Zum Inhalt springen

Winter-Sösseck

Vun Wikipedia
Utsnitt ut’n Himmel in’n Winter: In blau is dat Winter-Sösseck markeert, dat rode is dat Winter-Dreeeck

Dat Winter-Sösseck is en opfallig Konstellatschoon vun helle Steerns vun eerste Grött in’t Rebeet vun’n Himmelsäquater. De Steerns sünd op de nöördlichen Eerdhalfkugel in’n Winter to sehn, worop ok de Naam hendüüt. Dat Winter-Sösseck is keen offiziell Steernbild, man sett sik tohopen ut Steerns ut verscheden Steernbiller.

In’n Klockenwiesersinn warrt de nafolgend Steerns to das Sösseck rekent:

Vun Middeleuropa kann dat Winter-Sösseck in de Maanden Januar bit März avends af Klock teihn MEZ ankeken warrn. Man ok in’n Harvst is dat Sösseck all to sehn, man denn in de tweete Nachthälft.

Dat Winter-Sösseck is nich ganz regelmatig, tomal in’n Tweeschen ok twee Steerns to dat Sösseck rekent warrt. De Steernbiller Tweeschen un Orion warrt kumplett vun dat Sösseck inslaten. Vergleken mit dat Sommer-Dreeeck, dat Harvst-Veereck oder dat Fröhjohrsdreeeck makt disse Konstellatschoon ’n lütt beten verbagen Indruck, is aver dör de Helligkeit vun de bedeeligten Steerns opfallig un licht to finnen – sülvst in grote Städer mit jemehr Lichtversmudden dör de Stratenbelüchten usw.

Mit en goden Kieker sünd in’t Rebeet vun’t Winter-Sösseck en poor intressante Objekten to bekieken: In’n Orion liggt t. B. de Orionnevel un in’n Bull de beiden hellen apenen Steernhopens vun de Plejaden (Sövensteerns) un de Hyaden, beid mit tomindst 100 Steerns. Twee wietere Steernhopens sünd M35 in’n Tweeschen un M41 in de Neeg vun Sirius. In’n Bull liggt wieter de Kreeftnevel (M1), wat en Planetaarschen Nevel is, un süüdlich vun Pollux de planetaarsche Eskimonevel (NGC 2392).