Messier 15

Kugelsteernhopen Messier 15
Opnahm vun dat 81-cm-Spegelteleskop vun de Mount-Lemmon-Steernwacht
annere Betekens	M15, NGC 7078, C 2127+119, GCl 120
Positschoon
Steernbild	Pegasus
Rektaszension	21h 29m 58,4s
Deklinatschoon	+12° 10′ 01″
Utsehn
Helligkeit	6,2 mag
Kunzentratschoonsklass	IV
Winkelutmaat	18′
Physikaalsch Egenschoppen
Tohöörigkeit	Melkstraat
integreerte Spektraltyyp	F3
Rootverschuven	−0,000356 ± 0,000002
Radialsnelligkeit	(-106,6 ± 0,6) km/s²
Afstand vun de Eer	ca. 30.600 Lj
Historie
opdeckt vun	G. D. Maraldi
an’n	7. September 1746

Messier 15 oder M15 is en Kugelsteernhopen in’t Steernbild Pegasus, de in’n Messier-Kataloog de Tall 15 hett. Opdeckt weer de Steernhopen in’t Johr 1746 vun den italieenschen Astronom Giovanni Domenico Maraldi, de em as nevelhaften Plack beschreven hett.

Egenschoppen

M15 is ruchweg 30.000 Lj vun uns weg un wiest an’n Himmel en Winkelutmaat vun 18′. To den Steernhopen höört üm un bi 500.000 enkelte Steerns. De hellsten dorvun hebbt en Helligkeit vun bit to 12,6 mag. Sien Samthelligkeit liggt bi 6,2 mag. De Opdecker Maraldi hett em as nevelhaften Plack beschreven. Ok Charles Messier (1764) un Johann Elert Bode künnen binnen in keen Steerns wohrnehmen. Dat hett eerst 1783 Wilhelm Herschel henkregen. In’n Karn vun M15 befinnt sik en Swart Lock, dat ruchweg 4000 Sünnmassen opwiest..

In Amateur-Feernrohren schient M15 blots üm 7′ groot to wesen, man fotograafsch sünd dat ruchweg 12′. Man de Tidenradius, buten den de Swoorkraft vun de Melkstraat de Steerns afdrieven lett, is 21′ bit 22′ groot (ruchweg 210 Lj). Messier 15 is de eerste Kugelsteernhopen, in den en planetaarschen Nevel opdeckt worrn is, neemlich Pease 1. Butendem bargt M15 negen Pulsaren – Överresten vun Supernovae ut de Tite, as de Steernhopen noch jung weer. Blangen Messier 3 un Omega Centauri tellt he to de Kugelsteernhopens mit de meisten ännerlichen Steerns. Bit hüüt sünd 112 dorvun identifizeert worrn.

Literatur

• Ronald Stoyan: Atlas der Messier-Objekte. Die Glanzlichter des Deep Sky. Oculum-Verlag, Erlangen 2006, S. 102–103, ISBN 3-938469-07-2 (hoochdüütsch).
• Bernd Koch, Stefan Korth: Die Messier-Objekte. Die 110 klassischen Ziele für Himmelsbeobachter. Kosmos-Verlag, Stuttgart 2010, S. 32–33, ISBN 978-3-440-11743-9 (hoochdüütsch).

Weblenken

Messier 15. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Borns

Objekten vun’n Messier-Kataloog

De Reeg na:

M1 | M2 | M3 | M4 | M5 | M6 | M7 | M8 | M9 | M10 | M11 | M12 | M13 | M14 | M15 | M16 | M17 | M18 | M19 | M20 | M21 | M22 | M23 | M24 | M25 | M26 | M27 | M28 | M29 | M30 | M31 | M32 | M33 | M34 | M35 | M36 | M37 | M38 | M39 | M40 | M41 | M42 | M43 | M44 | M45 | M46 | M47 | M48 | M49 | M50 | M51 | M52 | M53 | M54 | M55 | M56 | M57 | M58 | M59 | M60 | M61 | M62 | M63 | M64 | M65 | M66 | M67 | M68 | M69 | M70 | M71 | M72 | M73 | M74 | M75 | M76 | M77 | M78 | M79 | M80 | M81 | M82 | M83 | M84 | M85 | M86 | M87 | M88 | M89 | M90 | M91 | M92 | M93 | M94 | M95 | M96 | M97 | M98 | M99 | M100 | M101 | M102 | M103 | M104 | M105 | M106 | M107 | M108 | M109 | M110

Na Tyyp:

Apene Steernhopens: M6 | M7 | M11 | M16 | M18 | M23 | M25 | M26 | M29 | M34 | M35 | M36 | M37 | M38 | M39 | M41 | M44 | M45 | M46 | M47 | M48 | M50 | M52 | M67 | M93 | M103

Kugelsteernhopens: M2 | M3 | M4 | M5 | M9 | M10 | M12 | M13 | M14 | M15 | M19 | M22 | M28 | M30 | M53 | M54 | M55 | M56 | M62 | M68 | M69 | M70 | M71 | M72 | M75 | M79 | M80 | M92 | M107

Planetaarsche Nevels: M27 | M57 | M76 | M97

Diffuse Nevels: M8 | M17 | M20 | M42 | M43 | M78

Galaxien: M31 | M32 | M33 | M49 | M51 | M58 | M59 | M60 | M61 | M63 | M64 | M65 | M66 | M74 | M81 | M82 | M83 | M84 | M85 | M86 | M87 | M88 | M89 | M90 | M91 | M94 | M95 | M96 | M98 | M99 | M100 | M101 | M102 | M104 | M105 | M106 | M108 | M109 | M110

Annere: M1 (Supernova-Rest) | M24 (Asterismus) | M40 (Asterismus) | M73 (Asterismus)