Maikävers
| Maikävers | ||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||||||||||||||||||||
| Systematik | ||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||||||||||||||||||||
| Melolontha | ||||||||||||||||||||||||
| Fabricius, 1775 |
De Maikävers (Melolontha) sünd en Geslecht ut de Familie vun de Scarabäuskävers (Scarabaeidae). In Middeleuropa kummt sunnerlich de Feldmaikäver (Melolontha melolontha) vör. Wieter na Norden un Osten hen gifft dat, ok in Düütschland, noch den Wooldmaikäver (Melolontha hippocastani) up sannigen Grund. En drüdde Aart is Melolontha pectoralis. Se sleiht na den Feldmaikäver un is bannig roor wurrn in Middeleuropa. Bloß hen un wenn mol warrt ut Süüdwestdüütschland mellt, datt dor een sehn wurrn is.
Wie se leven doot
[ännern | Bornkood ännern]Wenn de Metamorphose toenne is, buddelt sik de Maikäver in'n April oder Maimaand ut'e Eer ut. Flegen deit he meist in'n Mai- un Junimaand un fritt meist Blöer vun Loofböme. Dat Seken leggt 10 bit 100 Eier in'e Eer, de wat fochtig ween schall. As Imago leevt de Kävers noch bi 4 bit 7 Weken. Dat Heken geiht doot, wenn sik dat paart hett, dat Seken starvt na dat Afleggen vun de Eier. Denn duert dat noch veer bit sess Weken, un de Maibudden kruupt ut. De Maibudden bruukt dree bit fiev, meist veer Johre, bit se de ganze Metamorphose dörmaakt hefft un en adulten Käver sünd. Wenn de Zyklus bi veer Johren liggt, denn gifft dat dree Johre lang bloß wenig Kävers, man dat veerte Johr is denn en Maikäverjohr, un dat gifft düütlich mehr Maikävers, as sunst. Bi en Maikäverplaag in dat Johr 1911 sünd mol up 1.800 Hektar bi 22 Mio. Maikävers insammelt wurrn.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Wolfgang Schwenke (Rutg.) u. a.: Die Forstschädlinge Europas. Ein Handbuch in 5 Bänden. Band 2 Käfer. Parey, Hamborg/Berlin 1974, ISBN 3-490-11016-1.
- Fritz Schwerdtfeger: Die Waldkrankheiten. Lehrbuch der Forstpathologie und des Forstschutzes. 4. Uplaag, nee overhen gahn, Parey, Hamborg/Berlin 1981, ISBN 3-490-09116-7.
