Bullitt (Film)
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | Bullitt |
| Düütsch Titel: | Bullitt |
| Produkschoonsland: | USA |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1968 |
| Läng: | 113 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 16 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Peter Yates |
| Dreihbook: | Alan Trustman Harry Kleiner |
| Produkschoon: | Philip D’Antoni |
| Musik: | Lalo Schifrin |
| Kamera: | William A. Fraker |
| Snitt: | Frank P. Keller |
| Kledaasch: | Theadora Van Runkle |
| Dorstellers | |
| |
Bullitt is de Titel vun en US-amerikaanschen Thriller vun den Speelbaas Peter Yates ut dat Johr 1968. De Inholt baseert op den Roman Mute Witness vun Robert L.Pike (en Pseudonym vun Robert L. Fish). De Film höört to de bekannsten vun den Schauspeeler Steve McQueen, de in de Hööftrull to sehn is. Sünners is ok, dat de hele Film an Originalschauplätz dreiht worrn is.
De Film is sünners ok bekannt för een vun de längsten un spektakulärsten Autojagdszenen vun de Filmhistorie in San Francisco twüschen en 1968 Ford Mustang Fastback un en Dodge Charger R/T. De knapp teihn Minuuten lange Sequenz sünd in ruchweg dree Weken dreiht worrn un bargt keen Dialogen.
Inholt[ännern | Bornkood ännern]
De Polizist Frank Bullitt vun de Polizei vun San Francisco warrt vun den ehrgiezigen Staatsafkaat Walter Chalmers beopdraagt, op en Kroontügen optopassen, de bi en Anhören in’n Senatsutschuss utseggen schall. Chalmers hett de Afsicht, dör disse Anhören Punkten bi’t Bekämpen vun’t Verbreken to sammeln, vun wegen dat he vör’n Senat kandideeren deit. De hele Film speelt in de Tiet vun dat Wekenenn vun Freedag- bit Sünndagnacht.
De Tüüg Ross hett mit sien Broder Peter in Chicago för de Mafia arbeit, woneem he vun sien Baas twee Millionen Dollar klaut hett. De Mafia hett versöcht em ümtobringen bevör he na San Francisco utneihn künn. Dor warrt he vun Bullit un sien beiden Lüüd Stanton un Delgetti in en rünnerkamen Hotel bewacht. Denn aver künnigt sik Chalmers in’t Hotel an un will Ross drapen, as Stanton jüst Deenst hett. Stanton röppt Bullitt noch an, warrt denn aver vun vun den Killer, de sik as Chalmers utgeven harr, anschaten, vördem Bullitt dor wesen kann. Ok Ross, de ogenschienlich sülvst de Keed vun de Döör afmaakt harr, warrt swoor besehrt.
De beiden kaamt in’t Krankenhuus. Natürlich will Bullitt den Fall lösen un den Mafiabaas un den Killer rankriegen, de för den Anslag verantwoortlich sünd. Chalmers aver is argerlich un gifft Bullitt de Schuld, dat dat passeert is. He seggt, dat he sien Loopbahn tonichten maken will, wenn Ross starven schüll. Em intresseert blots, dat he dör de Anhören sien egen Loopbahn föddern kann un versöcht dorüm, de Naforschen vun Bullitt to ünnerbinnen.
De Killer kummt in’t Krankenhuus, üm Ross uttoschalten, warrt aver vörher opdeckt un vun Bullitt verfolgt. De kann aver weglopen. Liekers blifft Ross korte Tiet later doot, vun wegen dat sien Sehren to swoor weern. Bullitt beslutt, dorvun nix to vertellen. He gifft den Dokter de Order, de Akten verswinnen to laten un Ross as unbekannt Moordopper registreeren to laten. Chalmers glöövt, dat Bullitt em den Patienten wegnahmen hett, üm sien egen Loopbahn to redden. De aver versöcht nu op egen Fuust in den Fall to ermiddeln un geiht nipp un nau dör, wat Ross na sien Ankamen in de Stadt maakt hett. Dorbi stött he op en Hotelzimmer in San Mateo, dat vun en Dorothy Simmons miet worrn is. Bullitt kriggt dat Geföhl, dat Ross nich de weer, de he seggt hett.
De Killer kummt em nu langsom op de Spoor un so kummt dat to de bekannten Autoverfolgen mit hoge Snelligkeit dör San Francisco un wieter rut ut de Stadt. De Killer op’n Bifohrersitt schütt op Bullitt, man de kann opletzt den Wagen vun de Straat afdrängen. De verlütt dorophen de Kontroll över sien Auto un jaagt in en Tanksteed rin, woneem de Wagen explodeert.
Torüch op de Polizeiwacht gifft Bullitt en Bericht af bi sien Baas, Cpt. Baker, de dat mit anhöört, warrt op disse Oort vun Dorothy Simmons wies. Nu kriggt Bullitt aver keen Wagen vun de Polizei, so dat sien Fründin Cathy em na dat Hotel in San Mateo fohren mutt, as sien egen Wagen bi de Autojagd twei gahn is. Dor in’t Zimmer finnt he de Liek vun Dorothy Simmons, de jüst ümbrocht worrn is. Ok Cathy sütt de Liek un kummt dormit nich kloor, as ehr op’n Slag kloor warrt, wat egentlich de Arbeit vun ehrn Fründ is.
Ut dat Gepäck vun de Doden warrt Bullitt un Delgetti wies, woans de Dode wirklich heet, neemlich Dorothy Renick, un dat se mit ehrn Mann op’n Flaag na Rom bookt is. Bito finnt se en grote Tall Reisechecks. Nadem sik Bullitt de Passbiller vun Ross ut Rom kamen laten hett, finnt he rut, dat Chalmers op’n verkehrte Spoor lockt worrn is: De Dode is nich John Ross, man de Bruuktwagenhännler Albert Renick, de mit de Mafia gor nix to doon harr. He weer blots vun den richtigen John Ross anhüürt worrn, dat he sik för em utgeven deit, wiel Ross sülvst sik mit Renick sien Pass afsetten wull. Dorüm müss he ok sien Fro ümbringen.
Bullitt warrt dat jüst noch wies un maakt sik op na’n Flaaghaven, üm Ross optohollen. As he dor ankummt, is de Fleger aver al op’n Weg na de Startbahn. Bullitt kann den Fleger noch mol ophollen un in’n Fleger gahn, Ross is dör dat Anhollen aver warnt un neiht ut. Över dat Vörfeld vun’n Flaaghaven verfolgt Bullitt em nu dör de rullen Flegers dör un kann em opletzt in de Afflaaghall stellen, woneem he em mit twee Schöten doodmaakt, bevör he wedder weglöppt.
Kritiken[ännern | Bornkood ännern]
- Lexikon vun’n internatschonalen Film: Auf Hochspannung getrimmter Action-Film; effektvoll inszeniert und psychologisch glaubwürdig.
- Cinema: Bullitt wird in eine Autoverfolgungsjagd verstrickt, „die alle anderen in den Schatten stellt“ (Peter Yates) und Filmgeschichte schrieb. Steve McQueen wurde als unbestechlicher Bulle zum Vorbild aller aufrechten Kinopolizisten. Fazit: Polizeifilmklassiker mit reichlich "Speed"[1]
Utteken[ännern | Bornkood ännern]
De Film is mit teihn Priesen uttekent worrn, ünner annern mit den Oscar, un weer för wietere söss Filmpriesen vörslahn. Wunnen hett he:
- 1969: den Oscar in de Kategorie Best Filmsnitt för Frank P. Keller
- 1969: den Eddie-Award in de Kategorie Best sneden Film för Frank P. Keller
- 1969: den NSFC Award in de Kategorie Best Kamera för William A. Fraker
- 1969: den Golden Reel Award in de Kategorie Best Toonsnitt
- 1969: den Edgar Allan Poe Award in de Kategorie Best Speelfilm för Alan Trustman, Harry Kleiner un Robert L. Fish
- 1970: den Golden Laurel, 2. Platz in de Kategorie Best Action Film
- 1970: den Golden Laurel, 2. Platz in de Kategorie Action Dorstellen för Steve McQueen
- 1970: den Golden Laurel, 2. Platz in de Kategorie Ne’e Dorstellersche för Jacqueline Bisset
- 2000: den Historical Shot vun de Society of Camera Operators för David M Walsh
- 2007: den National Film Registry vun’t National Film Preservation Board
Anners wat[ännern | Bornkood ännern]
- Man hett lange Tiet glöövt, McQueen harr den Mustang bi de Dreiharbeiten sülvst fohrt, vun wegen dat he teemlich veel över harr för Autos. Man, eenige vun de gefährlichen un swoor to fohren Szenen sünd vun den beropenen Stuntman un Motorradrennfohrer Bud Ekins doubelt worrn.
- Szenen mit McQueen in’n Mustang sünd in de 1990er Johren för en Warfspot för den Ford Puma bruukt worrn.
Literatur[ännern | Bornkood ännern]
- Robert L. Pike (Pseudonym vun Robert L. Fish): Mute Witness (dt.: Polizeirevier 52 översett vun Heinz Bruck), Scherz, Bern, München un Wien 1965, 183 S.
Borns[ännern | Bornkood ännern]
- ↑ Cinema.de: Filmkritik
Weblenken[ännern | Bornkood ännern]
- Bullitt in de Internet Movie Database (engelsch)
- Artikel över Bullitt vun Martin Ross