Bernard Jan Alfrink

Vun Wikipedia
Bernard Kardinal Alfrink (Bild: Aartsbisschoppelijk Archief Utrecht)
Dat Graff vun Kardinal Alfrink mit sien Wappen dorup un sien Wahlspröök: Evangelizare divitias Christi
Wappen vun Kardinal Alfrink.

Bernard Jan Kardinal Alfrink (* 5. Juli 1900 in Nijkerk as Bernardus Johannes Alfrink; † 17. Dezember 1987 in Nieuwegein bi Utrecht) weer röömsch-kathoolsch Arzbischop vun Utrecht.

Leven[ännern | Bornkood ännern]

Alfrink hett an dat Päpstlich Bibelinstitut in Rom un an de Bibelschool in Jerusalem studeert. An’n 15. August 1924 wurr he to’n Preester weeht un weer van 1929 bit 1933 as Seelsörger tätig. Van 1933 bit 1945 wark he as Perfesser för Bibelwetenschap in Rijsenburg, 1945 bit 1951 för Olt Testament in Nijmegen.

Paapst Pius XII. hett hüm an’n 28. Mai 1951 to‘n Titulararzbischop vun Tyana un Koadjutorarzbischop vun de Arzdiözese Utrecht nöömt. De Bischopswehen kreeg he an’n 17. Juli 1951 dör den Apostoolschen Internuntius in den Nedderlannen, Paolo Giobbe. Mitkonsekratoren weern Josephus Hubertus Gulielmus Lemmens (nl), Bischop vun Roermond, un Johannes Hendrik Olav Smit, Titularbischop vun Paralus. Nah den Dood vun den Arzbischop vun Utrecht, Johannes de Jong, wurr Alfrink an‘n 31. Oktober 1955 de sien Nahfolger. Johannes XXIII. hett hüm an’n 28. März 1960 as Kardinalpreester mit de Titelkark San Gioacchino ai Prati di Castello in dat Kardinalskollegium upnommen. Alfrink hett van 1962 bis 1965 an dat Tweet Vatikaansch Konzil deelnommen, dat he dör sien Reformwillen präägt hatt. An’n 6. Dezember 1975 is he as Arzbischop vun Utrecht torüchtreeden. He nehm 1963, in‘n August 1978 un in‘n Oktober vun dat sülvig Johr an‘n Konklave deel. Ofschons he all 85 Johr olt weer, nehm he 1985 al Ehrengast an en buterordentlichen Versammlung vun de Bischopssynode in‘n Vatikan deel. Twee Johr later is Kardinal Alfrink in Nieuwegein dood bleeven.

Positschonen un Hollen[ännern | Bornkood ännern]

Kardinal Alfrink gull as liberal un fortschrittlich. He hett sück för en Upheven vun dat Zölibat un dat Tolaaten vun Verhödensmiddeln utspraaken. Buterdem wull he en „Holländischen Katechismus“ inführen, de mit völ Traditschonen breeken dee. Up Drängen vun Paapst Paul VI. hett he aber faken Kompromisse tüschen Konservativen un Liberalen söcht.

Van 1952 bit 1974 weer Alfrink Präsident vun de nedderlannsch Sektschoon vun Pax Christi; van 1965 bit 1975 ok vun de gesamte Vereenigung.[1] He hett sück ok för de Grünnen vun den Interkarklichen Freedensraat in den Nedderlannen 1966 insett.

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • Michel van der Plas: Leven in de kerk. In gesprek met kardinaal Alfrink. Baarn 1984
  • Ton H.M. van Schaik: Alfrink. Een biografie. Amsterdam 1997.

Weblinks[ännern | Bornkood ännern]

Enkeld Nahwiesen[ännern | Bornkood ännern]

  1. Ben Schennink: Op pad vanuit de wachtkamer. 50 jaar Pax Christi in vogelvlucht, abgerufen am 13. September 2019.