Gerry Mulligan

Gerald Joseph „Gerry“ Mulligan (* 6. April 1927 in New York; † 20. Januar 1996 in Darien (Connecticut)) weer en US–amerikaansch Jazzmusiker (Baritonsaxophon), Arrangeur un Komponist.

Leven

Mulligan wurr in de New Yorker Stadtdeel Queens as jüngst vun veer Söhns boren, truck aber mit de Familie (de Vader weer Ingenieur) faken um. Enn’ vun de 1930er Johren hett he Klarinett un Tenorsaxophon in School-Orchesters lernt un speelt, dorneben speel he ok noch Klaveer. To dat Baritonsaxophon funn he eerst 1947 in New York, wo he 1946 hentrucken weer. 1943 speel he mit Charlie Parker un Dizzy Gillespie Tenorsaxophon, as de Philadelphia besöcht hebbt, wo Mulligan för de Band vun Elliot Lawrence an’t arrangeeren weer. He hett dornah 1944 anfangs för Tommy Tucker arrangeert, un weer af 1946 Liddmaat in de Band vun Gene Krupa (de he mit „Disc Jockey Jump“ to en kommerziellen Erfolg verhulpen hett), denn bi Claude Thornhill. He nehm tüschen 1948 un 1950 an eenig zentraal Upnahmen vun de New Yorker Cool Jazz deel (insbesünnere mit dat Capitol Orchestra vun Miles Davis, wo he ok för de Hälft vun de Stücken vun de Birth of the Cool-Upnahmen de Arrangements lefer), bleev aber en randstännig Musiker. Anerkennung funn he vör allen as Arrangeur bi Stan Kenton, aber ok bi Kai Winding.

Drogenprobleme

Upgrund vun Drogenproblemen hett he 1951 en Neeanfang in Kalifornien versöcht, wo he - als Komponist, Arrangeur un Bandleader - zentraal Impulse för dat Herutbillen vun den West Coast Jazz lefer. 1951 entstunn ok sien eerst Plaat as Leader (Mulligan plays Mulligan). Sien Spiel mit de Trompeter Chet Baker in’ The Haig in Los Angeles 1951/2 maak hüm besünners bi de Studenten populär. 1953 hett he en klaveerlos Quartett mit Baker (mit ünnerscheedlich Rhythmusgruppen, t. B. mit de Bassist Bob Whitlock bzw. Carson Smith un de Drummer Chico Hamilton oder Larry Bunker), de tietwies ok noch dat Altsaxophon vun Lee Konitz tofüügt wurr. Anners as in de Bebop un in’ Cool Jazz begäng, hebbt se en bedüüdend eenfacher melodisch Material bruukt. As de Themen weern ok de Improvisationen vun Mulligan un Baker vun en unüblich schlichten Sanglichkeit un Ingängigkeit – ahn en intellektuellen Anspröök uptogeven. Nee weer ok en unakademische kontrapunktische Linienführung nich alleen bi de Vörstellung oder Wedderholung vun en Thema, sonnern ok in de Chorussen vun de Solisten. 1953 weer Mulligan weer wegen Drogen inhafteert.

Laat Karriere

As Baker (mit de he sück privaat nie good verstahn hett), intüschen bi Pacific Jazz to’n Star upbaut, nah sien Rückkehr mehr Gage hemm wull, hett sück Mulligan vun hüm trennt un hüm dör Bob Brookmeyer, later ok dör Jon Eardley un Art Farmer ersett. 1954 harrn se Spood in’ Pleyel-Saal in Paris, to hören up dat Vogue-Album Pleyel Concert, un up dat eerste Newport Jazz Festival (Jam Session mit Eddie Condon). Ok laterhenn is he regelmaatig up dat Newport Jazz Festival uptreden, so 1957 un 1958, wo he in de Dokumentarfilm Jazz an einem Sommerabend to sehn is. 1955 un 1956 hett he ut sien Quartett en Sextett makt (mit Brookmeyer un Zoot Sims), mit dat he 1955 spoodriek Italien- un Frankriek-Tourneen ünnernommen hett.

Af Enn’ vun de 1950er Johren schreev he Filmmusik, tonächst för den Oscar-krönten Film „Laßt mich leben“ (I want to live, 1958, Regie Robert Wise, mit Susan Hayward), un nehm en Serie vun „Gerry Mulligan meets“-Platten up, ünner de de mit Ben Webster (1959) besünners to erwähnen is. 1960 hett Mulligan sien 13 Lüüd groot Concert Jazz Band grünnd, de up Platten (bi Verve) un live spoodriek to de führend Big Band vun de fröh 1960er Johren wurr; nich toletzt dank de besünners raffiniert un ästhetisch Kompositionen vun Gary McFarland. 1965 führ he mit Stan Kenton de vun hüm komponeert Music for Bar Sax and Orchestra up. In dat Quartett vun Dave Brubeck is he 1970 bi de Berliner Jazztagen uptreden, nahdem he mit hüm vörher 1968/9 up Europa Tour weer (mit Brubecks Altsaxophonisten Paul Desmond harr he all 1957 upnommen). He hett ok mit Stan Getz, Thelonious Monk, John Coltrane, Jim Hall, Mel Torme un Nina Simone tosammen arbeit.

In de 70er un 80er speel he ünner annern mit Astor Piazzolla Tango Nuevo up dat Album Summit, gasteer 1972 bi Charles Mingus and Friends in Concert, tour völ in Europa un de USA un wurr as tietlos Klassiker anerkannt, z. B. hett he 1988 mit sien Bariton-Linien de Präsentatschoon vun Yves Saint Laurents Parfum „Jazz“ ünnermalt. 1971 komponeer he The Age of Steam för Bigbands. 1974 droop he nochmals Baker in de Carnegie Hall. In dat sülvig Johr truck he nah Italien. He is 1996 upgrund vun en Infekt nah en Kneeoperation storven. Dat Baritonsaxophon, dat mit sien ehder swoorfälligen, dunklen Klangfarv bit dorhenn nich as Soloinstrument anerkannt weer, wurr vun Mulligan mit tovör nich hört Eleganz un Lichtigkeitkeit speelt. 1994 wurr Mulligan in de Down-Beat-„Hall Of Fame“ upnommen.

Mulligan harr mit sien eerst Ehefru Arlyn Brown en Söhn (* 1957). Af 1959 leev he mit de Schauspelerin Judy Holliday (de ok mit sien Band Anfang vun de 1960er Johren as Singerin uptreden weer), de aber 1965 storven is. Dornah weer he mit de Schauspelerin Sandy Dennis tosommen un hett nah hör Trennung 1976 sien letzte Ehefru Franca heiraadt.

Diskografie

• The Gerry Mulligan Quartet/Gerry Mulligan with the Chubby Jackson Big Band (1950-52)
• Historically Speaking (1951)
• The Original Quartet With Chet Baker - (1952-3)
• Konitz Meets Mulligan (1953) - mit Chet Baker
• At Storyville (1956) - Quartet, live in Boston
• Reunion with Chet Baker (1957)
• Blues in Time (1957) - Quartet mit Paul Desmond, auch veröffentlicht als CD unter dem Titel Gerry Mulligan/Paul Desmond Quartet
• Getz Meets Mulligan in Hi-Fi (1957) mit Stan Getz
• Jazz Giants '58 (1958, Verve)
• What Is There To Say? (1958) mit Art Farmer
• Gerry Mulligan Meets Ben Webster (1959)
• Gerry Mulligan and the Concert Jazz Band at the Village Vanguard (1960), mit Mel Lewis
• Live at the Olympia Paris (1960-62)
• Night Lights (1963) mit Art Farmer, Bob Brookmeyer, Jim Hall
• Complete Studio Recordings- The Gerry Mulligan Sextet (1962-4) mit Farmer, Brookmeyer, Hall, Bill Crow, Dave Bailey
• Live at the Berlin Philharmonie (1970) mit dat Dave Brubeck Trio.
• Age of Steam (1971)
• Summit (1974) mit Astor Piazzolla
• Re-Birth of the Cool (1992) - re-recordings von Miles Davis 1949 Birth of the Cool
• Billy Taylor and Gerry Mulligan: Live at MCG (1993) live, mit de Pianisten Billy Taylor in de Manchester Craftsmen's Guild (MCG) in Pittsburgh
• Paraiso (1993)
• Dragonfly (1995)

Kompositionen

Jeru, Disc Jockey Jump, Apple Core, Blue Boy, Walking Shoes, As catch can, Funhouse, Ide´s Side, Limelight, Turnstile, Line for Lyons, Simbah, Motel, Western Re-Union, Swing House, Ontet, Bark for Barksdale, Venus de Milo, Revelation, Nights at the Turntable, Motel, Soft Shoe, Roundhouse, As Catch Can, Spring is Sprung, Summer´s Over, Festive Minor, Kaper, Piano Train, Four and More

Weblenken

• Alisch to Mulligan mit utwählt Diskogaphie
• Vullstännig Diskographie (PDF-Datei; 3,96 MB)
• Library of Congress: Jeru: In the Words of Gerry Mulligan (engelsch)
• Gerry Mulligan in de Internet Movie Database (engelsch)
• Webseite von Hanley to Mulligan (engelsch)
• Gerry Mulligan in de Katalog vun de Deutsche Nationalbücherei