Zum Inhalt springen

Maiklocken

Vun Wikipedia
Maiklocken, Maibloom
Lilgenkonfal
Schillerlilg
Maiklocken
Systematik
Klass: Todecktsadige
Ornen: Asparagales
Familie: Ruscaceae (Müsedoornplanten)
Geslecht: Convallaria
Wetenschoplich Naam
Convallaria majalis
(Linnaeus)

De Maiklocken (Convallaria majalis) sünd en Plant, de bit to 30 cm hooch weern kann. Se wasst wild in Streken mit veel Woold, man se warrt ok in'n Goorn anplant. Se hett en Wuddelstock (Rhizom), de unner de Eer langskrupen deit. An'n Foot vun den Blomenstengel steiht en Paar breede Blöer. De Maiklocken sünd giftig, vunwegen datt dor sunnerliche Glykoside in sitten doot. [1]

De Blöer sünd breed-elliptisch, sitt up’n Stengel un hefft keene Haare. Se staht twee bi’nanner. Unnen an de Plant sitt noch papeerhaftige Blöer an. De Blöte is witt, sütt ut, as en lüttje Klock un rückt goot. Se warrt um un bi 8 mm lang. Dat gifft ok en Tuchtform mit rosa Blöten. De Plant hett en Druve, de na een Kant hendreiht is, mit sess bit twölf Bleiten dor an. Bleihen deit se in’n Mai- un in’n Junimaand. De Binaam majalis för de Aart bedutt, datt se in’n Mai bleihen deit. De Frucht vun de Maiklocken is en rode Beer, wo twee blaue Saatköörn in sitten doot.

Wo de Plant för bruukt warrt

[ännern | Bornkood ännern]

De Blöten un de Wuddeln weert vun de Pharmaindustrie bruukt, vunwegen datt se inwarken könnt up dat Hart. In ole Schriften ut dat 16. Johrhunnert is to lesen, datt dat dormols al bekannt ween is. Ok weert dröögde Blöten an Snuuvtabak toföögt. Ut de Planten könnt keene Ätheerschen Öle wunnen weern. Vunwegen, datt de Duft bannig populäär is in Kosmetika un Parfums, warrt he mit Hölpe vun Duftstoffe, as Hydrozitronella tohopenstellt.

Wat sunst noch to seggen is

[ännern | Bornkood ännern]
  • De Maiklocken sünd de Natschonalblome vun Finnland.

Annere plattdüütsche Naams

[ännern | Bornkood ännern]

De Maiklocken hefft in de plattdüütschen Länner ganz unnerscheedliche Naams:

Convallaria majalis. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.
  1. Hüsstege G. (1976). Zakflora voor bos en heide. Helmond/Antwerpen: Uitgeverij Helmond/Standaard Uitgeverij.