The Million Pound Note
| Filmdaten | |
|---|---|
| Plattdüütsch Titel: | — |
| Originaltitel: | The Million Pound Note |
| Düütsch Titel: | Sein größter Bluff |
| Produkschoonsland: | Vereenigt Königriek |
| Johr vun’t Rutkamen: | 1954 |
| Läng: | 91 Minuten |
| Originalspraak: | Engelsch |
| Öllersfreegaav in Düütschland: | FSK 12 |
| Filmkru | |
| Speelbaas: | Ronald Neame |
| Dreihbook: | Jill Craigie |
| Produkschoon: | John Bryan |
| Musik: | William Alwyn |
| Kamera: | Geoffrey Unsworth |
| Snitt: | Clive Donner |
| Kledaasch: | Margaret Furse |
| Dorstellers | |
| |
The Million Pound Note (op plattdüütsch so veel as „De Een-Million-Pund-Schien“; dt. Titel: Sein größter Bluff) is en britische Filmkummedie ut dat Johr 1954 mit Gregory Peck in de Hööftrull. Speelbaas weer Ronald Neame. Dat Dreihbook baseert op de Kortgeschicht mit den glieken Titel vun Mark Twain.
Inholt
[ännern | Bornkood ännern]De Film fangt in dat Johr 1903 in de Bank of England an, woneem sik de beiden steenrieken Bröder Oliver un Roderick Montpelier en Geldschien över 1 Millionen Pund utstellen laten hebbt. Mit den Schien wüllt se en Wett afsluten. As de Tofall dat will, hollt sik Henry Adams jüst in de Neeg vun jemehr Huus op. Adams is en US-Amerikaner, den dat na London verslahn hett, de aver keen Geld in de Tasch hett un ok nix to Eten. He warrt in de Montpeliers jemehr Huus inlaadt un kriggt vun jem en Kuvert mit Geld. He dröff den Ümslag aver eerst een Stünn later apen maken. Uthungert as he is, geiht he glieks in en Restaurant un lett sik ordig wat vörsetten. As he betahlen schall, maakt he dat Kuvert apen un finnt dorin den Een-Million-Pund-Schien tosamen mit en Breef, dat se em den Geldschien lehnt hebbt un em en Steed anbeden doot, wenn he den Schien na een Maand wedder torüchgeven deit.
Adams gefallt dat gor nich, vunwegen dat he jümmer noch keen egen Geld hett. Man, he stellt gau fast, dat he dat ok nich bruukt. Jümmer, wenn he den Geldschien wiest, hollt de Lüüd em för en Millionär, de blots ’n beten exzentrisch is un keen Lüttgeld bi sik hett. He kriggt dat Eten in’t Restaurant ümsünst, bi’n Snieder Kledaasch op Kredit, un warrt förstlich in en Nobelhotel empfangen. Gau snackt sik de Besitt vun den groten Geldschien rüm un Adams finnt na un na Gefallen an sien ne’e Rull. Dör den Bottschopper warrt he bald ok in de engelsche Sellschopp inföhrt. Dat Geld maakt em Döör un Door apen, wobi he sik sogor in de junge Portia Lansdowne verkieken deit. Riek wesen kann aver ok en Flöök wesen, mutt Adams mit de Tiet faststellen: All Lüüd rekent dormit, dat he Geld för arme Lüüd un mudderlose Kinner över hett. De Anfragen üm Geld warrt jümmer mehr.
Denn duukt noch en Mr. Westerland op, de sien Geld in en Goldmien steken hett un dorop anwiest is, ne’e Geldgevers to finnen. Adams verlööft em to vertellen, dat he in de Mien investeeren deit. As sik dat rümsnackt, warrt de Aktien kööft un de Weert stiggt op’n Slag düchtig an. Man dor is noch de Hartog vun Frognal, de wegen Adams ut sien Suite in’t Hotel smeten worrn is. He stifft en Kamerdeern dorto an, den Geldschien wegtonehmen, un sett dorna de Snackeree in de Welt, dat dat den Geldschien gor nich gifft. Gau snackt sik dat rüm, un as Adams den Schien opletzt vörwiesen will, üm de Lüüd to begööschen, kann he em nich mehr finnen. Nu geiht dat allns bargdaal op eenmol wüllt se all, dat Adams sien Schullen betahlt. Un ok de Aktien vun de Goldmien fallt in’n Keller. Man, as de Ünnernehmers Adams an’n Kragen wüllt, wiest de Hartog den Schien vör un kloort de Saak op.
Na Afloop vun den Maand dröpt Adams wedder mit de Bröder Montpelier tohopen un fraagt jem, wat dat nu dormit op sik harr. So warrt he vun de Wett gewohr: De een weer vermoodt, dat alleen de Besitt vun den Schien reckt, üm allns to kriegen, wiel de annere meen, dat de Schien keen Weert harr, wenn man em nich inwesseln dröff. För Adams is is an’t Enn allns goot: he heiraat sien Portia un hett bito noch 20.000 Pund vun de Aktien över.
Kritik
[ännern | Bornkood ännern]Dat Lexikon vun’n internatschonalen Film beschrifft den Film as en sympathische Satire, de ünnerholen de, över de Macht vun’t Geld, de sik sülvstännig maakt.[1]
Anners wat
[ännern | Bornkood ännern]De Kortgeschichte vun Mark Twain weer ok de Vörlaag för den Film Trading Places ut dat Johr 1983. De Kummedie vun John Landis harr ok groten Spood. In de Hööftrullen weern dormols Eddie Murphy un Dan Aykroyd to sehn.
In’t Johr 1994 is en Remake vun den Originalfilm mit den Comedian Paul Rodriguez rutkamen, de de Geschicht in de Nutiet verleggt hett un överhaupt teemlich wiet vun de Vörlaag afwieken de. De Titel vun den Film weer A Million to Juan.
Borns
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Lexikon vun’n internatschonalen Film op kabeleins.de, afropen an’n 16. Mai 2011