Max Roach
Maxwell Lemuel „Max“ Roach (* 10. Januar 1924 im Newland Township, North Carolina[1]; † 16. August 2007 in New York City, New York) weer en US-amerikaansch Jazz-Slagtüüchspeler un Komponist.
He wurr bekannt as Bebop- un Hard-Bop-Musiker, de mit de bedüüdenst Jazzmusiker as Dizzy Gillespie, Charlie Parker, Duke Ellington, Charles Mingus, Miles Davis un Sonny Rollins uptreden is. Roach gellt as en vun de inflootrieksten Slagtüüchspeler in de Geschichte vun den Jazz.
Leven un Wark
[ännern | Bornkood ännern]Max Roach weer de Söhn vun Alphonse un Cressie Roach; sien Familie truck nah Brooklyn (New York City) üm, as he veer Johr olt weer. He is in en musikalisch Familie upweussen. Sien Moder weer en Gospelsängerin. He sülvst fung all in fröh Johren an, Signaltrompete in Marching Bands to spelen. Mit teihn Johren speel he Slagtüüch in eenig Gospelbands.
He studeer bit to'n Afsluss 1952 an de Manhattan School of Music Kompositschoon un Musiktheorie. Wiels de Tiet weer Roach all gelegentlich in Minton’s Playhouse bi Bands insteegen, bevör he den Platz vun Kenny Clarke in de Band vun Coleman Hawkins (1943) övernehm. 1944 speel he mit Dizzy Gillespie, aber ok för en körten Tiet bi Duke Ellington un weer denn een Jahr in de Band vun Benny Carter. He weer en vun de eersten Bebop-Slagtüüchspeler: 1945 weer he in de Big Band vun Gillespie beschäftigt, is aber ok mit Charlie Parker in den Clubs uptreden. 1946 speel he mit Stan Getz, um ansluutend bit 1949 in de Band vun Parker to arbeiten, mit de he in' Mai 1949 up dat Pariser Festival International 1949 de Jazz uptreden is. Dornah hett he eegen Gruppen leit.
1952 hett Roach tosommen mit Charles Mingus dat Label Debut Records grünnd, dat vermootlich eerst Independent Label in Musikerbesitt. Dorför nehm he mit Mingus mehrere Platten up, dorünner ok dat denkwürdige Jazz at Massey Hall-Konzert 1953 mit Parker, Gillespie un Bud Powell. Dornah hett he in Kalifornien arbeit, wo he gemeensam mit den Trompeter Clifford Brown en Quintett leiten dee, to dat ok Sonny Rollins un de Pianist Richie Powell, de Bröer vun Bud Powell, hörrn deen. Mit disse Grupp hett he den Hard-Bop-Stil schafft. Wegen den nicht verwacht Unfalldood 1956 vun Brown un Richie Powell hett Roach in Depressionen un Alkoholismus stött.[2]
1960 nehm he dat Konzeptalbum We Insist! Freedom Now Suite up, in dat he mit Coleman Hawkins, Babatunde Olatunji un de Singersche Abbey Lincoln up övertüügend Wies de politisch Botschap vun de Börgerrechtsbewegen ümsetten dee. We Insist! Freedom Now Suite wurr ok to en Thema för Choreografen, Filmemaker un Off-Broadway-Bühnenstücken. Wegen disse Upnahm wurr Roach in de 1960er Johren vun de Plattenfirmen boykotteert.[3] As all dor hett he in sien latere Grupp M’Boom mit wiederen Perkussionisten un Slagtüüchspelern tosommenarbeit. 1962 keem dat to Tosommenarbeit mit Duke Ellington (Money Jungle).
To sien Band hörrn Musiker as Donald Byrd, Kenny Dorham, Booker Little, George Coleman, Stanley Turrentine, Billy Harper, Mal Waldron, Ray Bryant, Odean Pope oder Cecil Bridgewater. För besünner Projekte keemen in un mit disse Band aber ok Gesangssolisten, as ok Chöre un en Striekquartett to'n Insatz. In de 1970er un 1980er Johren speel he faken Duos mit Archie Shepp, Anthony Braxton, Cecil Taylor, Connie Crothers un Abdullah Ibrahim. In den 1980er Johren hett he ok mit en Düppelquartett, bestahnd ut sien eegen Ensemble un dat Uptown String Quartet speelt. As en vun de eerst Jazzmusiker hett he mit Rappern un Break Dancern tosommenarbeit.
Af 1972 weer Max Roach Perfesser an de Musikfakultät vun de University of Massachusetts in Amherst, bit he sück 2002 wegen en Alzheimer-Krankheit torüchtruck. An' 16. August 2007 is he mit 83 Johr in en New Yorker Kranenhuus storven.
Ehrungen
[ännern | Bornkood ännern]1988 war er MacArthur Fellow. Vun de University of Pennsylvania kreeg he 2004 den Ehrendoktertitel tospraken.[4]
1984 kreeg he de NEA Jazz Masters Fellowship. 1987 wurr he in de International Academy of Jazz Hall of Fame upnommen. Ok in de American Jazz Hall of Fame funn he Upnahm. 1991 wurr he denn noch in de Big Band and Jazz Hall of Fame upnommen. 1998 kreeg he den Bird Award.
Familie
[ännern | Bornkood ännern]In sien eerst Ehe weer he mit Mildred Roach verheiraadt, mit de he twee Kinner harr, sien Söhn Daryl un Dochter Maxine, de hüüd Violinistin is un dat Uptown String Quartet begrünnd hett. 1954 harr he en Verhältnis mit de Singersche Barbara Jai (Johnson); ut disse Verbinnen stammt de Söhn Raoul Jordu. Roach weer van 1962 bit 1970 mit de Singersche Abbey Lincoln verheiraadt, de he up tallriek Alben begleit hett. Ut sien darte Ehe mit Janus Adams Roach stammen de Twillingsdöchter Ayodele un Dara Rasheeda.
Diskographisch Henwiesen
[ännern | Bornkood ännern]- Max Roach Quartet (Fantasy, 1953)
- Max Roach and his Sextet (Debut, 1953)
- Brown And Roach Incorporated (EmArcy, 1954)
- Jazz In 3/4 Time (EmArcy, 1957)
- Max Roach With The Boston Percussion Ensemble (EmArcy, 1958)
- We Insist! Freedom Now (Candid, 1960)
- Percussion Bitter Sweet (Impulse! Records, 1961) mit Mal Waldron, Julian Priester, Eric Dolphy, Booker Little, Eugenio Arango
- Drums Unlimited (Atlantic, 1965) mit James Spaulding, Freddie Hubbard, Ronnie Mathews, Jymie Merritt, Roland Alexander
- Re:Percussion (Strata-East Records, 1973) mit M’Boom
- Solos (Baystate, 1977)
- Birth And Rebirth (Black Saint, 1978) Duo mit Anthony Braxton
- Swish (New Artists, 1982) Duo mit Connie Crothers
- Max Roach Double Quartet Live At Vielharmonic (Soul Note, 1983)
- Live at S.O.B.'s New York (Blue Moon Records, 1992) mit M’Boom
- Max Roach With The New Orchestra Of Boston And The So What Brass Quintet (Blue Note, 1993)
- as Sideman
- Charlie Parker: The Complete Savoy Studio Recordings (1945-48)
- J. J. Johnson: Mad Be Bop (1946)
- Miles Davis: Birth of the Cool (1949)
- Jazz at Massey Hall (auch The Greatest Jazz Concert Ever) (mit Charlie Parker,Charles Mingus, Bud Powell, Dizzy Gillespie, 1953)
- Charles Mingus : The Charles Mingus Quartet plus Max Roach (1955)
- Sonny Rollins: Saxophone Colossus (1956)
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- We insist. Max Roach. Das Schlagzeug. In: du, TA-Media AG, Zürich, Heft Nr. 11, November 1996, 108 S., ISBN 978-3-908516-99-6
- Marcus Rieck: Eine Analyse der Schlagzeuger Art Blakey, Max Roach, Roy Haynes, Ben Riley und Frankie Dunlop unter Berücksichtigung von Gemeinsamkeiten und Unterschieden in ihrer Funktion in den Bands von Thelonious Monk. Diplomarbeit im Studiengang Musikpädagogik, Studienrichtung Jazz für den Bereich Schlagzeug. Musikhochschule Köln 2004, Notenbispelen, (kien Feernutlehnen)
Enkeld Nahwiesen
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Afwiekend Gebortsdatum nah en Max-Roach-Interview vun Phil Schaap hett dat Jazzinstitut Darmstadt mit den 8. Januar 1924
- ↑ „Bebop-Erfinder. Jazz-Legende Max Roach gestorben“, Spiegel Online, 17. August 2007
- ↑ Max Roach-Biographie, allaboutjazz.com
- ↑ Penn to Present Honorary Degrees to Bono, Four Others At the University's 248th Commencement May 17, 7. Mai 2004, Internetsiet vun de University of Pennsylvania
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]- DNB-Katalog
- Indrag to Max Roach bi Drummer World.com
- Detaillierte Diskografie vun Max Roach, jazzdisco.org
- Max Roach-Biographie, allaboutjazz.com
- Max Roach, Rhythmic Innovator (54 min.) (MP3; 43,1 MB), NPR.org
- Max Roach bi Allmusic (engelsch)
Nahroop
- „Max Roach, a Founder of Modern Jazz, Dies at 83“, New York Times, 16. August 2007
- „Zum Tod von Max Roach: Swing den Protest“, Spiegel Online, 17. August 2007
- „Trommelwirbel. Freiheit, ein Ort“, Tagesspiegel, 17. August 2007
- „Sing dein eigenes Lied!“, Die Zeit, 23. August 2007