Grote Beverspinne

Grote Beverspinn(e); Grote Trillspinn
Grote Beverspinn(e) (Pholcus phalangioides)
Systematik
Domään: Eukaryota ahn Rang: Veelzellers (Metazoa) Afdeel: Geweevdeerter (Eumetazoa) Ünnerafdeel: Tweesiedendeerter (Bilateria) ahn Rang: Ehrdermünner (Protostomia) Böverstamm: Huututtreckers (Ecdysozoa) Stamm: Liddfööt (Arthopoda) Ünnerstamm: Keevklauendregers (Chelicerata) Klass: Spinnen (Arachnida) Ornen: Weevspinnen (Araneae) Ünnerornen: Echte Weevspinnen (Araneomorphae) Familie: Beverspinnen (Pholcidae) Geslecht: Pholcus Oort: Grote Beverspinne
Wetenschoplich Naam
Pholcus phalangioides
(Fuesslin, 1775)

De Grote Beverspinne oder (oostfr.) Grote Trillspinn (Pholcus phalangioides) is en Aart mank de Echten Weevspinnen. Se höört to de Familie vun de Beverspinnen (Pholcidae) mit to. De Naam „Beverspinne“ kummt dor vun her, datt düsse Spinnen in Gefohr bigaht, un „bevert“. Dat maakt se so, datt se anfangt, ehr Lief un ok dat Nett bannig gau hen un her swingen to laten. So is ehr Lief vor den Achtergrund nich mehr goot to sehn un to griepen. Wenn de Deerter oller weert oder länger mit Minschen to doon hefft, laat se dat Bevern mit’e Tied na. De Grote Beverspinne kummt ut de Subtropen. Vun dor hett se sik meist over de ganze Welt utbreedt. Bloß, wo ehr dat to koolt is, fehlt se. An un for sik is düsse Aart in Höhlen tohuse. Vundeswegen is se hüdigendags meist in all Hüser, sunnerlich in Kellers, to finnen. Vun de Arachnoloogsche Sellschop is de Grote Beverspinne to de Spinne vun dat Johr 2003 wählt wurrn.

Wie se utsütt

De Grote Beverspinne is faken in Kellers un ruhige Floren to sehn, wo se mit’n Buuk na boven in’t Nett sitt un luert, datt se Büte maken kann. Dat graubrune Lief hett de Form vun en Staff. De Heken weert bi 6 un de Seken bit hen to 10 mm lang. Wegen ehre langen (bit hen to 5 cm) un dünnen Been warrt se faken dör’nannersmeten mit de Schoosters (Opiliones). De Lüttje Beverspinne is en nohen Verwandten vun de Grote Beverspinne. Se heet mit wetenschopplichen Naam Pholcus opilionoides (schoosterhaftig), vunwegen, datt se liek, as de Schoosters utsehn deit. Man anners, as bi de Schoosters mit ehr oval Lief, dat nich updeelt is, deelt sik dat Lief vun de Beverspinnen (un all Weevspinnen) up in Vörlief (Prosoma) un Achterlief. Bi de Heken sünd de Pedipalpen dör de Geslechtsorgane dicker, wieldes de Seken man dünne Pedipalpen uptowiesen hefft.

Wat se freten deit

So luert de Grote Beverspinne in’t Nett – mit’n Buuk na boven

En Grote Beverspinne hett en Grote Huusspinne fungen

Ok Wöpsen versmaht de Groten Beverspinnen nich

De Grote Beverspinne fritt sunnerlich lüttje Deerter, as Flegen, Muggen oder Kellerswiene. Bloß, wenn dat nix to freten gifft, versmaht se ok Büte vun de egen Aart nich. Dör ehre spezielle Fangtechnik kann se avers ok de grötteren Huusspinnen unner kriegen un vertehren. Dat Nett is en Geweev ohn Anfang un Enne. De Fadens backt nich, man se sünd unbannig elastisch un duerhaftig. Wenn de Spinne spöört, datt dat Nett sik röögt un dor Büte in sitt, loppt se dor hen un weevt de mit annere Fesselfadens in.

Wie se sik vermehren deit

Grote Beverspinne, ehr, datt se Eier leggt

De Lütten sünd utkrapen, ehr Oller is bi 10 Dage

De Seken könnt bit hen to dree Johre oold weern. Heken gaht normolerwiese ehrder doot. De Groten Beverspinnen könnt sik dat ganze Johr over paaren. Dat Seken leggt denn bi 20 Eier un spinnt jem in en dünn Kokon in. Denn driggt se dat so lang mit sik rüm, bit de Lütten utkrapen sünd. In en bestimmten Umfang scheert sik de Ole denn um de Lüttjen un pleegt jem. De Jungen blievt noch en korte Tied lang in’n Kokon, denn verlaat se de Mudder un mütt alleen torecht kamen.

Wo de Grote Beverspinne vorkamen deit

Hier kummt de Grote Beverspinne vor

De Grote Beverspinne leevt in all matige Klimazonen up’e Eer. In de Wösten un achter den Polarkrink is se nich to finnen, ok nich in de troopschen Regionen vun Afrika. Man in Süüdamerika sien Regenwoold is se tohuse.

Dat Ruumnett ohn Anfang un Enne. En groten Vordeel is dat, wenn een sik dor leifig in bewegen kann.

Literatur

• Gabriele Uhl, Reproduktionsbiologie von Zitterspinnen (Pholcus phalangioides; Pholcidae; Araneae), Diss. Univ. Freiborg, 1994
• Heiko Bellmann: Spinnen. Beobachten – bestimmen. 2. Auflage. Naturbuch, Augsburg 1992, ISBN 3-89440-064-1.
• Dick Jones: Der Kosmos-Spinnenführer. Franckh, Stuttgart 1990, ISBN 3-440-06141-8.
• Rainer F. Foelix: Biologie der Spinnen. 2. Uplage. Thieme, Stuttgart 1992, ISBN 3-13-575802-8.
• Martin Kreuels: Die Zitterspinne Pholcus phalangioides. (PDF; 1,6 MB) In: Pest Control. 39, Nr. 21, 2008.

Weblenken

Grote Beverspinne . Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.