Messier 10

Vun Wikipedia
Kugelsteernhopen
Messier 10
Opnahm vun de Steernwacht Hoher List
annere Betekens M10, NGC 6254, C 1654-040, GCl 49
Positschoon
Steernbild Slangdräger
Rektaszension 16h 57m 08.99s [1]
Deklinatschoon –4° 5′ 57,6″ [1]
Utsehn
Helligkeit 6,6 [2] mag
Kunzentratschoonsklass VII [1]
Winkelutmaat 20′ [2]
Physikaalsch Egenschoppen
Tohöörigkeit Melkstraat
Rootverschuven −0,000247 ± 0,000001[3]
Radialsnelligkeit (74,02 ± 0,31)[3] km/s²
Afstand vun de Eer 14.300 [2] Lj
Dörmeter 83[2] Lj
Historie
opdeckt vun Charles Messier
an’n 29. Mai 1764

Messier 10 oder M10 is en Kugelsteernhopen in’t Steernbild Slangdräger, de in’n Messier-Kataloog de Tall 10 hett. Sien Helligkeit liggt bi 6,6 mag. Dprmit is he de tweethellste Kugelsteernhopen in dat Steernbild.

De Hopen is an’n 29. Mai 1764 vun den franzööschen Astronom Charles Messier opdeckt worrn (een Dag vör den Naversteernhopen M12). Mit ruchweg 200.000 Sünnmassen is he en dörsnittlichen Kugelsteernhopen. He bestieht vör allen ut olle gele Steerns, man dorünner blots veer Ännerliche. In’t Feernglas is he blots as lütten Nevelplacken to sehn. Sien wohre Struktur wiest he eerst bi en Feernrohr af 15 cm Apen. He is ’n lütt beten kumpalter as Messier 12, de 3° wieter na Noordwesten liggt.

Messier hett em as en lütten, man schönen „Nevel ahn Steern“ beschreven. Eerst 20 Johr later hett Wilhelm Herschel em as en „wunnerboren Hopen vun Steerns dicht bi’anner“ ahn en Spoor vun Nevel noteert un em mit Messier 51 vergleken. Sien Söhn John Herschel hett Steern vun de Grötten 10 bit 15 faststellt (wohrhaftog eerst af 12 mag), de en lüchten Mitt ahn Karn wiesen. Lord Rosse hett in sien Resenteleskop to’n eersten mol en düstere Steed an’n böveren Rand sehn, un dat dat bövere Sösstel vun den Hopen veel lichtswacker weer, as de Grootdeel[4].

Ünner de Steerns is sünners en hitten blauen Rees vun de Grött 13 to nöhmen. Na R. Stoyan is de in en Vörtostand vun en planetaarschen Nevel, man to’n Anregen vun de Gashüll noch nich hitt noog.


Hoochoplöste Opnahm vun’t Zentrum, Hubble-Weltruumteleskop

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • * Ronald Stoyan: Atlas der Messier-Objekte -- Die Glanzlichter des Deep Sky, S. 92–93. Oculum-Verlag, Erlangen 2006 (hoochdüütsch).
  • Bernd Koch, Stefan Korth: Die Messier-Objekte -- Die 110 klassischen Ziele für Himmelsbeobachter. S. 28/29, Kosmos-Verlag, Stuttgart 2010 (hoochdüütsch).
  • Spektrum.de: Amateur-Biller [1]

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

Messier 10. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. a b c M10 NED data; afropen an’n 15. August 2022
  2. a b c d M10 bi SEDS; afropen an’n 15. August 2022
  3. a b SIMBAD Astronomical Database; afropen an’n 15. August 2022
  4. Robert Burnham Jr.: Burnham´s Celestial Handbook, Band 2