Groten Schietjager
| Groten Schietjager; Skua | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||
| Systematik | ||||||||
| ||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||
| Stercorarius skua | ||||||||
| Brünnich, 1764 |
De Grote Schietjager oder Skua (Stercorarius skua) is en Seevagel ut de Familie vun de Schietjagers (Stercorariidae). Bi Gen-Unnersöken is rutsuert, datt he vun de Gene her wiethen liek is mit de Jan Dreckvagel.
Mank de Vagels in Middeleuropa is de Grote Schietjager dat ganze Johr hen an de Küsten to sehn. An’n fökensten hollt se sik vun Augustmaand bit November hier up, in’t Vorjohr is he man roorer. In de lesten Johre hett he sik hier fökener sehn laten un is ok länger bleven. Unner Umstänn hangt dat dormit tosamen, datt ok de Grootmöwen, as Kobben un Groten un Lüttjen Manteldreger an’e Waterkant in Middeleuropa fökener to sehn sünd. De Grote Schietjager jaagt jem regelmatig de Büte af un se mütt em as „Lieferanten“ vun Foder denen.[1]
Kennteken
[ännern | Bornkood ännern]De grote Schietjager is over’t Lief bi 51 bit 56 cm lang. Siene Flunken kann he 125 bit 140 cm wiet ut’neenspannen. De Heken weegt 1.170 bit 1.500 g, bi de Seken sünd dat 1.300 bit 1.650 g. Adulte Vagels dreegt graubrune Feddern mit rostrode Streeke un en swatte Kappen. De Steert is swattbruun mit twee längere Feddern in’e Midden. Snavel un Föte sünd meist swatt. Bröden deit he in de westliche Paläarktis, un dor in de Gemarken, de to de Arktis un de Subarktis tohören doot. Düsse Gemarken liggt up Iesland, in Norwegen, up de Kola-Halfinsel, up Nowaja Semlja, up de Eilannen vor Schottland siene Küsten un up de Färöers, wo ok de Naam „Skua“ vun herkummt. Overwintern deit düsse Aart an de Atlantikküsten. Man ok bit na Brasilien siene Waterkant kummt se hen un na Neepundland. Ok in’e westliche Middellannsche See sünd se in’n Winter to finnen.
Wie se sik upföhren doot
[ännern | Bornkood ännern]Wenn de Vagels nich bröden doot, leevt de Groten Schietjagers up de See. Aktiv sünd se overn Dag. Ehr Freten finnt se tomeist in Waters bi de Küsten un an’n Strand oder dichtbi bi de Küsten. Bröden doot se normolerwiese bi Kolonien vun annere grote Seevagels, as u. a. Jan vun Genten oder allerhand Aarden vun Möwen. Lüttje tügen könnt se toeerst mit veer oder fiev Johren, faken ok eerst mit sess bit acht Johren. Se leevt mit ehren Partner de Brödeltied over tohopen un gaht denn ut’neen. Vunwegen, datt se sik geern an dat Nest vun dat Johr vordem holen doot, finnt se dor faken ok densülvigen Partner wedder. Normolerweise leggt se twee Eier in’n Afstand vun twee bit dree Dage. Bröden doot se 28 – 30 Dage lang. Beide Olen bröödt, ofschoonst de Mudder normolerwiese länger up de Eier sitt. Ok bi de Pleege vun de Jungen maakt beide Olen mit. Na 40-46 Dage könnt de Jungen flegen un nochmol twee bit dree Weken, un denn kaamt se alleen torecht.[2]
Just as annere Schietjagers grippt de Skua Minschen an, wenn se to dicht an sien Nest rankaamt. Dor fleegt se Angreepe bi gegen den Kopp vun den Minschen. Dat killt woll, man gefährlich is dat for den Minschen nich.
Freten
[ännern | Bornkood ännern]Dat Freten besteiht to’n groten Deel ut Fisch. Faken nehmt se em annere Vagels weg. Man he jaagt ok lüttjere Seevagels. Gröttere Vagels, as Jan vun Genten griept se an un griept mit’e Krallen na de ehre Flunken. De stört denn in’t Water un weert fudder angrepen, so lang, bit se ehre Büte los laat.
Bestand
[ännern | Bornkood ännern]To’n Anfang vun dat 21. Johrhunnert is de Bestand in Europa up bi 16.000 Paare taxeert wurrn.[3] De ganze Weltbestand is man bloß en beten grötter. De wichtigsten Rebeden, wo se bröden doot, sünd Grootbritannien mit bi 9.600 Paare un Iesland mit bi 5.400 Paare. In’n Norden vun Skandinavien un in Russland breedt sik de Vagel hüdigendags ut.[4]
Kiek ok bi
[ännern | Bornkood ännern]- List vun Vagels, mit allerhand plattdüütsche Vagelnaams un Naams ut de Naberspraken
- Projekt: Deerternaams up Platt
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Hans-Günther Bauer, Einhard Bezzel und Wolfgang Fiedler (Rutg.): Das Kompendium der Vögel Mitteleuropas: Alles über Biologie, Gefährdung und Schutz. Band 1: Nonpasseriformes – Nichtsperlingsvögel, Aula-Verlag Wiebelsheim, Wiesbaden 2005, ISBN 3-89104-647-2
Belege
[ännern | Bornkood ännern]Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]
Groten Schietjager. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.