Iemeckenjumfern
| Iemeckenjumfern; Miegeem-Jumfern;
Mieghamel-Jumfern | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||||
| Myrmeleontidae | ||||||||||||||||||
| Latreille, 1802 |
De Iemeckenjumfern (Myrmeleontidae) sünd en Familie mank de Nettflunken. Weltwiet gifft dat bi 2.000 Aarden, dormank 11 in Middeleuropa. Bekannter as de adulten Deerter sünd ehre Budden. De weert Iemeckenlöwen nömmt, vunwegen datt sunnerliche Aarden bannig veel Iemecken freten doot. In de Gemarken vun de Engelsche Spraken warrt vundeswegen ok de Naam „Antlion“ (Iemeckenlöwe) for dat ganze Insekt in all Tieden vun siene Entwicklung bruukt. Dat Woort „Iemeckenjumfer“ gifft dat dor nich.
Wo se vorkamen doot
[ännern | Bornkood ännern]Iemeckenjumfern leevt up all Kontinente (man nich up Antarktika), kaamt avers meist vör in dröge Gemarken mit Wösten oder Halfwösten in Afrika un Asien, to’n Deel ok in Süüdamerika. An’n leevsten wahnt se in en Umto, wo dat unbannig dröge is, faken ok dor, wo rein gor keen Planten wassen doot. Man dat gifft ok Aarden, de sünd in’n Woold tohuse, man denn an’n leevsten in en hellen, drögen Woold.
Wie se leven doot
[ännern | Bornkood ännern]De Budden vun de Aarden, de Trechters boon doot, sünd sunner Twiefel sunnerlich bekannt. Ok wie se sik upföhren doot un ehre Büte fangt, is bekannt. Man gegen düsse Budden over, weet man nich veel over de Imagines un ehr Leven un ok nich over de Budden, de keen Trechters buddelt.
Wie de Imagines leevt
[ännern | Bornkood ännern]De utwussenen Deerter vun de meisten Aarden sünd in’e Nacht togange, man en Reeg vun Aarden sünd ok overdag unnerwegens. Faken sünd se bunt farvt un leevt in boomfree Zonen, as u. a. de Geslechter Palpares in Afrika oder Periclystus in Australien. Over Dag versteekt se sik meist in’e Planten, un sitt sunnerlich anduukt an Grasstengels, de liekup staht. De Flunken weert meist as’n Dack over dat Achterlief tohopenfoolt. In’e Schummertied fangt se an un röögt sik, an’n meisten togange sünd se um Middernacht rüm.
Wat se freten doot
[ännern | Bornkood ännern]De Iemeckenjumfern freet sunnerlich annere Insekten. Se sünd sehn wurrn, wie se in’e Nacht lüttje Bottervagels fangt. De hoolt se mit de Vörbeen fast un laat sik denn dal up de neegste Planten un vertehrt se dor. Bloß de Flunken blievt dorbi over. Towielen nehmt se ok Nektar un Pollen to sik. De hoolt se sik vun Blöten. Dat gifft ok Aarden, de freet Blattlüse.
Wie de Budden leevt
[ännern | Bornkood ännern]Aarden, de Trechters boot
[ännern | Bornkood ännern]Bloß man bi 10 % vun de Aaarden boot as Budden Trechters, dormank all bi 100 Aarden vun den Tribus Myrmeleontini. De Budden ut düsse Gruppen könnt bloß trüggaars lopen un bruukt vundeswegen de Trechters to’n Fangen vun ehre Büte. Annere Aarden mank de Mymecaelurini un Isoleonini boot ok Trechters, man könnt ok vörut gahn. Vundeswegen könnt se Büte ok anners fangen, as bloß mit en Trechter.
Aarden, de keen Trechters boot
[ännern | Bornkood ännern]Mank düsse Aarden verscheelt sik de Bütefang bannig. Veel is noch nich bekannt, man düsse Gruppen sünd bitherto doch funnen wurrn:
- Eerdbewahners: Hier höört woll de meisten Aarden to. Se versteekt sik in de Streihlage up’e Eer un luert to’n Deel dagelang up ehre Büte. Annere Aarden (u. a. Acanthaclisis baetica) jaagt achter ehre Büte ran un treckt de unner de Böversiet vun’n Sand.
- Boomhöhlenbewahners: En paar Aarden, dormank ok Dendroleon pantherinus, de ok in Düütschland vorkamen deit, sitt in’n Mulm vun ole Boomstubbens un jaagt dor Insekten.
- Boomsstammbewahners: Een Aart ut Indien is bekannt, de sitt up’e Barken vun Mangoböme.
- Felsenbewahners: Een Reeg vun Aarden hoolt sik up Stellen up Felsen up, wo dat en beten schuult is. Dor sitt se to’n Deel lange Tied.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Johannes Gepp und Herbert Hölzel (1989): Ameisenlöwen und Ameisenjungfern – Myrmeleonidae. Neue Brehm-Bücherei, Band 589, ISBN 3-89432-322-1
- Klaus Weißmann (2008): Abenteuer naturfilm – eine sinnlose Erzählung, Naturfilm-Verlag, ISBN 978-3-00-022720-2 S. 77–94
