten Mal siet 2002 weer tosommen up den Bühn wesen. Dat Konzert stunn ünner dat Motto „Change Begins Within“; mit de Innahmen will de Stiftung sozial benahdeeligt Kinner de Mögelkeit geven, Transzendentale Meditation to lehren. Disse Technik harr de Beatles sülvst 1968 in dat indisch Rishikesh bi Maharishi Mahesh Yogi bibrocht kregen. Mit dorbi weern jetzt: Donovan un Paul Horn (Weggefährten up de domalig Indien-Reis), Ben Harper, Sheryl Crow, Pearl Jams Frontmann Eddie Vedder, Moby, Bettye LaVette un Jim James.

Kört nah dat Benefizkonzert in New York wurr bericht, dat Paul McCartney un Ringo Starr wiederhenn musikalisch tosommenarbeiten willt. Noch in 2009 sull en gemeensam Album fardig stellt wurrn.

Utteknungen (Utwahl)

• 1964: Twee Grammy Awards (Best New Artist und A Hard Day’s Night)
• 1965: Sülvern Bravo Otto
• 1966: Golden Bravo Otto
• 1967: Twee Grammy Awards (Sgt. Pepper’s Lonely Hearts Club Band)
• 1967: SülvernBravo Otto
• 1968: Sülvern Bravo Otto
• 1969: Sülvern Bravo Otto
• 1970: Oscar für den Film Let It Be in der Kategorie Beste Filmmusik
• 1970: Golden Bravo Otto
• 1996: Een Grammy Award (Best Music Video The Beatles Anthology)
• 1997: Twee Grammy Awards (Free As A Bird)
• 2008: Twee Grammy Awards (LOVE)

Filme

• 1964: Yeah Yeah Yeah (A Hard Day’s Night)
• 1965: Hi-Hi-Hilfe! (Help!)
• 1967: Magical Mystery Tour
• 1968: Yellow Submarine
• 1970: Let It Be

United Artists weer för den Kinovertrieb vun disse Filme tostännig. De Soundtracks wurrn vun dat Dochterünnernehmen United Artists Records up den Markt brocht.

Literatur

• The Beatles, The Beatles Anthology, ISBN 3-550-07132-9
• Andy Babiuk, Der Beatles Sound, PPVMEDIEN, Bergkirchen, ISBN 3-932275-36-5
• Rolf Berger, Die Kompositionsstile von John Lennon und Paul McCartney, ISBN 3-923486-81-2
• Hunter Davis, A Hard Day’s Night – The Beatles. De eenzig autoriseert Biographie. Update 2002, ISBN 3-85445-089-3
• Geoff Emerick/Howard Massey, Here, There and Everywhere: My Life Recording the Music of the Beatles, ISBN 1-59240-179-1
• George Harrison, I, Me, Mine, Genesis Publications, ISBN 0-7538-1734-9
• Mark Hertsgaard, A Day In The Life: The Music and Artistry of the Beatles, ISBN 0-333-62824-1
• Thorsten Knublauch und Axel Korinth, Komm, Gib Mir Deine Hand. Die Beatles in Deutschland 1960–1970, Books on Demand GmbH, 2008, ISBN 978-3-8334-8530-5
• George Martin, Summer of Love. Wie Sgt. Pepper entstand, ISBN 3-89487-271-3
• Ian MacDonald, The Revolution in the Head. The Beatles Records and the Sixties, ISBN=1-84413-828-3
• Rainer Moers, Claus-Dieter Meier, Matthias Bühring, Franz Budéus, Die Beatles, Geschichte und Chronologie, ISBN 3-88619-698-4
• Mark Lewisohn, The Complete Beatles Recording Sessions: The Official Story of the Abbey Road Years, ISBN 0-600-61207-4
• Mark Lewisohn, The Complete Beatles Chronicle, ISBN 0-600-61001-2
• Steve Turner, A Hard Day’s Write. The Beatles. Die Geschichte zu jedem Song, ISBN 3-927638-10-2
• Klaus Voormann, Warum spielst du Imagine nicht auf dem weißen Klavier, John?, Heyne, München, 2003, ISBN 3-453-87313-0

Weblenken

The Beatles. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

• Offiziell Websteed
• Offiziell düütsch Websteed
• Allan W. Pollack's Notes on (En Analyse vun jeder Beatles-Song vun Alan W. Pollack; engelsch)
• German BEAT (Nichtkommerziell düütsch Portal över Beatles-Neeverapenlichungen)
• Audio un Video mit de Beatles för’n fre’en Bruuk op Creative Commons