Biotit
| Biotit | |
 | |
| Cheemsch Tohopensetten |
K(Mg,Fe2+,Mn2+)3[(OH,F)2|(Al,Fe3+,Ti3+)Si3O10] |
| Mineralklass | vörmols Schichtsilikaten (Phyllosilikaten) 9.EC.20 (na Strunz, 9. Oplaag) 71.2.2b.4 (na Dana) |
| Kristallsystem | monoklin |
| Klöör | swart, düsterbruun, gröönlichswart |
| Streekklöör | witt |
| Mohshard | 2 bit 3 |
| Dicht (g/cm³) | 2,7 bit 3,3 |
| Gleem | Glasgleem bit Perlmuttgleem |
| Transparenz | dörschienend bit undörsichtig |
| Brook | blöödig |
| Splitten | vullkamen |
| Indruck | tafelig oder kortprismaatsch, pseudohexagonale Prismen |
| faken Kristallflachen | |
| Tweeschenbilden | |
| Kristalloptik | |
| Breektall | α=1,565-1,625 β=1,605-1,675 γ=1,605-1,675 |
| Dubbelbreken (optisch Utrichten) |
0,04-0,05 ; tweeassig negativ |
| Pleochroismus | geel-bruun-rootbruun blots wenn dörsichtig |
| Winkel/Dispersion vun de optischen Assen |
2vz ~ |
| annere Egenschoppen | |
| Phaaswesseln | |
| Smöltpunkt | |
| cheemsch Verhollen | lett sik swor to magneetsch Glas smölten, löslich in kunzentreert H2SO4 |
| lieke Mineralen | Phlogopit |
| Radioaktivität | nich radioaktiv |
| Magnetismus | |
| sünnerlich Kennteken | gellt siet 1999 nich mehr as egenstännig Mineral |
Biotit (ok bekannt as Magnesiumiesenglimmer oder Düüsterglimmer) gellt na en Besluss vun de International Mineralogical Association (IMA) siet 1999 nich mehr as en egenstännig Mineral, man warrt nu as Mischkristall vun de Annit-Phlogopit-Mischreeg ansehn.
Biotit kristalliseert in’t monokline Kristallsystem mit de allgemeenen Formel K(Mg,Fe2+,Mn2+)3[(OH,F)2|(Al,Fe3+,Ti3+)Si3O10] un entwickelt Kristallen mit en metallschen Perlmuttgleem, de dörschienen doot oder undörsichtig sünd.
Nöömt is de na den franzööschen Physiker Jean-Baptiste Biot (1774-1862), de as eerste faststellt hett, dat de Glimmers optische Ünnerscheden hebbt.
Billen un Vörkamen
[ännern | Bornkood ännern]Biotit billt sik in magmaatsche un metamorphe Stenen. Wenn’t Verweddern insett, kamt dorbi verscheden Produkten tostannen as Hydrobiotit (Toonmineral Vermiculit), Kattengold un verscheden Chloriten.
Fundsteden vun Biotit sünd to’n Bispeel in Düütschland dat Rebeet üm den Laacher See, Bessnes in Frankriek, Ontario in Kanada, Evje in Norwegen un de Uluguru-Barg in Tansania.
Verwennen
[ännern | Bornkood ännern]Biotit is nich för den Bruuk as Bostoff egent, vun wegen dat he so goot to splitten geiht. Dordör künnt licht Lösen in em indringen, de dat Verweddern gauer maakt. Faken billt sik dordör ok Rostplacken an de Böverflach (to’n Bispeel bi Boordstenen ut Granit). Butendem is de Mischkristall ok teemlich week. Man, in de kosmeetschen Industrie warrt de Düüsterglimmer tosamen mit den Muskovit bruukt, üm Kosmetikartikels den för all Glimmermineralen tyypschen blenkern Effekt to geven.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Edition Dörfler: Mineralien Enzyklopädie, Nebel Verlag, ISBN 3-89555-076-0
- Lévy, 1837, u. a. In: V.M. Goldschmidt, Atlas der Krystallformen, 1913-1923 (Glimmer-Grupp (Biotit, Muskovit u. A.))
