Logik

Vun Wikipedia
Disse Artikel is man blots en Stubben. Du kannst Wikipedia helpen un em verbetern.
Gregor Reisch, „De Logik stellt ehr wichtigsten Themen vör“, Margarita Philosophica, 1503/08 (?). De beiden Hunnen veritas un falsitas jaagt achter den Hasen problema ran, de Logik kümmt mit dat Sweert syllogismus an'n Gördel achterher. Links unnen Parmenides in en Höhl.

Logik (ooldgreeksch ἡ λογική τέχνη hē logikḗ téchnē, plattdüütsch de Kunst vun’n Denken) is de Lehr vun de vernünftigen Slüss in dat Denken. De Logik unnersöcht, ob Argumenten richtig bruukt weert. Dorbi is dat egol, wo dat üm geiht. De Logik kickt bloß to, dat de Argumenten passlich sünd. Een snackt ok vun „formale“ Logik in düssen Tosamenhang. De Logik warrt as en Twieg vun de Philosophie, man ok vun de Mathematik un vun de Informatik ankeken.

Historie[ännern | Bornkood ännern]

Dat Woort „Logik“ warrt in Grekenland in de öllere Stoa un in den öllern Peripatos bruukt för de „Lehr vun de Argumenten“ oder de „Lehr vun de vernünftigen Slüss“. Vun dat 1. Johrhunnert v. Chr. af an gifft dat dor Belegen för.[1] De antike Stoiker Zenon vun Kition hett dat Woort al bruukt.

In de düütsche (un plattdüütsche?) Sprake warrt dat Woort „Logik“ in dat 18. un 19. Johrhunnert faken an de Stäe vun Kennistheorie, Ontologie oder vun allgemeene Dialektik bruukt. So is dat jedenfalls bi Immanuel Kant un bi G. W. F. Hegel.

Vun dat 20. Johrhunnert af an warrt tomeist „symboolsche Logik“ as „Logik“ ankeken. Düsse Logik is up en Kunstspraak upboot un bruukt Slussregeln, de streng verafreedt sünd. Annere Wöör för symboolsche Logik sünd „mathematische Logik“ oder „formale Logik an sik“.

Ümgangsspraak[ännern | Bornkood ännern]

In de Ümgangsspraak warrt en Argument as „logisch“ ankeken, wenn dat, wat seggt warrt, övertüügt un keen dumm Tüüch snackt warrt.

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. Kuno Lorenz: Logik, II.. Die antike Logik in Historisches Wörterbuch der Philosophie, Bd. 5, 362 nah E. Kapp: Der Ursprung der Logik bei den Griechen, 1965, 25 un mit Henwies up Cicero: De finibus 1, 7, 22