Alan Arkin

Alan Wolf Arkin (* 26. März 1934 in New York City, New York; † 29. Juni 2023 in Carlsbad, Kalifornien^[1]) weer en US-amerikaanschen Schauspeler, Speelbaas, Kinnerbookschriever un Oscarpriesdräger.

Leven un Loopbahn

Arkin harr wiel sien Schooltiet den Plaan, Folksinger to warrn un slööt sik de Grupp The Tarriers an. As de Grupp 1956 mit en eerste Version vun’n Banana Boat Song mit Spood en Single in de US-amerikaanschen Charts harrn, is Arkin vun’t College gahn, dat he mit de Grupp op Tour gahn künn. Na en spoodrieke Europatournee güng he ut de Grupp rut, üm sik op dat Anbott vun en Fründ hen de Thatergrupp Second City ut Chicago antosluten.

Anfang vun de 1960er Johren is he na New York City togen, woneem he in Produkschonen vun’n Broadway mitspelen de. 1963 hett he dor sien eersten Tony Award as beste Nevendorsteller in de Kummedie Enter Laughing kregen.

Dör den Spood vun de Kummedie Luv, de vun Mike Nichols inszeneert worrn weer, is de Speelbaas Norman Jewison op Arkin stött. He geev em 1966 sien eerste Rull in en Hollywood-Film. In de Kriegsfarce The Russians Are Coming, the Russians Are Coming harr he de Rull vun en sowjetschen U-Boot-Offizeer, woför he glieks as Best Hööftdorsteller för den Oscar nomineert worrn is. Togliek weer he ok as Best Newcomer för den BAFTA-Award vörslahn.

Liekers is Arkin aver eerst bi’t Theater bleven un hett in dat Johr ok to’n eersten mol de Regie bi en Theaterstück övernahmen, neemlich bi de krotlevigen Produkschoon vun Hail Scrawdyke!

In’t Johr 1967 is Arkin wedder na’n Film wesselt un hett an de Siet vun Audrey Hepburn in den Thriller Wait Until Dark den Bösen speelt. In de Johren dorna hett he sik vör allen op sien Filmloopbahn kunzentreert. För sien Rull as’n Doofstummen in dat Filmdrama The Heart Is a Lonely Hunter weer he dat tweete mol för’n Oscar as Beste Hööftdorsteller nomineert.

Bi de Adapschoon vun’t Theaterstück Little Murders vun Jules Feiffer weer he 1971 Speelbaas. Dat Johr dorop hett he sien eerst Kinnerbook mit den Titel Tony’s Hard Work Day. publizeert.

Mitt vun de 1970er Johren keem Arkin wedder torüch an’n Broadway un hett blots noch wenig Filmrullen speelt. 1981 harr he aver de Hööftrull in den Feernsehfilm Improper Channels, wo sien Söhn Adam Arkin dat Dreihbook för schreven harr.

In de 1990er Johren töög he sünners Acht op sik dör sien Rullen in Filmen as Glengarry Glen Ross, O Que É Isso, Companheiro? oder Jakob the Liar.

Sien eerst Book, dat in’t Hoochdüütsche översett worrn is, keem 2004 ünner den Titel Cassie liebt Beethoven op’n Markt. Sie annern dree Kinnerböker sünd opstunns noch nich översett worrn un blots as engelsche Originalutgaav to kriegen.

Sien Söhnen Adam, Anthony un Matthew sünd ok Schauspelers.

Filmografie (Utwahl)

Johr	Titel	Synchroonsnacker
1966	The Russians Are Coming, the Russians Are Coming dt.: Die Russen kommen! Die Russen kommen!	Herbert Stass
1967	Woman Times Seven dt.: Siebenmal lockt das Weib	Christian Brückner
1967	Wait Until Dark dt.: Warte, bis es dunkel ist	Rolf Schult
1968	Inspector Clouseau	Herbert Stass
1968	The Heart Is a Lonely Hunter dt.: Das Herz ist ein einsamer Jäger	—
1969	Popi dt.: Leben um jeden Preis	Herbert Stass
1970	Catch-22 dt.: Catch 22 – Der böse Trick	Rolf Schult
1972	Last of the Red Hot Lovers dt.: Der Letzte der feurigen Liebhaber	Helmut Ahner
1974	Freebie and the Bean dt.: Die Superschnüffler	Manfred Schott
1975	Hearts of the West dt.: Ins Herz des wilden Westens	Hartmut Reck
1976	The Seven-Per-Cent Solution dt.: Kein Koks für Sherlok Holmes	Claus Jurichs
1978	The Other Side of Hell, Feernsehn dt.: Die andere Seite der Hölle	Wolfgang Draeger
1981	Improper Channels dt.: Papa haut auf den Putz	Hans-Michael Rehberg (Synchro 1991)
1982	The Last Unicorn, Stimm dt.: Das Letzte Einhorn	Torsten Sense
1985	Bad Medicine dt.: Weißkittel – Dümmer als der Arzt erlaubt	Norbert Langner
1986	Big Trouble dt.: Sterben… und leben lassen	Wolfgang Draeger
1990	Wild Boys dt.: Wild Boys – Der Sommer ihres Lebens
1990	Havanna	Jürgen Thormann
1991	The Rocketeer dt.: Rocketeer – Der Raketenmann	Norbert Gescher
1992	Glengarry Glen Ross	Rüdiger Evers
1993	Indian Summer dt.: Ein Sommer unter Freunden
1993	So I Married an Axe Murderer dt.: Liebling, hälst Du mal die Axt?	Edgar Ott
1995	The Jerky Boys dt.: Die Jerky Boys
1997	Gattaca	Christian Brückner
1997	Grosse Pointe Blank dt.: Ein Mann, ein Mord	Lothar Blumhagen
1999	Jacob the Liar dt.: Jakob der Lügner	Joachim Höppner
2001	America’s Sweethearts	Christian Brückner
2001	Thirteen Conversations About One Thing
2003	And Starring Pancho Villa as Himself, Feernsehn dt.: Pancho Villa - Mexican Outlaw	Joachim Kerzel
2003	The Pentagon Papers, Feernsehn	Joachim Höppner
2004	Noel dt.: Noel – Engel in Manhattan	Horst Sachtleben
2006	Little Miss Sunshine	Jan Spitzer
2006	Firewall	Friedrich Georg Beckhaus
2006	The Santa Clause 3: The Escape Clause dt.: Santa Clause 3 – Eine frostige Bescherung	Joachim Höppner
2007	Rendition dt.: Machtlos	Jan Spitzer
2008	Sunshine Cleaning	Jan Spitzer
2008	Get Smart dt.: Get Smart – Wir lieben es, die Welt zu retten!	Jan Spitzer
2009	The Private Lives of Pippa Lee dt.: Pippa Lee	Lutz Mackensy
2011	The Change-Up dt.: Wie ausgewechselt	Jan Spitzer
2012	Argo	Jan Spitzer
2012	Stand Up Guys	Jan Spitzer
2013	The Incredible Burt Wonderstone dt.: Der unglaubliche Burt Wonderstone	Jan Spitzer
2014	Million Dollar Arm	Norbert Gastell
2017	Going in Style dt.: Abgang mit Stil	Jan Spitzer

Filmpriesen

Alan Arkin hett för sien Filmwark meist dörtig Utteken kregen und weer för wietere knapp veertig nomineert (Stand April 2013). Wunnen hett he ünner annern:

1967: den Golden Globe in de Kategorie Best Hööftdorsteller – Kummedie oder Musical för The Russians Are Coming the Russians Are Coming.
1968: den NYFCC Award in de Kategorie Best Schauspeler för The Heart Is a Lonely Hunter.
1969: den KCFCC Award in de Kategorie Best Hööftdorsteller för The Heart Is a Lonely Hunter.
1975: den NYFCC Award in de Kategorie Best Nevendorsteller för Hearts of the West.
1982: den Genie Award in de Kategorie Best utlännsch Schauspeler för Improper Channels.
1992: op dat Valladolid International Film Festival in de Kategorie Best Schauspeler för Glengarry Glen Ross.
2003: den Chlotrudis Award in de Kategorie Beste Nevendorsteller för Thirteen Conversations About One Thing.
2007: den Screen Actors Guild Award in de Kategorie Best Schauspeler för Little Miss Sunshine.
2007: den BAFTA-Award in de Kategorie Beste Nevendorsteller för Little Miss Sunshine.
2007: den Oscar in de Kategorie Best Nevendorsteller för Little Miss Sunshine.
2012: den Hollywood Film Award in de Kategorie Ensemble vun’t Johr för Argo

Literatur

Alan Arkin: Halfway through the Door. Harper & Row, 1984, ISBN 0-06-060307-0 (Autobiografie, engelsch)

Weblenken

Alan Arkin. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Alan Arkin in de Internet Movie Database (hoochdüütsch)
Biografie op prisma-online

↑ Carmel Dagan, J. Kim Murphy: Alan Arkin, Oscar Winner for ‘Little Miss Sunshine,’ Dies at 89. In: variety.com. 30. Juni 2023, afropen an’n 30. Juni 2023 (amerikaansch Engelsch).

[variety-1] Carmel Dagan, J. Kim Murphy: Alan Arkin, Oscar Winner for ‘Little Miss Sunshine,’ Dies at 89. In: variety.com. 30. Juni 2023, afropen an’n 30. Juni 2023 (amerikaansch Engelsch).

[1]