Don Friedman
Don Friedman (* 4. Mai 1935 in San Francisco; † 30. Juni 2016[1]) weer en US-amerikaansch Jazzpianist.
Leven un Wirken
[ännern | Bornkood ännern]Friedman, de sien musikalisch Talent bannig fröh all sehn wurr, kreeg en klassischen Klaveerünnerricht af dat veert Levensjohr in Privatünnerricht bi Katherine Swint. In dat Öller vun 15 truck he mit sien Familie to’n San Fernando Valley; he hett dor aber den Ünnerricht verwiegert, wiel de Verwachtensdruck düchtig hooch weer.
Mit 17 Johren hett Friedman dör en Früend den Jazz opdeckt; he hett dat Hollywood Palladium besöcht, um Bands, as de vun Les Brown, Stan Kenton un Billy May, to hören. De Kenton-Solisten Lee Konitz, Conte Candoli un Frank Rosolino hemm sück as prägend för sien Musik wiest. He hett an dat Los Angeles City College studeert. Midden vun de 1950er Johren speel he in den Ruum vun Los Angeles mit verscheeden Gruppen, dorünner Shorty Rogers, Chet Baker, Buddy Collette, Ornette Coleman un Scott LaFaro. Sien eerst Upnahm hett he mit de Trompetern Hank DeMano un Jack Millman maakt. 1956 hett Buddy DeFranco Friedman för en Tournee instellt, dorünner Upträen inn dat Birdland un Basin Street in New York City.
Friedman truck torüch nah Kalifornien un hett dor ruchweg een Johr lang leevt. In Los Angeles hett he Bekanntschap mit den Kontrabassisten Scott LaFaro maakt. 1958 gung he nah New York City un tour mit DeFranco. Wieder speel Friedman in völ Formatschonen, dorünner in sien eegen Trio un mit Künstlern as Pepper Adams, Booker Little, Jimmy Giuffre, Charles Lloyd, Chuck Wayne, Herbie Mann un Dave Pike. Sien eerst Upnahmen as Leiter för den Produzenten Orrin Keepnews bi Riverside Records hett he van 1961 bit 1964 maakt. De eersten dree Platten weern mit sien Trio un dat veerte weer en Quartett ("Dreams and Explorations") mit den Gitarristen Attila Zoller (an de sien in Berlin realiseert Upnahm The Horizon Beyond he ok bedeeligt weer). De Upnahmen kreegen en düchtig good Kritik: Dree vun de kreegen 5 Steerns, dat Top-Rating bi Down Beat, wiels de veerte 4 Steerns kreeg. 1965 wunn Friedman en neen Star Award in Down Beat’s annual Critics’ Poll. In de 1960er- Johren fung Friedman en Verbinnen mit Clark Terry, um in sien Big Band to arbeiten. Friedman hett ok an de New York University lehrt un dor en Jazz Ensemble leit.
Siet den 1960ern, in de he in New York City as Jazz Pianist un -Lehrer arbeiten dee, tour he mit verscheeden Gruppen faken dör de USA, Europa un Japan. Positive Kritik kreeg he för sien lyrischen Stil as ok sien technische Virtuosität. Friedman speel in breet stilistisch Richtungen vun’ Mainstream Jazz mit Ruby Braff, Clark Terry to’n Modern Creative Jazz mit Attila Zoller un Lee Konitz oder in en Bandprojekt Reflexionen mit Urs Leimgruber un Bobby Burri. In den USA weer he meest ünnerbewert, in Japan weer he dorgegn good bekannt. Völ vun sien Upnahmen sünd denn ok blots dor herutgeven wurrn. Jüngere Upnahmen un Konzerte hett Friedman mit den Bassisten Martin Wind un iin dat Trio mit Ed Schuller un Reuben Hoch vörnommen.
För dat düütsch Label ACT hett he 2005 in’ Rahmen vun de Reeg Piano Works en Attila Zoller widmet Soloplaat (A to Z) upnommen.
Friedman weer mehrfack Gast vun dat Festival Jazz Baltica, wo he 2009 Eegenkompositschonen mit sien Jazztrio un en Striekquartett vörstellt hett (The Composer Enja).
Diskographie (Utwahl)
[ännern | Bornkood ännern]As Leiter
[ännern | Bornkood ännern]- A Day in the City (Riverside, 1961)
- Circle Waltz (Riverside, 1962) mit Chuck Israels un Pete LaRoca
- Flashback (Riverside, 1963)
- Dreams and Explorations (Riverside, 1964)
- Metamorphosis (Prestige, 1966)
- Hope for Tomorrow (East Wind, 1975)
- Hot Knepper and Pepper (Progressive, 1978)
- I Hear a Rhapsody (Stash, 1984)
- Don Friedman at Maybeck (Concord, 1993)
- Invitation (Progressive, 1994)
- Opus D'Amour (Sackville, 1994) – mit Don Thompson
- Almost Everything (SteepleChase, 1995)
- Thingin' (Hat Art, 1996) – mit Lee Konitz un Attila Zoller
- My Romance: Solo Piano (SteepleChase, 1997)
- Timeless (Village, 2003)
- Hot House (Chiaroscuro, 2004)
- Piano Works VI (ACT, 2006)
As Sideman
[ännern | Bornkood ännern]Mit Buddy Collette
- Nice Day with Buddy Collette (Contemporary, 1957)
Mit John Handy
- No Coast Jazz (Roulette, 1960)
Mit Joe Henderson
- Tetragon (Milestone, 1968)
Mit Elvin Jones
- And Then Again (Atlantic, 1965)
Mit Don Lanphere
- Into Somewhere (Hep, 1983)
Mit Booker Little
- Out Front (Candid, 1961)
- Booker Little and Friend (Bethlehem, 1961)
Mit Charles Lloyd
- Discovery! (Columbia, 1964)
Mit Herbie Mann
- Herbie Mann Live at Newport (Atlantic, 1963)
- My Kinda Groove (Atlantic, 1964)
- Our Mann Flute (Atlantic, 1966)
- The Beat Goes On (Atlantic, 1967)
Mit Dave Pike
- Manhattan Latin (Decca, 1964)
- The Doors of Perception (Vortex, 1966 [1970])
Mit Clark Terry
- It's What's Happenin' (Impulse!, 1967)
- Live on QE2 (Chiaroscuro, 2001)
- One on One (Chesky) mit Clark Terry, Geri Allen, Marian McPartland, Roland Hanna, Barry Harris, Eric Lewis, Junior Mance, 2002
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]- Don Friedman Diskographie bi JazzDiscography.com (engelsch)
- Craig Morrison: Interview with Don Friedman, a great jazz pianist. 2014
Enkeld Nahwiesen
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Marc Myers: Don Friedman (1935–2016). Nahroop un Interview mit Don Friedman ut dat Johr 2009 up JazzWax, 2. Juli 2016 (engelsch).