Michail Tschigorin

Michail Tschigorin

Michail Iwanowitsch Tschigorin (russisch: Михаил Иванович Чигорин}}, wetenschaplich Transliteratschoon Michail Ivanovič Čigorin; * 12. November 1850 in Gattschina; † 25. Januar 1908 in Lublin) weer en russisch Schachspeler un en vun de führen Schachmeester vun sien Tiet. He hett maatgevend to dat Utbreeden vun dat Schachspeel in Russland bidragen.

Leven

Wiel de Öllern vun Tschigorin all fröh storven weern, is he in en Waisenhuus upwussen, wo he ok dat Schachspelen lehrt hett. Mit 18 Johren hett he dat Waisenhuus verlaaten. In dat Petersburger Schachcafe Domenika speel he faken spoodriek um Geld. Gegen den Astronomen Viktor Knorre wunn he 1874 en Körtpartie, de 1877 eerstmals bekannt maakt wurr un in dat 20. Johrhunnert bannig bekannt weer. 1875 hett Tschigorin Bekanntschap mit den Schachmeester Simon Winawer maakt, de hüm dorto brocht hett, sück mit de Schachtheorie to befaaten.

1879 wunn he in en Wettstriet in Petersburg de natschonale russisch Meesterschap vör Simon Sinowjewitsch Alapin un annern.

Sien Debüt up de internatschonale Schachbühn geev Tschigorin in dat Turnier van 1881 in Berlin, wo he achter Joseph Henry Blackburne un Johannes Hermann Zukertort den deelten darten Platz recken dee. 1889 wurr he Eerster bi den 6. amerikaanschen Schachkongress in New York, 1895 Tweet in Hastings (achter Harry Nelson Pillsbury, aber vör Emanuel Lasker, Siegbert Tarrasch, Wilhelm Steinitz, Emanuel Schiffers, Curt von Bardeleben usw.). 1896 wunn deel he sück den Turniersieg in Budapest. In dat Turnier 1898 bi den 11. DSB-Kongress in Köln wurr he tosommen mit Wilhelm Cohn un Rudolf Charousek deelt Tweet achter Amos Burn.

Tschigorin (sittend, 4. von links) bi sien letzt Turnier in Karlsbad 1907

Beropen wurrn sünd twee Partien tüschen Wilhelm Steinitz un Tschigorin, de de beid Meesters to Klärung vun anspeeltheoretischen Kontroversen 1891 per Telegraph tüschen Russland un den USA utdragen deen. Beid Partien hett Tschigorin wunnen. Steinitz sall wegen de nich to verstahn Funkspröök sogor verdächtigt wurrn ween, Spionage bedreeven to hemm.

In twee längere Wettkämpen, bi de dat um den Titel vun den Schachweltmeester gung, kunn sück Tschigorin gegen dat nüchtern, wetenschaplich Speel vun Steinitz aber doch nich dörsetten. In den eersten Wettkamp van’ 20. Januar bit to’n 24. Februar 1889 in Havanna verlor he 6,5:10,5 (söss Siege, teihn Nedderlagen un een Remis), un in’ tweeten Wettkamp van’ 1. Januar bit to’n 28. Februar 1892, weer in Havanna, muss he sück den Weltmeester mit 10,5:12,5 (acht Siege, teihn Nedderlagen un fiev Remis) slahn geven.

Tüschendör hett he in sien Heimat Schachturniere organiseert, speel eenige Feernpartien, geev en russisch Schachtietschrift herut un schreev Schachkolumnen för Daagblööt.

1901 wunn he dat tweet Russisch Turnier in Moskau vör Emanuel Schiffers un David Janowski. In Wien 1903 wunn he dat Königsgambit-Turnier vör den Amerikaner Frank James Marshall, Georg Marco, Harry Nelson Pillsbury, Géza Maróczy un annern.

Sien letzt Turnier speel Tschigorin blots wenig Maand vör sien Dood in Karlsbad 1907, bi dat he krankheitsbedingt blots up den 17. Platz keem.

Bedüüden för dat Schach

Wegen sein utfinnensriek Kombinatschonsspeel gull he as Vörlöper vun de sowjeetsch Schachschool. Tschigorin weer en vun de gröttsten Anspeeltheoretiker vun dat 19. Johrhunnert, un nah hüm sünd völ Anspeelvarianten nömmt: ünner annern en Variante vun dat Daamgambit, de Tschigorin-Verteidigung, 1.d2-d4 d7-d5 2.c2-c4 Sb8-c6; dat Tschigorin-System in de Spaansch Partie: 1.e2-e4 e7-e5 2.Sg1-f3 Sb8-c6 3.Lf1-b5 a7-a6 4.Lb5-a4 Sg8-f6 5.0-0 Lf8-e7 6.Tf1-e1 b7-b5 7.La4-b3 d7-d6 8.c2-c3 Sc6-a5 (bzw. 8...0-0 9.h2-h3 Sc6-a5) un de Tschigorin-Variante in de Franzöösch Verteidigung: 1.e2-e4 e7-e6 2.Dd1-e2.

Sien beste historsch Elo-Tall reck he 1895 mit en Wert vun 2797. Sien best Positschoon up Platz 2 in de Weltranglist harr Tschigorin tüschen 1889 un 1897 in 17 Maandswertungen inne.

Literatur

• Efim Bogoljubow: Mikhail Chigorin, selected games. Batsford, London 1987, ISBN 0-7134-5719-8.
• Alexander Khalifman, Sergei Soloviov: Mikhail Chigorin, the first Russian grandmaster. Semko, Sofia 1999, ISBN 954-8782-11-1.

Weblenken

Michail Tschigorin. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

• Över 800 Partien vun Tschigorin to’n Nahspelen (engelsch)
• The forgotten recollections of Chigorin’s daughter (engelsch)