Oscar Peterson
Oscar Emmanuel Peterson (* 15. August 1925 in Montréal; † 23. Dezember 2007 in Mississauga) weer en kanaadsch Jazz-Pianist un -Komponist.
Biographie
[ännern | Bornkood ännern]
Petersons Öllern un Geschwister hebbt in en Familienband speelt, de de nee Söhn in dat Öller vun fiev Johren anfangs an de Trompete utbildt hett. Wegen en Tuberkulose-Erkrankung is he mit söss Johren an’ Klavier wesselt.
De Sieg in en Amateur-Wettbewerb maak hüm mit 14 Johren all so populär, dat he all en eegen lokalen Rundfunkshow kreeg. 1944 wurr he Liddmaat in dat Johnny Holmes Orchestra, wo he dat Komponeeren un Arrangeeren lernt hett. Dree Johr later hett he mit Bert Brown (Bass) un Frank Gariepy (Slagtüüch) sien eerst Trio, de sien Uptreden in de Alberta Lounge in Montreal regelmaatig vun en lokal Radiostation överdragen wurrn. Dor wurr he denn 1949 vun Norman Granz opdeckt, de hüm in’ Rahmen vun sien Jazz-at-the-Philharmonic-Tournee as Överraschungsgast in de New Yorker Carnegie Hall präsenteer. Twee Johr lang sünd se gemeensam dör de amerikaansch Konzertsäle tourt.
1952 grünn Peterson en nee Trio mit den Bassisten Ray Brown un den Gitarristen Barney Kessel, de en Johr later dör Herb Ellis ersett wurr. Mit dden Slagtüüchspeler J. C. Heard to en Quartett vergröötert, hett he Lester Young (Lester Young with the Oscar Peterson Trio) begleit. As Ellis 1958 uttreden is, nehm Peterson mit Ed Thigpen weer en Slagtüüchspeler in sien Band up, de bit 1965 in disse Formation bestahn bleev, as besünners indrucksvull in dat Album "Night Train" van 1962 to höörn. Disse beid Trios hörrt bit hüüd to de spoodrieksten in de Historie vun den Jazz.
Af Midden vun de 1950er Johre geev dat för hüm tallriek Upnahmen un Konzerte mit all bekannt Jazz-Grötten as Ella Fitzgerald, Billie Holiday, Carmen McRae, Louis Armstrong, Lester Young, Count Basie, Charlie Parker, Quincy Jones, Stan Getz, Coleman Hawkins, Dizzy Gillespie, Roy Eldridge, Clark Terry, Freddie Hubbard un dat Modern Jazz Quartet. Parallel dorto entwickel he af Enn’ vun de 1960er Johren en Solo-Karriere, deren Upnahmen to sien gröttsten Erfolge hörrn.
Midden vun de 1970er Johren hett Ray Brown dat Trio verlaaten. He wurr dör den däänschen Niels-Henning Ørsted Pedersen ersett. Gelegentlich speel ok de Gitarrist Joe Pass eenig Upnahmen mit in. Wiel he so beliebt weer, kreeg Peterson in de 1980er Johren en eegen Feernseh-Show, in de he tallriek Jam Sessions mit diversen bekannten Jazzmusikers geev.
Insgesamt speegelt sück sien Ruhm in de söben Grammys wedder, de he tüschen 1975 un 1991 kreeg. 1993 wurr he mit den Glenn-Gould-Pries, 1999 mit den Praemium Imperiale vun de Japan Art Association för sien Levenswark uttekent. Während sien Karriere hett he sück mit all Musikstilen vun den Mainstream Jazz vertroot makt. In sien Canadiana Suite hett he sück sogor an klassisch Kompositschonen ranwaagt. Oscar Peterson hett wiet över 100 Musikalben produzeert.
Während en Upträe in de New Yorker Blue Note-Club droop hüm 1993 de Slag, vun de he sück aber eenig Johr later sowiet verhoolt harr, dat he eenhändig Konzerte geben kunn. 1995 entstunnen Upnahmen mit sien Kollegen Benny Carter un Clark Terry ("The More I See You"), in dat folgend Johr mit Musikers vun de nächste Generation as Roy Hargrove un Ralph Moore. 1998 gasteer he noch eenmal in München mit Ulf Wakenius as ok in de New Yorker Blue Note mit Milt Jackson (The Very Tall Band).
Oscar Peterson weer veermal verheiraadt.[1] Mit 82 Johren is he an’ 23. Dezember 2007 an Nierenverseggen in sien Huus in Mississauga storven.
Utwählt Diskographie[2]
[ännern | Bornkood ännern]- 1955 – At Zardi’s (Pablo)
- 1956 – The Oscar Peterson Trio At The Stratford Shakespearean Festival (Verve)
- 1957 – Oscar Peterson Trio At The Concertgebouw (Verve)
- 1959 – Ben Webster Meets Oscar Peterson (Verve)
- 1962 – Very Tall (Verve)
- 1963 – Night Train (Verve 1963)
- 1964 – Exclusively For My Friends (MPS, 1964-1968),
- 1965 – We get Requests (Verve)
- 1975 – Oscar Peterson And Roy Eldridge (Pablo)
- 1975 – Oscar Peterson & Harry Edison (Pablo)
- 1980 – Skol (Pablo)
- 1981 – Nigerian Marketplace (Pablo)
- 1986 – Time After Time (Pablo)
- 1991 – The Legendary Oscar Peterson Trio: Saturday Night At the Blue Note (Telarc)
- 1996 – Oscar Peterson Meets Roy Hargrove and Ralph Moore (Telarc)
- 1999 – A Summer Night In Munich (Telarc)
- 1999 – The Very Tall Band Live at the Blue Note (Telarc)
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Richard Cook & Brian Morton: The Penguin Guide to Jazz on CD, 6th Edition, London, Penguin 2002. ISBN 0-14-017949-6.
- Oscar Peterson: Meine Jazz-Odyssee. De Autobiografie vun Oscar Peterson mit Richard Palmer, Hannibal Verlag 2003. ISBN 978-3854452348
Översetten vun: A Jazz Odyssey: The Life of Oscar Peterson, Continuum 2002
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]
- Peterson in de Katalog vun de Deutsche Nationalbücherei
- Offiziell Websteed
- Biografie, Diskografie un News bi JazzEcho
- Detaillierte Diskografie vun Oscar Peterson
- Personennaamdatei
Enkeld Nahwiesen
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Naturtalent mit eisernem Willen, dpa/Kölnische Rundschau, 26. Dezember 2007
- ↑ De Utwahl wichtiger Alben vun Oscar Peterson funn angesichts vun de grooten Umfang vun sien Wark anhand vun de Bewertungen vun de Penguin Guide to Jazz statt. Dat wurrn blots Alben upnommen, de de hööchste (****) bzw. tweethööchste (***(*)) Bewertung kreegen hett. As best Wark vun Peterson hebbt de Autoren dat Album Night Train ansehn, upnommen in’ Dezember 1961.