Blau Glasemaker

Vun Wikipedia
Blau Glasemaker
En Blaue Glasemaker, jung Seken
Systematik
Ünnerstamm: Tracheendeerter (Tracheata)
Böverklass: Sessfööt (Hexapoda)
Klass: Insekten
Ünnerklass: Fleeginsekten (Pterygota)
Ornen: Goldpeer (Odonata)
Ünnerornen: Echte Goldpeer (Anisoptera)
Familie: Glasemakers (Aeshnidae)
Oort: Blau Glasemaker
Wetenschoplich Naam
Aeshna cyanea
(Müller, 1764)

De Blaue Glasemaker (Aeshna cyanea) is en Aart ut dat Familie vun de Glasemakers. De Glasemakers höört to de Ünnerorden vun de Echten Goldpeer (Anisoptera). Dor hannelt sik dat üm een groot Goldpeerd bi, dat siene Flunken över bit to 11 cm utspannen kann.

Kennteken[ännern | Bornkood ännern]

Typisch sünd de Twee ovalen Thorax-Placken
Heken bi'n Flegen

De blaue Glasemaker is bi 7 bit 8 cm lang. Siene Flunken spannt he över 9,5 bit 11 cm ut. Dor warrt he ungefähr so groot mit, as dat Grote Kaisergoldpeerd. De Bostafsnitt vun de Deerter is geel-gröön mit swarte Teken dorbi. Up de Achtersiet vun den Bostafsnitt dreegt beide Geslechter twee gröttere, ovale, gröne Placken. Bi de annern Glasemakers sünd düsse Placken lüttjer, oder anners formt oder gor nich to sehn. Dat Achterlief is bi de Heken swart. In de Segmenten 1 bit 7 sund an de Böversiete gröne Placken to sehn, bi de Segmenten 8 bit 10 sünd düsse Placken blau. Ok an de Sieten vun dat Achterlief gifft dat bi de Heken blaue Placken. Bi de Seken sünd de Placken dörgahns bruunswart-gröön. Bi junge Deerter, wo de Farv noch nich utriept is, seht ok de grönen Placken blau ut. Dor is dat denn mööglich, dat se mit den Törf-Glasemaker dör'nanner smeten weern kann. De Geslechter könnt vunwegen de unnerscheedlichen Anbacksels an dat Achterlief ut'neen holen weern. Bavenhen is bi de Heken dat Achterlief bi dat tweete Segment insnöört („Taille“), just so, as bi annere Echte Goldpeer ok. Bi de Seken is dat Achterlief tämlich liekformt, as'n Zylinder.Bi jem kann een avers vun de Siet her den Leegbohrer an dat achterste Enne vun'n Achterlief sehn.

Wo de Blauen Glasemakers vörkaamt[ännern | Bornkood ännern]

De Aart höört to de Echten Goldpeer, de in Europa an'n meisten vörkaamt. Se leevt vun Schottland un Süüd-Skandinavien in'n Noorden bit na Italien (man nich in'n Süüdwesten) un na'n nöördlichen Balkan to in'n Süden. De ööstliche Grenz is de Ural. Ok in Algerien in Noordwestafrika kann de Blaue Glasemaker vörkamen.

Wie de Blaue Glasemaker leven deit[ännern | Bornkood ännern]

Vun'n Julimaand bit hen na'n Oktober is de Blaue Glasemaker an al Aarden vun Stille Water to finnen. Ok an ganz lüttje Water un Gaarndieken lett he sik sehn. Bi de Jagd kann he bannig wiet flegen. Sünnerlich in Woolden un in opene Streken in Hölter is he enigermaten wiet af vun dat Water an to drepen. He flüggt hier nich al to hooch un jaagt annere Insekten.

Wenn de Heken en passliche Partnerin söökt, fleegt se de Övers vun en Water lang. Dor blievt se faken bi in'n Rüddelfloog stahn. De Paarung fangt an't Water an un geiht tomeist in de Boomkronen vun de Bööm toenne, de dune bi't Water staht. Dat Seken stickt siene Eier sünnerlich in lüttje Holtstücken in, de up dat Water drieven doot, man ok in Boomstämm un Streken vun dat Över, dune bi den Waterspegel.

De Eier weert relativ laat afleggt un överwintert eerst mol. De Larven kruupt eerst dat neegste Johr ut. De Larventied duert twee bit dree Johre.

Bilderserie to dat Utkrupen vun en Seken mit Angave vun'e Tied dorbi (kiek to datsülbige Thema ok en Video)

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • Heiko Bellmann: Libellen beobachten - bestimmen. Naturbuch Verlag, Augsborg 1993. ISBN 3-89440-107-9
  • Gerhard Jurzitza: Der Kosmos-Libellenführer. Franckh-Kosmos Verlags GmbH & Co., Stuttgart 2000. ISBN 3-440-08402-7
  • G. Peters: Die Edellibellen Europas - Aeshnidae. Die Neue Brehm-Bücherei Bd. 585, Ziemsen, Wittenberg 1987. ISBN 3-7403-0050-7
  • Klaus Sternberg & Rainer Buchwald (Hrsg.): Die Libellen Baden-Württembergs. Band 2: Großlibellen (Anisoptera). Ulmer, Stuttgart 2000. ISBN 3-8001-3514-0

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

Blaue Glasemaker. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.