David Jonathan Gross

Vun Wikipedia
David Gross un sien Fru
David Gross bi Bauarbeiten vun dat KITP

David Jonathan Gross (* 19. Februar 1941 in Washington, D.C., USA) is en US-amerikaansch Physiker, de 2004 den Nobelpries för Physik kreeg.

Leven[ännern | Bornkood ännern]

De Vater vun Gross, Bertram Myron Gross, en Söhn vun jöödsch Inwannerer ut Oosteuropa, weer en Senats-Mitarbeiter, de 1946 den Employment Act mitentworfen hett. Grossi s tonächst in en Vöroort vun Washington upwussen un denn in Jerusalem, wo sien Vader Midden vun de 1950er Johren in’ Updrag vun de US-Regeeren an de Hebrääsch Universität vun Jerusalem Apenlich Verwalten lehren dee. Dor studeer David Gross Mathematik un Physik un hett dor 1962 sien Bachelor-Afsluss maakt. 1966 hett he sien Doktertitel an de University of California, Berkeley in Physik bi Geoffrey Foucar Chew över de dormals aktuell S-Matrix-Theorie vun de Elementardeelkenphysik maakt. Dornah weer he van 1966 bit 1969 Junior Fellow an de Harvard University, 1969 Gastwetenschapler an’ CERN un af 1969 Assistant Professor, Associate Professor un af 1987 Eugene Higgins Professor of Physics an de Princeton University, wo he bit 1996 bleev. Af 1996 weer he Direkter vun dat Kavli Institute for Theoretical Physics an de University of California, Santa Barbara, wo he to Tiet Frederick W. Gluck-Perfesser för Theoretische Physik is.

Wirken[ännern | Bornkood ännern]

1973 hett he tosommen mit sien eersten Doktoranden Frank Anthony Wilczek de Asymptotische Freeheit opdeckt,[1] de beseggt, dat de Starke Wesselwirkung tüschen Quarks umso swaaker is, je dichter de binanner sünd. Falls twee Quarks extrem dicht binanner sünd, is de Wesselwirkung so swaak, dat se sück meest as free Deelken verhollen. De Afleiten vun disse Eegenschap, de unafhängig vun Hugh David Politzer passeer, weer en wichtigen Träe in de Entwicklung vun de Quantenchromodynamik (QCD). Af Mdden vun de 1970er Johren hett he sück tosommen mit Roger Frederick Dashen und Curtis Gove Callan mit Instantonen in de QCD un hör Rull bi den Confinement-Mechanismus vun Quarks befaat. Mit André Neveu entwickel he 1974 dat Gross-Neveu-Modell, en eenfack Modell vun wesselwirken Fermionen mit unitärer Symmetrie in en Ruumdimension, an de Phänomene as de dynamisch Massenertüügen studeert wurrn können.

In de 1980er Johren verlager sück sien Interesse up de Stringtheorie, mit de he sück all Enn’ vun de 1960er Johren un Anfang vun de 1970er Johren in Tosommenarbeit mit John Henry Schwarz un André Neveu befaat harr. 1984 entwickel Gross tosommen mit Jeffrey A. Harvey, Emil John Martinec und Ryan Rohm de Heterotische Stringtheorie,[2] een vun fiev Superstring-Theorien. He hett sück ok mit dat Hoochenergieverhollen vun Strings un de Anwennen vun Strings in de QCD befaat. So wies he 1988 mit Periwal de Divergenz vun de Störensreeg vun de bosonisch Stringtheorie nah.

Utteknungen un Priesen[ännern | Bornkood ännern]

2004 kreeg Gross gemeensam mit Frank Wilczek un Hugh David Politzer den Nobelpries för Physikför dat Opdecken vun de asymptotisch Freeheit in de Theorie vun de Stark Wesselwirkung“.

1970 bit 1974 weer he Sloan Fellow un 1987 MacArthur Fellow. He is Liddmaat vun de National Academy of Sciences (1986), de American Association for the Advancement of Science (1987), de American Academy of Arts and Sciences (1985) un de American Philosophical Society (2007) as ok Fellow vun de American Physical Society. 1986 kreeg he den Sakurai-Pries vun de American Physical Society, 1988 de Dirac-Medaille (ICTP) un 2000 de Oskar-Klein-Medaille vun de Universität Göteborg as ok den Harvey-Pries des Technion in Haifa. 2003 kreeg he den Pries vun de Europääsch Physikalisch Sellschopp in Elementardeelkennphysik un 2004 de Grande médaille de l’Académie des sciences. 2000 wurr he Ehrendokter vun de Universität Montpellier un 2001 vun de Hebrääsch Universität Jerusalem.

He weer tweemal verheiraadt un hett twee Kinner ut eerste Ehe. Sien Dochter Ariela Gross is Jura-Perfessersche an de University of Southern California.[3] He is siet 2001 mit Jacquelyn Savani verheiraadt.[4]

To sien Studenten tellen Edward Witten un Frank Anthony Wilczek.

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

David Jonathan Gross. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.

Enkeld Nahwiesen[ännern | Bornkood ännern]

  1. Gross und Wilczek: Asymptotically free gauge theories. Deel 1 in: Physical Review D. Band 8, 1973, S. 3633–3652; Deel 2 in: Physical Review D. Band 9, 1974, S. 980–993; Ultraviolet behavior of nonabelian gauge theories. In: Physical Review Letters. Band 30, 1973, S. 1343; Gross: Asymptotic Freedom. In: Physics Today. Januar 1987
  2. Gross, Harvey, Martinec und Rohm: Heterotic string theory, 1,2. In: Nuclear Physics B. Band 256, 1985, S. 253–284, Band 267, 1986, S. 75–124, Heterotic string. In: Physical Review Letters. Band 54, 1985, S. 502
  3. Vörlaag:NNDB Name
  4. Indrag bi American Men and Women of Science, Thomson Gale 2004