Filmfinanzeeren

Filmfinanzeeren bedüüt dat Inwarven vun Kapitaal mit den Sinn en Speelfilm to maken. De Phaas vun’t Finanzeeren schüll in de Filmprodukschoon normalerwies gliektietig anfungen warrn as dat Utklamüstern vun’n Filminholt.

Modellen to’n Filmfinanzeeren

In Europa warrt de gröttste Deel vun de Filmprodukschonen vun Opdragsprodukschonen innahmen. Kinofilmen sünd in de meisten Fäll dorop anwiest, dat de Produkschoon föddert warrt. In de USA dorgegen steiht de Egenprodukschoon un Egenfinanzeeren in’n Vördergrund. Dat is mööglich, vun wegen dat de US-amerikaanschen Filmprodukschoonssellschoppen en wiet entwickelt Markt- un Verdriefssystem hebbt un grote Warfbudgets praat staht.

Begäng is in’t Tietöller vun’t Feernsehn de Opdragsprodukschoon. Ordert warrt de Opdräg tomeist vun Feernsehsenners, Verleh- un Verdriefsünnernehmen. In’n Gegensatz to Egenprodukschonen sünd se nich so afhangig vun apentliche Föddermiddel as de Filmföddern vun de Länner oder vun’n Bund oder ok vun privat opleggte Filmfonds. Se schöppt jemehr Finanz-Middel ut Vörafverköpen, Krediten un Egenmiddel.

Finanziell Ünnerstütten

Egenmiddel künnt Bargeld wesen aver ok Darlehen afsluut torüch betahlt warrn mööt. Frömdmiddel künnt Risikoinvestischonen vun Geldgevers wesen (Equity), Torüchstellen (Opschuven vun Betahlen bi Deelanspröök bit to’n Betahlen ut Gewinnen) vun Mitarbeiters un Dorstellers un Saakleistungen, Gewinnen ut’n Vörverkoop un Lizenzeeren vun Rechten (presales) un Minimum gewinngarantien ut de Vergaav vun Verdriefsrechten, to’n Bispeel an en Verleh (Verlehgarantie) oder en Weltverdrief. Je na Grött vun’t Filmprojekt künnt sik ok mehrere natschonale un internatschonale Produzenten to en Koprodukschoon tosamendoon un den Film gemeensom finanzeeren.

In enkelte Staaten gifft dat Mööglichkeit, finanzielle Ünnerstütten för de Filmprodukschoon in Form vun Stüerbegünstigen bit hen to direkte Subventschonen to kriegen. Stüerbegünstigungen künnt dorbi an Vörgaven för de Gööd bunnen wesen, to’n Bispeel Anspröök to’n Kriegen vun en Filmprädikat. Wat de Staat maakt, is dorto dacht, de egene Filmweertschop starker to maken un de egene Filmkultur to ünnerstütten. Na’t Inhollen vun Vörschriften dör’t Gesett künnt Filmproduzenten vun disse Staaten disse Finanzeerensmööglichkeiten nütten.

Jede Form vun Finanzeeren warrt opletzt to’n Ansprook an de Gewinnen ut dat Utweerten vun den Film föhren, tomindst aver to dat vullstännige Torüchgeven vun de insetten Finianzeerensmiddel. Utnahmen dorvun sünd natürlich de Subventschonen un Stüerbegünstigen. Över dat Torüchgeven rut bestieht ok de Mööglichkeiten vun en Geweinnbedeeligen, de normalerwies na den Andeelsslötel an’t Copyright vun den Film ünner de Produzenten opdeelt waart. De Gewinnanspröök warrt na en Verdeelslötel in verschedene Stopen oder Räng in de Finanzeerensverdrääg fastleggt.

De Finanzeeren vun en Feernsehfilm (Feernseh-Opdragsprodukschoon) geiht in de Regel dör en Opdragsvergaav an den Produzenten mit en hunnertprozentigen Finanzeeren vun de Produkschoonskosten vör sik. In Düütschland sind de Kosten, de dorbi för en Feernsehfilm vun 90 Minuuten acht warrt, op ruchweg 1,2 Millionen Euro beschränkt.

En Geldgever warrt sik dat Marktvermögen vun en Produkt ankieken, üm dat he sien Risiko bi de Produkschoon inschätzen kann. Je weniger en Film för den Markt döögt, desto lütter warrt dat Filmbudget för de Herstellen wesen. Düütsche Kinofilmen hebbt to’n Bispeel schon alleen wegen de de Spraakgrenz blots den düütschen Markt. Dorüm is dat vullstännige Torüchföhren vun’t Finanzeeren vun de Herstellen eher en Utnahm un de Filmen mööt dorna teemlich billig produzeert warrn. Dat sütt wat anners ut, wenn de Film för’n Synchronisatschoon un för den internatschonalen Markt vörsehn. In en Land mit hogen Lohn sünd billige Produkschonen man kuum to maken. Butendem deen de Filmen denn ok billig utsehn, wat för de Tokiekers denn ok weniger intressant weer. De Filmföddern gliekt dorüm mit ehr Subventschonen dissen Marktnadeel vun düütsche Produzenten ut.

Düütsche Feernsehfilmen warrt to’n een dör Geböhren un to’n annern dör Feernsehwarf för de Senner vullstännig torüchfinanzeert. Geböhrenstopp un afnehmen Warfinnahmen för de Feernsehsenners föhrt aver dorto, dat Opdrääg ok mit lüttere Finanzeeren vergeven warrt. Dat föhrt to’n Verbilligen vun’t Produkt un dormit ok to’n Verbilligen vun’t Programm. Afhangig vun’n Born vun de Finanzeeren warrt twüschen Egenprodukschoon un Feernseh-Opdragsprodukschoon ünnerscheedt. Twüschen disse beiden Grenzfäll gifft dat en groe Tall vun Mischformen vun de Filmfinanzeeren.

För de Präsentatschoon kriggt en mööglichen Geldgever en Paket (Package), dat ut dat Dreihbook, en Kostenvöranslag, de Besetten vun de Hööftrullen un de Regie, en Plaan för de Finanzeeren un de Utweertmööglichkeiten besteiht.

Finanziell Afsekern

En wichtigen Bestanddeel vun de Filmfinanzeeren is de Fardigstellgarantie oder Fardigstellversekern, de vör’n Produkschoonsanfang in’n Verdrag fastleggt warrt. Private Geldgevers – in de USA ok sünnere Ünnernehmen – gaht de Plicht in, de nödigen Geldmiddel optobringen, wenn dat Budget to’n Fardigmaken vun den Film nich utrecken deit. As Gegenleistung warrt dorför en Honorar fastleggt, dat normalerwies bi veer bit söss Prozent vun’t Budget liggt, oder en Gewinnbedeeligen afmaakt.

För Produzenten mit wenig Geld is de Fardigstellgarantie also in düre Saak, warrt aver bi Bankkrediten – so wiet de överhaupt willens sünd, en Film to finanzeeren –faken as Afsekern infoddert; jüst so as de Toseggen för Garantien över tokamen Verdrääg vun Filmverlehers, an de en Filmemaker, de Krediten oder en Fardigstellgarantie bruukt, vörverköpen mutt.

In Frankriek un in de USA gifft dat to’n Bispeel egene Filmbanken, de ok Filmen vun unafhangige Produzenten un lütte Produkschoonsfirmen vörfinanzeert. Torüchbetahlt warrt in de Regel af twee Johren na’n Produkschoonsanfang in Raten över en Tiet vun dree bit fief Johren. Dat Geld dorför kummt ut den Gewinn ut den Filmverleh, de wedder op’n Gewinn ut de Vörföhren in de Kinos anwiest is. In Düütschland is de Ansatz to’n Opbo vun so en privatweertschoppliche Filmbank al in de 1920er Johren fehl slahn.