Süüdamerikaanschen Pielsteert
| Süüdamerikaanschen Pielsteert; | ||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
.jpg) | ||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||
| Anas georgica | ||||||||||||||||
| Gmelin, 1789 |
De Süüdamerikaansche Pielsteert (Anas georgica) is en süüdamerikaansche Aart ut dat Geslecht vun de Aanten an sik. Dor hannelt sik dat um en Aantenvagel bi. Dree Unneraarden weert dor torekent, man een vun düsse gellt al as utsturben.
Kennteken
[ännern | Bornkood ännern]De Waarten vun de Nominatform weegt in'n Döörsnitt bi 630 g, de Seken man bloß 535 g. De Chile-Pielsteert is en beten swaarer. Heken un Seken vun düsse Unneraard weegt bi 700 bit 800 g. Bi de Süüdamerikaanschen Pielsteerte gifft dat keen Smuckkleed, dat sunnerlich upfallen dö. Bi den Waart sünd Kopp un Hals avers ehrder hell roodbruun. De middelste Stüerfedder is düütlich wat langer, wat ok to den Naam föhrt hett. Sunnerlich upfallen bi de Waarten deit de Snavel. He is an de Sieten geel un hett en breeden, dunkergrauen Striepen up'n Bock. Vunwegen dat Beck kann he ok dör'nanner brocht weern mit de Geelsnavelkricke.
Wo un wie he leven deit
[ännern | Bornkood ännern]De Süüdamerikaanschen Pielsteerte finnt sik in den grottsten Deel vun Süüdamerika. Bovento kaamt se up de Falklandinseln vor un tellt vundeswegen to de Avifauna vun de Subantarktis.[1] Se leevt up Meere un allerhand Waterstäen in de Bueree- un Pampas-Rebeeden vun Süüdamerika. Bovento finnt se sik an de Lagunen an de Waterkant un an lüttjere Stauwaters. Buten de Brödeltied kummt düsse Aantenaard hen un wenn tohopen to grote Swarms. Dor sünd denn ok annere Watervagels mit bi. Freten deit se meist Planten, de se bi dat Grünneln upnehmen deit.
Bröden deit se vun Oktober- bit Dezembermaand. De Nester weert in de Reitzone langs dat Water anleggt, oder in de Wischen, de dor an grenzen doot. Normolerwiese leggt se veer bit fiev rahmfarvte Eier. Bröden deit se 25 bit 26 Dage. Ok de Waart scheert sik um de Jungen. Dat duert een Johr, denn könnt se sülms Kinner kriegen.
Bestand
[ännern | Bornkood ännern]De Nöördliche Süüdamerikaansche Pielsteert (Anas georgica niceforoi) hett bloß man in Kolumbien leevt un warrt vun 1956 af an as utstorven ankeken.[2] Ok de Nominatform ehren Bestand is bannig achterut lopen. To'n Unnerscheed vun de beiden annern Unneraarden warrt düsse Form ok Süüdgeorgien-Pielsteert (Anas georgica georgica) nömmt. Sunnerlich gegen dat Enne vun't 19. Johrhunnert un to'n Anfang vun't 20. Johrhunnert is se bannig vun Walfängers jaagt wurrn.[3] Ehre Tahl warrt hüdigendags up bloß man noch bi 2.000 Exemplare taxeert. An un for sik is düsse Unneraard bloß man up Süüdgeorgien tohuse. Man dat is al vorkamen, un düsse Vagels hefft sik verbiesert un sünd dor denn bit na de süüdlichen Shetlandinseln bi henkamen.[4] De Chile-Pielsteert (Anas georgica spinicauda) is avers allerwegens in Süüdamerika to finnen. In de wecken Gemarken is se sogor de eenzigst Aantenvagel, de dor leven deit. Alleen in Argentinien schall dat bi 300.000 Stück geven.[5] In ringere Tahlen kummt se ok up de Falklandinseln vor un draff dor noch afschaten weern.[6]
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- P. J. Higgins (Rutg): Handbook of Australian, New Zealand & Antarctic Birds, Band 1, Ratites to Ducks, Oxford University Press, Oxford 1990, ISBN 0195530683
- Hartmut Kolbe; Die Entenvögel der Welt, Ulmer Verlag 1999, ISBN 3-8001-7442-1
- Hadoram Shirihai: A Complete Guide to Antarctic Wildlife - The Birds and Marine Mammals of the Antarctic Continent and Southern Ocean, Alula Press, Degerby 2002, ISBN 951-98947-0-5
- Robin und Anne Woods: Atlas of Breeding Birds of the Falkland Islands, Anthony Nelson, Shorpshire 1997, ISBN 0904614-60-3