Philippinenaante
| Philippinenaant(e) | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||
| Anas luzonica | ||||||||||||||||
| Fraser, 1839 |
De Philippinenaante (Anas luzonica) is en Aantenvagel ut Asien. He warrt to de Swemmaanten, un dor nu wedder to de Aanten an sik torekent. Düsse Aart gifft dat bloß man up de Inselgrupp vun de Philippinen. Se warrt as Inselform vun de Graue Aante ankeken.[1] De Philippinenaante höört to de Aarden mank de Aanten, de ehr Bestand torüch lopen deit. Hüdigendags warrt se up minner, as 10.000 Vagels taxeert.[2]
Kennteken
[ännern | Bornkood ännern]De Philippinenaante sleiht na de Graue Aante. Ehr Lief warrt 48 bit 58 cm lang.[3] Waart un Aante verscheelt sik nich groot. De Waarten sünd bloß en beten wat grötter un heller, as de Seken.[4] Ok over dat Johr hen ännert sik dat Fedderkleed nich groot. Hals un Kopp sünd hell un dunker kanneelfarvt. Boven up'n Kopp is de Philippinenaante dunkerbruun, just as in'n Nacken un in en Striepen um de Ogen to. De Mantelfeddern sünd en beten wat heller, as de Nacken. An'n Rump un Uppersteert sünd se dunkerer. De kaneelfarvte Hals geiht over in de graubrune Bost. De Been sünd swattbruun. De Ogen sünd bruun, as Haasnöte, mit dor en roden Slag in. De Snavel is blaugrau mit en swatten Nagel. Dor verscheelt se sik mit vun de Placksnavelaante, de hen un wenn in'n Winter in de nördlichen Gemarken vun de Philippinenaante vorkamen deit. Se flüggt just so gau, as de Graue Aante. Sunnerlich upfallen deit bi dat Flegen ehr glimmergrönen Flunkenspegel. Wie düsse Aantenaart ruden deit, is noch nich heel un deel unnersocht.
Wo se vorkamen deit
[ännern | Bornkood ännern].png)
Wo se leven doot un wat se freten doot
[ännern | Bornkood ännern]Tomeist leevt de Philippinenaante an flacke Söötwaters mit Planten dor umto, wo se wat to freten finnt un wo se sik ok versteken kann. Hen un wenn warrt se ok an Ströme un Beeken sehn. Ok in Wölterkuhlen vun Waterbüffels kann se andrapen weern. Ok Salinenmeere weert bewohnt. Ehr Freten socht se meist in flack Water. Freten deit se Planten un ok Kreeftdeerter. Dat kann ok angahn, datt se lüttje Fische, Poggen un Pielepoggen to sik nehmen deit, just so, as Ries un allerhand Spraten.
Wie se sik vermehren deit
[ännern | Bornkood ännern]Vermehren deit se sik vun Maärz- bit Novembermaand, sunnerlich vun Junimaand bit August.[5] Dat Nest warrt mank de Planten an't Över boot. De Eier sünd mattwitt. Faken bröödt de Philippinenaanten tweemol in't Johr. Bi'n eersten Mol leggt se in'n Döörsnitt bi tein Eier, bi'n tweeden Mol sünd dat bi acht Eier.[6] Bröden deit se 25 oder 26 Dage.[7]
Bestand
[ännern | Bornkood ännern]
De Philippinenaante is up de Philippinen wiethen to finnen, man se kummt dor nich faken vor. Se warrt duchtig jaagt. Doodschaten Philippinenaanten weert faken up Markten verkofft, sunnerlich in de Tied vun August- bit Oktobermaand, un denn wedder vun Januar bit Määrt. In düsse Tied sünd se in grote Tahl up de Salinenmeere to finnen un könnt dor licht schaten weern.[8] Vun de 1980er Johre af an gifft dat Henwiese, dat de Bestand achterut lopen deit.
Belege
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Kolbe, S. 218.
- ↑ Kear, S. 532.
- ↑ Kear, S. 531.
- ↑ Kolbe, S. 218.
- ↑ Kear, S. 532.
- ↑ Kear, S. 533.
- ↑ Kear, S. 533.
- ↑ Kolbe, S. 218.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Janet Kear (Rutg.): Ducks, Geese and Swans. Oxford University Press, 2005, ISBN 0-19-854645-9.
- Hartmut Kolbe: Die Entenvögel der Welt. Ulmer Verlag, 1999, ISBN 3-8001-7442-1.