Moss-Wandlüse
| Moss-Wandlüse | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||||
| Peloridiidae | ||||||||||||||||||
| Breddin, 1897 |
De Moss-Wandlüse (Peloridiidae) sünd de eenzigste Familie mank de Schedensnavels (Coleorrhyncha), de hüdigendags noch leven deit. Vunwegen ehre Morphologie un vunwegen molekulare Unnersökens weert se binnen de Snavelinsekten (Hemiptera) as Sustergruppen vun de Wandlüse (Heteroptera) ankeken. De ollerhaftigen Schedensnavels höört to en Grupp vun ole Överreste vun Insekten ut Gondwana mit to. Se hefft sik in dat late Perm vun de Wandlüse afscheden. Dat is bi 230 Mio. Johre her. To de Moss-Wandlüse höört 32 Aarden un 17 Geslechter mit to.[1].
Wo se vorkamen un wie se leven doot
[ännern | Bornkood ännern]De Moss-Wandlüse sünd tohuse in de matigen Regenwolden in de Subantarktis up de Süüdhalfkogel. Sunnerlich kaamt se vor in Australien, Tasmanien, Lord Howe Island, Neeseeland, Neekaledonien, Argentinien un Chile. Dat dutt dor al up hen, datt se al leevt harrn, as de Ooldkontinent Gondwana ut’neen fullen weer. Se leevt in högere Lagen bloß man in fuchtig Moss, in Flechten un in de Streihlage vun Nothofagus-Woold.
Systematik
[ännern | Bornkood ännern]Peloridium hammoniorum weer de eerste Aart ut de Familie vun de Moss-Wandlüse, de funnen wurrn is. Michaelsen hett se up dat Eiland Navarino in’n Süden vun Chile (in Füerland) funnen un Breddin hett se 1897 to’n eersten Mol beschreven. Vunwegen ehre Morphologie hett he ehr to de Wandlüse torekent.[2]
Aarden
[ännern | Bornkood ännern]De Familie vun de Peloridiidae besteiht ut 32 Aarden in 17 Geslechter. Neeseeland (9 Aarden):
- Oiophysa ablusa
- Oiophysa cumberi
- Oiophysa distincta
- Oiophysa paradoxa
- Oiophysa pendergrasti
- Xenophyes cascus
- Xenophysella greensladeae
- Xenophyes kinlochensis
- Xenophysella stewartensis
Chile/ Argentinien (7 Aarden):
- Idophysa chonos
- Kuscheloides edenensis
- Pantinia darwini
- Peloridium hammoniorum
- Peloridora holdgatei
- Peloridora kuscheli
- Peloridora minuta
Australien/ Tasmanien (12 Aarden):
- Chraspedophysa monteithi
- Hackeriella brachycephala
- Hackeriella echina
- Hackeriella veitchi
- Hemiodoecellus fidelis
- Hemiodoecus acutus
- Hemiodoecus crassus
- Hemiodoecus leai
- Hemiowoodwardia wilsoni
- Howeria kingsmilli
- Peltophysa minor
- Rhacophysa taylori
Neekaledonien (4 Aarden):
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- W. Westheide & R. Rieger (Rutg.) (1996): Spezielle Zoologie, Teil 1: Einzeller und Wirbellose Tiere. Gustav Fischer Verlag, Stuttgart, Jena, New York. S. 658–659, ISBN 3-437-20515-3.
- P. Ax: Multicellular Animals (2003): The Phylogenetic System of the Metazoa., Beispielseite, Springer Verlag, Berlin, S. 316 ff, ISBN 3-540-67406-3.
- Th. Bourgoin & B.C. Campbell (2002): Inferring a Phylogeny for Hemiptera: Falling into the "Autapomorphic Trap". - In: Denisia 4 (2002), N.F. 176: 279–328.
- H. Hoch, J. Deckert & A. Wessel (2006): Vibrational signalling in a Gondwanan relict insect (Hemiptera: Coleorrhyncha: Peloridiidae). Biol. Lett. 2, 222–224, Onlinepublikation im Februar 2006 PDF
- D. Grimaldi & M. S. Engel: Evolution of Insekts. Cambridge University Press 2005, ISBN 0-521-82149-5.
Belege
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ D. Burckhardt, Mooswanzen – Peloridiidae (Hemiptera, Coleorrhyncha), eine enigmatische Insektengruppe. Entomologica Austriaca, Band 17, 2010, S. 9–22.
- ↑ G. Breddin: Hemipteren. pp. 10-13 in Michaelsen, W. (ed.) Ergebnisse der Hamburger Magalhaensischen Sammelreise, 1892/93. Herausgegeben vom naturhistorischen Museum zu Hamburg (1897). Hamburg : L. Friederischen & Co. II. Arthropoden 36 & 2 unnumbered pp.
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]- Teeknung University of Michigan Museum of Zoology, Animal Diversity Web, copyright: Michigan Science Art
