Petalit
Petalit | |
Cheemsch Tohopensetten |
LiAlSi4O10 |
Mineralklass | Silikat 9.EF.05 (na Strunz, 9. Oplaag) 72.6.1.1 (na Dana) |
Kristallsystem | monoklin |
Klöör | ahn Klöör, grau, rosa, geel |
Streekklöör | witt |
Mohshard | 6 - 6,5 |
Dicht (g/cm³) | 2,39 - 2,46 |
Gleem | Glasgleem, op Splittflachen Perlgleem |
Transparenz | dörsichtig bit dörschienend |
Brook | musselig, Sprööd |
Splitten | vullkamen |
Indruck | dicktafelig, süülig |
faken Kristallflachen | |
Tweeschenbilden | |
Kristalloptik | |
Breektall | 1,502 - 1,518 |
Dubbelbreken (optisch Utrichten) |
0,016 |
Pleochroismus | fehlt |
Winkel/Dispersion vun de optischen Assen |
2vz ~ 0,014 |
annere Egenschoppen | |
Phaaswesseln | |
Smöltpunkt | |
cheemsch Verhollen | |
lieke Mineralen | |
Radioaktivität | nich radioaktiv |
Magnetismus | nich magnetsch |
sünnerlich Kennteken |
Petalit (ok Kastor oder Castorit) is en Mineral ut de Klass vun de Silikaten (Stellaaschsilikat). Petalit kristaliseert in’t monokline System un is ahn Klöör, manchmol ok rosa. De Streekklöör is witt. Vun de Chemie her hannelt sik dat hier üm en Lihtium-Aluminium-Silikat.
Historie
[ännern | Bornkood ännern]Toeerst beschreven weer Petalit in’t Johr 1800. De Naam is vun dat greeksche Woort petalon = „Blatt“ afleidt un düüd op de vullkamen Splittborkeit vun dat Mineral hen. De sweedsche Chemiker Johan August Arfwedson hett 1817 as eerster opdeckt, dat in dat Mineral dat Element Lithium binnen is.
Vörkamen
[ännern | Bornkood ännern]Petalit is in lithiumhollige Pegmatiten to finnen. Vörkamen dorvun gifft dat t. B. in Westaustralien, Brasilien (Minas Gerais), Italien (Elba), Sweden (Utö) un in Namibia
Utsehn un Bruuk
[ännern | Bornkood ännern]Faken kummt dat Mineral in dicktafelige Form vör, manchmol ok in süülige Oort. Kristallen sünd roor. Neven Spodumen un Lepidolithglimmer is dat Petalit en bedüdend Born för Lithium. Bito is dat Mineral tomeist bi Sammlers begäng. Vörkamen ahn Klöör warrt mitünner ok to Smucksteen slepen
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Walter Schumann: Bestimmungsbuch Edelsteine und Schmucksteine. BLV, München, 1976