Going in Style (2017)

Vun Wikipedia
Filmdaten
Plattdüütsch Titel:
Originaltitel: Going in Style
Düütsch Titel: Abgang mit Stil
Produkschoonsland: USA
Johr vun’t Rutkamen: 2017
Läng: 96 Minuten
Originalspraak: Engelsch
Öllersfreegaav in Düütschland: FSK 6
Filmkru
Speelbaas: Zach Braff
Dreihbook: Theodore Melfi
Edward Cannon (Vörlaag)
Produkschoon: Donald De Line
Musik: Rob Simonsen
Kamera: Rodney Charters
Snitt: Myron Kerstein
Szenenbild: Anne Ross
Kledaasch: Gary Jones
Dorstellers

Going in Style (op platt so veel as: „Mit Smack afgahn”; dt. Titel: Abgang mit Stil) is de Titel vun en US-amerikaansche Filmkummedie vun den Speelbaas Zach Braff ut dat Johr 2017. Bi den Heist-Movie hannelt sik dat üm en Remake vun den Film mit glieken Titel (dt. Titel: Die Renter-Gang) ut dat Johr 1979 na en Vörlaag vun Edward Cannon. De Geschicht is dorbi verännert worrn. De Film keen in de USA an’n 7. April 2017 in de Kinos, in Düütschland an’n 13. April 2017.

Inholt[ännern | Bornkood ännern]

Joe besöcht sien Bank, as he en Mahnbreef kregen hett, vunwegen dat he rückstännig weer mit dat Afbetahlen vun sien Huuskredit. Jüst to de Tiet warrt de Bank vun en poor maskeerte Röver överfallen. Joe kann sik dat Tattoo vun een vun de Rövers marken un vertellt dat de Polizei, man ut de Medien warrt he wies, dat de Polizei de Verbrekers nich faatkregen hett. He un sien Frünnen Willie un Al warrt dorophen bi en Bedriefsversammeln vun jemehr ehmolige Firma gewohr, dat de an’t Utland verköfft worrn is un de Pensionsfonds vun en Bank oplööst warrn schall. Dormit verleert se jemehr Öllersvorsoorg un Joe drauht in wenige Weken sien Huus to verleren, woneem ok sien Dochter un sien Enkeldochter Brooklyn leevt, de he över allens leef hett. So kummt he op den Infall mit sien Frünnen sülvst en Bank uttoroven, üm sik de verlorene Pension torüchtoholen. Willie stimmt foorts to, üm Geld to hebben, dat he sien Familie wiet weg fakener besöken kann, wiel Al eerst noch överleggen mutt. He is bang för’t Gefängnis, man Joe övertüügt em, dat em dat dor sogors beter gahn de, vunwegen dat he doe wenigstens keen Miete betahlen müss un ok to eten kriegen de.

Eerst mol versöökt se Levensmiddel ut en Supermarkt to klauen, stellt sik dorbi aver paddelig an un warrt vun de Ladendetektivsche verfolgt un opletzt tofaten kregen. In’n Markt kriegt se eerst de Video-Opnahmen wiest, drööft denn aver doch wedder gahn. So kummt Joe to den Sluss, dat se för en Banköverfall de Hülp vun en Profi bruukt. He besöcht sien ehmoligen Swiegersöhn Murphy, de mit Drogen hannelt. De vermiddelt em den Kuntakt to Jesus, de de dree Rentners ünnerstütten deit, en sinnigen Plaan för den Överfall to maken un en Training för jem tohopenstellt.

Joe, Willie un Al mellt sik as Freewillige bi en Volksfest, dat vun jemehrn Seniorenclub utricht warrt, üm dat as Alibi för den Överfall to bruken. Se künnt dat inrichten, dat se en Tiet lang verswinnen doot ahn to een dat opfallt. Wiel disse Tiet överfallt se de sülve Bank, in de Joe den Roof beleevt hett un sett sik dorbi Masken vun’t Rat Pack op. De Roof löpt na dat glieke Muster af. Wiel den Överfall kriggt Willie vun en lütte Deern ehr Popp anboden. He will se aver nich annehmen un vertellt ehr, dat he blots fakener sien Familie besöken künnen will. As Willie en kort swack op de Been warrt tütt de Deern sien Maske en Stück wiet hooch, dat he mehr Luft kriggt, un sütt ok kort Willie sien Armband-Klock, dat en Bild vun sien Enkeldochter wiest. Dör dissen Twüschenfall kuumt en Anstellten vun de Bank an en Pistool ran un schütt op de Verbrekers, man ahn jem to drapen. Mit en Lüttbus neiht se opletzt ut, un Jesus hülpt jem dat Geld to versteken.

De Frünnen fiert den Coup bi en goot Eten. Man, Willie warrt wedder swack op de Been un so warrt de Frünnen wies, dat he bannig krank is un en ne’e Neer bruukt to’n överleven. De Polizei kummt de dree op de Spoor. Dör Videoopnahmen ut de Bank weet se, dat Willie Afroamerikaner un al teemlich oolt is. Ok stimmt de snaascke Loopstil vun Al op de Opnahmen mit de Opnahmen ut den Supermarkt övereen. Un ut de Hülp vun Joe bi en eersten Bankroof folgert de FBI-Agent Hamer richtig, dat de Vörfall Joe op de Idee bröcht hebben künnen sülvst en Bank to överfallen. All dree warrt vernahmen, verwiest aver op jemehr Alibi op dat Volksfest, dat de Polizei nich wedderleggen kann. Opletzt gifft dat en Gegenöverstellen mit de Deern, de bi den Överfall mit Willie snackt hett. Se kennt Willie an sien Klock, verraat em aver nich vunwegen dat se üm sien Enkeldochter weet. So kamt de dree doch noch vun en Straaf af.

Üm Willie dat Leven to redden, spennt Al em en Neer. Joe hett sien Enkeldochter en lütten Hund versproken för ehr go’en Schoolnoten, den Jesus em in sien Stammlokal vörbi bringt. Dorbi seggt he Joe, dat he sien Andeel an dat roofte Geld nich hebben will, vunwegen dat dat Plicht för de Sellschop weer, sik üm jemehr ollen Lüüd to sorgen. Dat glieke harr he bi’n eersten Roof al seggt, un so kennt Joe em as den Verbreker mit dat Tattoo wedder. Dat weer nich echt, man en verkehrte Spoor för de Polizei. Ok de FBI-Agent kummt in dat Lokal un schient Bescheed to weten. Man ahn Bewiesen kann he nix mehr utrichten. Bekannte vun de dree Frünnen warrt opletzt mit rieve Spennen ut dat roofte Geld beschenkt.

Kritik[ännern | Bornkood ännern]

  • In de Stuttgarter Zeitung schreev Gebhard Hölzl, dat Braff sien Helden mit Fiengeföhl för Details inföhren de. Dat Personal un de Versettstücken weern al begäng, man dat flotte Ümsetten mit veel Leef maak de Gööd ut. De rieke Woortwitz künn den Mangel an Action utglieken.[1]
  • Op filmstarts.de meen Carsten Baumgardt, dat de Film mit en Ansatz vun Realismus losgüng, denn aver in en Koppel vun Klischees enn, bi den Gööd un Witz op de Streck blieven deen. Dat vullstännige Afstören vun den Film weer alleen dör de Speelfreid vun de ollen Stars bewohrt.[2]
  • Marcel Reich vun Die Welt wenn sik gegen de Kritik, dat den Film as klischeehaftig veroordeelen: Braff harr ut dat Book, dat nich jüst för Originalität glinstern de, en teemlich ordigen Film maakt. De Hööftdorstellers geven de Szenen Witz un Charme. De Grenzen hen to’n Klamauk weern nienich överschreden un dat „Feel-Good-Movie“ möök eenfach Spaaß.[3]

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. Wilder leben als im Seniorentreff. In: stuttgarter-zeitung.de, 13. April 2017.
  2. Filmkritik auf Filmstarts.de, abgerufen am 26. Mai 2018.
  3. Zach Braff verfilmt Klischees? Ja und? In: welt.de, 19. April 2017.

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]