Borgwall bi Ottens

De dör en Padd dörstaken Hauptwall

De Borgwall bi Ottens weer en Wallanlaag, de in de Neegd von Ottens bi Buxthu legen hett. Se liggt bi’n Maiklockenbarg, en Barggraff ut de Bronztied, op en Geestsporn, de in dat Daal von de Eest rinreckt, un güntsied von Heimbrook.

Anlaag

De Borg liggt strategisch good op en Geestsporn, de Ümgegend büddt na all Sieden goden Schuul. Von de Borg ut weren de Falkenbarg in Huusbrook, Mesborg un sogor Blankenees to sehn. Blangen dat Flach, op dat de Anlaag liggt, doot op twee Sieden dröge Grunnen liggen. An de apene Sied na Süüdoosten to weer de Borg, de de Form von en Halvkrink harr, dör en Klint schuult un dor vör leeg de moorige Grund von de Eest. Op de Sied na de Geest to is de Hauptwall anleggt worrn, mit en Binnendörmeter von 70 bet 80 m. De Vörwäll un Gravens hebbt en Vörborg billt. En Barggraff in de Neegd is as Utkiek bruukt worrn.

Herkumst

De Herkumst von de Borg is nich bekannt. De Anlaag düüdt op en sassische Fluchtborg hen. Hermann Grotefend weer vermoden, dat dat en dynastische Wahnborg von de Familie von Heimbrook ween is. De Historiker Artur Conrad Förste wiest dat trügg, ünner annern mit dat Argument, dat to de Tied as de von Heimbrook opdükert sünd Anlagen as in Ottens nich mehr boot worrn sünd. He seggt ok, dat dat normalerwies al in de Oorkunnen beleggt is, wenn in disse Tied Borgen nee boot worrn sünd.

Gravung

1932 hett de Grupp Adlerklaue von’n Düütschen Turner-Bund sik de Anlaag as Lager utsöcht un dor för en Ünnerstand ok en Kuhl anleggt. De Behörden hebbt de Grupp denn stoppt. Dat hett aver Major von Holleuffer von Good Daudiek op’n Plaan bröcht, de sik för Archäologie intresseren dee. He hett de Borg 1933 vermeten un den Landsarchäoloog Karl Hermann Jacob-Friesen vörslahn, dor to graven. Jacob-Friesen wull dat nich, von wegen dat de Anlaag nich bedroht weer un ünner de Eer eerstmaal beter bewohrt blieven kunn. Dorüm is von Holleuffer över den Stoder Geschichts- un Heimatvereen an’n Rieksbund för Düütsche Vörgeschicht rangahn. De Baas von’n Rieksbund, Hans Reinerth, hett denn in’n August 1936 Liebetraut Rothert schickt, üm an de Anlaag to graven. Dat is aver nich sorgsaam maakt worrn un mit de Befunnen weer denn nich veel antofangen. De poor Funnen, vör allen en poor Schören, un de Ünnerlagen över de Gravung güngen meist kumplett verloren. De Hauptwall is an twee Steden dörsneden worrn un de utkuhlt Eer hebbt se an de apen Sieden afkippt, so dat de Anlaag vondaag den Indruck von en Ringwall maakt. Dat Land ümto weer vör 1933 en Heidlandschop. Üm de Anlaag to schulen hett de Landsarchäologie 1938 ümto Bööm un Büsch planten laten. Dorüm liggt de Anlaag nu merrn in en Holt.

Literatur

• Ilsabeth Lühning: Der Burgwall von Ottensen. In: Fundort Buxtehude. Buxtehuder Notizen Nr. 1. Buxthu 1986, S. 160-175
• Artur Conrad Förste: Ist der Ottensener Burgwall eine „Heimbruch-Burg“? In: Fundort Buxtehude. Buxtehuder Notizen Nr. 1. Buxthu 1986, S. 176-195
• Ilsabeth Lühning: Dunkle Zeiten für die Denkmalpflege. Der Burgwall in Ottensen. In: Archäologie in Niedersachsen 1, 1998, S. 80-82