Monty Python and the Holy Grail

Filmdaten
Plattdüütsch Titel:	—
Originaltitel:	Monty Python and the Holy Grail
Düütsch Titel:	Die Ritter der Kokosnuß
Produkschoonsland:	Grootbritannien
Johr vun’t Rutkamen:	1974
Läng:	88 Minuten
Originalspraak:	Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland:	FSK 12
Filmkru
Speelbaas:	Terry Giliam; Terry Jones
Dreihbook:	Monty Python
Produkschoon:	Mark Forstater; John Goldstone; Michael White
Musik:	verschedene
Kamera:	Terry Bedford
Snitt:	John Hackney
Dorstellers
	Graham Chapman: König Artus, Wachtmann mit Sluckop un annere; John Cleese: Sir Lancelot, Tim de Töverer un annere; Eric Idle: Sir Robin, de Dodensammler un annere; Terry Gilliam: Artus sien Dener Patsy, de gröne Ridder un annere; Terry Jones: Sir Bedevere, Prinz Herbert un annere; Michael Palin: Sir Galahad, Dennis un annere;

Monty Python and the Holy Grail (op Platt soveel as „Monty Python un de hillige Graal“; dt. Titel: Die Ritter der Kokosnuß) is en satirischen Speelfilm vun de brittschen Kummedie-Grupp Monty Python ut dat Johr 1974. De Low-Budget-Produkschoon nimmt de Saag vun König Artus un sien Söök na den Hilligen Graal op’e Schüpp, aver ok annere Themen as de Relatschoon twüschen Franzosen un Briten oder dat Uteneendriften vun de Medienwirklichkeit un de Realität.

Inholt

König Artus tütt mit sien Dener Patsy dör Britannien, üm Ridderslüüd för sien Tafelrunn to söken. De eerste, den he dröpt, is Bedevere, den he vun wegen sien kloken Kopp (he weet neemlich, woans een Hexen kennen kann) as Ridder vun sien Tafelrunn opnimmt. Em folgt noch sir Lancelot, Sir Galahad un Sir Robin (nich ganz so tapper as Sir Lacelot) op un de „Herr, de in dissen Film nich opduukt“.

Een Dag kriegt se vun Gott den Opdrag, den Hilligen Graal to söken, üm in de düsteren Tieten en Teken to setten. Toeerst besluut se, sik optodelen un enkelt na den Graal to söken, man denn kamt se tohopen op de Spoor, as se den schottischen Töverer Tim üm Raat anfraagt. De föhrt jem na en Höhl, de vun en brutal Möörder-Kaninken bewacht warrt. In’n Kamp gegen dit Kaninken starvt eenige Lüüd, worophen sik de Ridders torüchteht, üm sik to beraden. Se hebbt keen Bagen dorbi, mit den se dat Kaninken vun wieter weg doodscheten künnt. Also seggt se den Mönk Broder Maynard Bescheed, dat he jem de hillige Handgranat vun Antiochia gifft. Dormit kann Artus dat Kaninken an de Siet maken un dorna mit sien Ridders in de Höhle ringahn.

Dor finnt se en Inschrift vun Josef vun Arimathäa mit den Henwies, dat de Graal in en Slott opbewohrt warrt. Op eenmol duukt dat swarte Beest vun Aaa op, en Trickfilmfigur, de Broder Maynard opfritt un de Ridder in de Flucht sleiht. Vördem de Figur wieteren Schaden maken kann, starvt de Trickfilmteekner an en Hartinfarkt, so dat de Szeen op’n Slag toenn is. Wieter kamt se na de „Brüch vun’n Dood“, woneem de Oppasser dree richtige Antwoorten höörn will, üm dat he de Brüch free gifft. Sir Robin un Sir Galahad antert verkehrt un warrt in de Slucht reten. Toeerst kann blots Lancelot richtig antern, man denn kamt ok Artus un Bedevere dör, as Artus den Oppasser en Gegenfraag stellt, op de he keen Antwoort weet. Ok he warrt in de Slucht reten.

Opletzt kamt Artus un Bedevere op en herrenlose Fähr na de Borg, woneem de Graal opbewohrt warrn schall. Man, de is al vun Franzosen besett, de gor nich doran denkt, den Grall ruttogeven. Aver Artus weet sik to helpen un röpt en Heer, dat batz ut dat Nix opduken deit. En Stormangreep op de Borg warrt ünnebroken, as de Polizei mit Autos opduken deit, de de Ridderslüüd fastnehmen doot. Dormit is de Film toenn.

Kritik

Lexikon vun’n internatschonalen Film: Die Komiker von ‚Monty Python‘ parodieren mit dem ihnen eigenen anarchisch-grotesken, oft in schieren Nonsens ausfallenden Witz einschlägige Historien- und Kostümfilme. Das Ergebnis geht über die reine Sketch-Sammlung ihrer ersten Kinoproduktion hinaus (‚And Now for Something Completely Different‘, 1971), erreicht aber noch nicht die inszenatorische Geschlossenheit von ‚Life of Brian‘ (1979). Immerhin finden sich in der oft wirren Story einige aberwitzige Gags.

Utteken

De Film hett keen Pries wunnen, is aver tweemol nomineert wesen: In’t Johr 1976 weer he för den Hugo Award vörslahn as Besten dramaatsch Vörföhren un in’t Johr 2001 noch mol för den Video Premiere Award för den Besten Audiokommentar vun John Cleese, Eric Idle un Michael Palin.

Anners wat

In’n Vergliek to den lateren Filmen vun Monty Python Life of Brian (1979), besteiht disse tomeist ut enkelte Sketchen, de blots loos över en Rahmenhandlung mitenanner verknütt sünd. En grote Rull speelt hier ok noch de mehr oder minner dadaistischen Tekentrickinlagen, de al ut Monty Python’s Flying Circus vekannt weern.

De Handlung vun den Film hett keen richtig Enn, de brickt eenfach mit den letzten Sketch af un de filmische Fikschoon warrt batz oplööst, as de Kameramann, de Polizei un annere in de Middelöller-Szeen rinlopen doot.

As Monty Python den Film 1974 dreiht hebbt, harrn se blots wenig Geld dorför. Peerd künnen se dorvun nich betahlen un so hebbt se beslaten, dat se dat Rieden as’n Gag dorstellen (anlehnt ut Peter Sellers sien BBC-Reeg A Show Called Fred) un den Hoofslag mit Kokosnööthälften namaken wullen. Dovun is ok de düütsche Titel kamen. Jede vun de Komikers müss mehrere Rullen spelen, wat mitünner to Mucken föhrt hett, vun wegen dat sik Figuren gegenöverstünnen, de vun een un den sülven Python speelt weern.

To de Sponsers vun den Film tellen ünnen annern eenige Rockgruppen, dorünner to’n Bispeel Led Zeppelin un Pink Floyd.

Musical

Monty Python’s Spamalot is en Musical, wat op den Speelfilm Monty Python and the Holy Grail baseert. Dat Musical bargt ok eenige Anspelen op de annern Monty-Python-Filmen.

Weblenken

Monty Python and the Holy Grail in de Internet Movie Database (engelsch)
Kritiken to’n Film op Rotten Tomatoes
Dreihbook op textfiles.com (engelsch)
Toondräger mit de Filmmusik