Nymphalis antiopa

Vun Wikipedia
Nymphalis antiopa
Nymphalis antiopa
Systematik
Klass Insekten (Insecta)
Ornen Bottervagels (Lepidoptera)
Familie Eddelfalter (Nymphalidae)
Ünnerfamilie Fleckenfalter (Nymphalinae)
Geslecht Nymphalis
Oort Truermantel
Wetenschopplich Naam
Nymphalis antiopa
(Linnaeus, 1758)
Flögelünnersiet
Ruup vun den Bottervagel
Illustratschoon vun Jacob Hübner (üm un bi 1800)

Der Nymphalis antiopa (düütsch: Trauermantel, plattdüütsch sovöl as Truermantel) is en Bottervagel (Dagfalter) ut de Familie vun de Nymphalidae (Eddelfalter).

Markmalen[ännern | Bornkood ännern]

De Falter recken en Flögelspannwiet vun 55 bis 75 Millimeter. De Böversiet vun hör Flögels is överwegend dunkelbruunviolett farvt. De Rand is cremefarvig bit hellgeel un licht gezackt. Nah dat Överwintern wurrd de geel Rand blass un is denn witt. Achter de geele Rand slutt en swaart Rand de tallriek annannerreeht, blau Flecken inslutt. An’ Flögelvörderrand kann man an dissen dunklen Rand en hellen Fleck un en wiederen wat wieder binnen erkennen. De Flögelünnersiet is överwegend swaart farvt, doröver herut find sück blots de geel Rand, de sien Farv düütlich blasser is as up de Böversiet. De Ünnersieden vun de Flögel sünd ähnlich, as de Böversieden, aber unregelmatig schidderch farvt. De dunkle Beriek wiest hell Flecken up, de helle Rand dunkel Flecken.

De Ruupen wurrd 50 bit 55 Millimeter lang. Se sünd swaart farvt un wiesen en bannig fien, witt Punkteeren up. An de Rügg dragen se charakteristisch rootorange Flecken. Doröver herut hebbt se lang, swaart Doorns un sünd witt behoort.[1]

Wor man de finnen kann[ännern | Bornkood ännern]

De Falter kummt in ganz Europa – mit Utnahm vun den Nordwesten vun Skandinavien un den butersten Norden - un in Asien, östlich bit nah Japan vör. Ok in wiet Deelen vun Noordamerika sünd se to Huus, kummt aber, as ok sonst, blots in Berieken mit Kontinentalklima vör. Se leevt vör allen in lichten, apen un fuchtig Loofwäldern, man kann hör aber ok in Aaftgordens un an Alleen finnen. Se fleegt dorbi in Hööchten vun ca. 2.000 Meter.[2][1]

Levenswies[ännern | Bornkood ännern]

De Imagines suugen blot selten an Blüten sonnern överwegen an Boomsaften un Fallaaft. Blots in’t Fröhjohr kann man se faken an Wilgenboomblüten finnen. Se sünd Wannerfalter un breeden sück direkt nah den Slupp ut. Överwintern doht se to’n Bispeel in Astlöcker un in Müerspalten.[1]

Floog- un Ruupentieden[ännern | Bornkood ännern]

De Truermantel flüggt in een Generatschoon af Enn’ Juli un nah dat Överwintern bit Juni. Se fleegen also, afsehn vun de Wintermaanden, dat ganze Johr över, bit up en Sömmerpaus in’ Juni un Juli. De Ruupen kann man in disse beid Maanden finnen.[3]

Nehren vun de Ruupen[ännern | Bornkood ännern]

De Ruupen nehren sück vör allen vun Barkenbööm as to’n Bispeel Hänge-Barken (Betula pendula) un smallblöötigen Wilgen as to’n Bispeel Sal-Wilgen (Salix caprea) un ok bun Ulmen (Ulmus).[1]

Entwicklung[ännern | Bornkood ännern]

De Weibchen leggen hör Eier in Gruppen vun 100 bit 200 Stück in dick Ringen, de nich slooten sünd, an dünn Twieg vun de Futterplanten af. De dorut sluppen Ruupen leven gemeenschaplich un freeten systematisch een Twieg nah den annern af. Nah dat letzt Huuten leven se denn in lütt Gruppen jeweils up verscheeden Twieg. Sünd se utwussen, maakt se sück up de Söök nah en passen Platz, wo se sück verpuppen könnt. Dorbi leggen se mitünner groot Wegstrecken torüch. De Verpuppung findt an Felsen, Müern un an Strüüker in en hellbruun bit gräulich Stürzpupp statt. Völ Ruupen wurrd dör Parasitoiden as Sluppwispels befallen un gaht dordör to Grunnen. De Schwankungen in de Antall vun uptreden Falter begrünnen sück wohrschienlich ut de Stärke vun den Parasitenbefall.[4][1] De Truermantel hörr to de bekannt Oorten, mit de man Temperaturversöök anstellt hett (etwa de Standfuss'sche Versööksreeg oder de Frings'schen Temperaturversöök).[5]

Gefährdung un Schuul[ännern | Bornkood ännern]

De Truermantel wurrd hüüd in völ Deelen vun Europa as mehr oder minner stark gefährdet instuuft un is in sien Populatschonen besünners in Middeleuropa stark rücklöpig. Utnahmen billen fuchtig un köhl Regionen. So sünd se ünner anner in’t Bargland to finnen.

Borns[ännern | Bornkood ännern]

Enkeld Nahwiesen[ännern | Bornkood ännern]

  1. a b c d e Heiko Bellmann: Der Neue Kosmos Schmetterlingsführer, Schmetterlinge, Raupen und Futterpflanzen, S. 176, Franckh-Kosmos Verlags-GmbH & Co, Stuttgart 2003, ISBN 3-440-09330-1
  2. Tom Tolman, Richard Lewington: Die Tagfalter Europas und Nordwestafrikas, S. 143f, Franckh-Kosmos Verlags-GmbH & Co, Stuttgart 1998, ISBN 3-440-07573-7
  3. Manfred Koch: Wir bestimmen. Schmetterlinge. Band 1. Tagfalter. S. 92f, Neumann Verlag Radebeul 4. Uplaag 1966
  4. Hans-Josef Weidemann: Tagfalter: beobachten, bestimmen, S. 396, Naturbuch-Verlag Augsborg 1995, ISBN 3-89440-115-X
  5. Standfuss'sche Versuchsreihe
  6. Bundesamt für Naturschutz (Hrsg.): Rote Liste gefährdeter Tiere Deutschlands. Landwirtschaftsverlag, Mönster 1998, ISBN 3-89624-110-9

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • Günter Ebert, Erwin Rennwald: Die Schmetterlinge Baden Württembergs Band 1, Tagfalter I (Ritterfalter (Papilionidae), Weißlinge (Pieridae), Edelfalter (Nymphalidae)), Ulmer Verlag Stuttgart 1993. ISBN 3-8001-3451-9

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

Trauermantel. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.