Kerguelen-Pielsteert
| Kerguelen-Pielsteert; Eaton siene Aant | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||
| Anas eatoni | ||||||||||||||||
| Sharpe, 1875 |
De Kerguelen-Pielsteert , ok Eaton siene Aant (Anas eatoni) is en Aantenvagel un warrt to de Swemmaanten torekent. Dor höört he nu wedder to dat Geslecht vun de Aanten an sik mit to. An’n meisten verwandt is he mit den Süüdamerikaanschen Pielsteert (Anas georgica) un mit den Pielsteert (Anas acuta). He leevt in’n süüdlichen Indischen Ozean up en Reeg vun Eilannen un is lange Tied as en Unneraard vun den Süüdamerikaanschen Pielsteert ankeken wurrn.[1] Midderwielen warrt he as en egen Aart gellen laten. Mol af vun de Graue Aante, de vun Minschen na de Inselgrupp henbrocht wurrn is, is he de eenzigst Aantenaart up den Archipel vun Kerguelen, up de Crozetinseln un up de Eilannen vun Sankt Paul un Amsterdam.
Kennteken[ännern | Bornkood ännern]
De Kerguelen-Pielsteert is lüttjer un en beten stebiger, as de Pielsteert. He warrt 35 bit 40 cm lang.[2] De Flunken kann he bit hen to 65 oder 70 cm utspannen un wegen deit he 400 bit 500 g.[3] De Snavel is sunnerlich slank un kort. Waart un Aante verscheelt sik nich groot. Kerguelen-Pielsteerte ruudt tweemol in’t Johr de Lüttfeddern un eenmol in’t Johr de Flunken. Dör’nanner kriegen kann een düsse Aante an un for sik bloß man mit den Süüdamerikaanschen Pielsteert, de sik hen un wenn mol na den Kerguelen-Pielsteert siene Gemarken hen verbiestern deit.[4]
Systematik[ännern | Bornkood ännern]
Eaton siene Aante gifft dat in twee Unneraarden. De Hööftform A. e. eatoni is to finnen up de Kerguelen, up de Sankt-Paul-Eilannen un up Amsterdam. De Unneraard A. e. drygalskii is bloß man up de Crozetinseln tohuse. De beiden Unneraarden könnt man swaar ut’neen holen weern.
Klima[ännern | Bornkood ännern]
Dat Klima is koold-ozeaansch. Up de Kerguelen liggt de Temperatur in’n Döörsnitt vun’t Johr bi 4,6 °C (twuschen 23 ° un knapp over Null in’n Sommer un -5 bit -14 ° in’n Winter). Up de Eilannen gifft dat bi 674 mm Neddersläge in’t Johr. In’n Sommer is dat man tämlich dröge. Veel Plantenaarden gifft dat up de Eilannen nich, dat sünd man bloß 29 Aarden.
Bestand[ännern | Bornkood ännern]
Vun de Hööftform gifft dat twuschen 45.000 un 60.000 Vagels. Up de Eilannen Amsterdam un Sankt Paul warrt de Aart unner Umstänn utstarven, vunwegen datt dor Roofdeerter as de Roofmöve bannig achter ehr ran sünd. Alltohopen nümmt de Bestand up den Archipel af.[5] De Bestand vun de Unneraard A. e. drygalskii hett twuschen 1966 un 1984 stabil bi 1.000 bit 1.350 Stück legen un is for dat Johr 2002 up 1.800 bit 2.100 Vagels taxeert wurrn.[6]
Wat he freten un wie he sik upföhren deit[ännern | Bornkood ännern]
De Kerguelen-Pielsteert socht sien Freten tomeist over Dag an’n Strand vun de Pöhle un Seebuchten. Dor geiht se ok bi in de Zonen, wo de Seeelefanten in rohn doot. Se fritt to’n groten Deel lüttje Deerter, as Kreeftdeerter un Warvellose. De finnt se in dat natte Substrat an’t Över. Ehr Freten socht se faken in lüttje Trupps. To Foot is düsse Aanten fix un leifig unnerwegens. Faken sitt se up Felsen oder up gröttere Steen. Goot flegen kann se ok. Vunwegen, datt se so lüttjet is, kann se ohn Insatz vun de Flunken dükern, just so, as de Dükeraanten. Wenn se de Flunken ruden deit un nich flegen könnt, hoolt se sik meist an Sandbänke bi’t Över up oder versteekt sik unner Kerguelenkohl. Ok treckt se sik in düsse Tied torüch in de Höhlen.[7]
Wie se sik vermehrt[ännern | Bornkood ännern]
Vermehren doot se sik in de Tied vun Novembermaand bit Februarmaand. Faken bröödt se dor in en Hööchde bit hen to 500 m bi. De Nester staht en beten af vun’anner un weert in Gras oder mank lüttje Planten boot. In’n Döörsnitt leggt se fiev Eier, man dat könnt ok mol twee, oder man sess ween. Bröden deit bloß man dat Seken. De Lüttjen weert uptagen up Söötwater. De Mudder lett jem fröh alleen. De jungen Aanten billt denn grote Trupps, bit se flegen könnt. Katten un Rotten sünd vun Minschen up de Eilannen brocht wurrn un freet de Küken, just so, as sunnerlich Roofmöven. Vundeswegen seht Küken un junge Aanten to, datt se sik goot versteekt.
Belege[ännern | Bornkood ännern]
- ↑ Kolbe, S. 247
- ↑ Kear, S. 600
- ↑ Higgins, S. 1306
- ↑ Higgins, S. 1307
- ↑ Kear, S. 600
- ↑ Kear, S. 600
- ↑ Kear, S. 601
Literatur[ännern | Bornkood ännern]
- P. J. Higgins (Rutg): Handbook of Australian, New Zealand & Antarctic Birds, Band 1, Ratites to Ducks, Oxford University Press, Oxford 1990, ISBN 0195530683
- Janet Kear (Rutg): Ducks, Geese and Swans. Oxford University Press, 2005, ISBN 0198546459
- Hartmut Kolbe; Die Entenvögel der Welt, Ulmer Verlag 1999, ISBN 3-8001-7442-1