Ten Years After

Vun Wikipedia
Ten Years After, 2009

Ten Years After is en britisch Bluesrock-Band, de 1967 vun Leo Lyons un Alvin Lee grünnd wurr.

Historie[ännern | Bornkood ännern]

All 1960 sünd de beid Ten-Years-After-Grünner Leo Lyons un Alvin Lee gemeensam in verscheeden Gruppen uptreeden, ünner annern in Jayman, Mansfield un Atomities. Mit den Jaymans (mit Singer Ivan Jay un Slagtüüchspeler Quickmire) hemm se bannig spoodriek in Hamborg speelt. In disse Tiet sünd ok de Beatles in' Hamborger Starclub uptreeden. Later wurr Quickmire dör Ric Lee (nich verwandt mit Alvin Lee) ersett. Nah Feernsehupträen in de Saturday Night Sunday Morning Show wurrn se bekannter un hemm in de Gegen vun Nottingham tourt. Hör (Körttiet-)Roadie Chick Churchill hett de Sieden wessel un sück sülvst an de Örgel sett. De Clubmanager Chris Wright hett dat musikalische Potenzial sehn un hett hör hulpen, dat Upträen in verscheeden Clubs kreegen. Se wullen ahn Ivan Jay bekannt wurrn un hemm nah en passen Naam söcht. De teihn Johren ut de Bandnaam betrecken sück anners as wat man so seggen deiht aber weder up Elvis Presley noch up den Rock ’n’ Roll. Blues Trip, Blues Yards un Life Without Mother weern de eerst Ideen för en Bandnaam. Denn hett Leo in en Daagblatt öber „Teihn Johr nah dat Enn' vun de Wehrplicht in dat Vereenigte Königriek …“ leest[1] un Ten Years After weer entstahn.

Woodstock[ännern | Bornkood ännern]

Hör tweet Album Undead enthull I’m Going Home, dat to de Tiet bekanntste Stück vun de Band. Dornah folgenStonedhenge, dat in England en Hit weer, un de völbeacht Upträe vun de Band 1969 bi dat Woodstock-Festival: Gegen 20:00 Ühr fung de 90 Minütt lang düer Upträe vund e Band an, de temelk rastlos nah en Konzert mit Nina Simone ut St. Louis anreist weer. Wiel de Regen de Luftfuchtigkeit verännert harr, muss de Band wiels hör eersten Song Good Morning Little School Girl nah ca. een Minüüt afbreken, um de Gitarren nochmals stimmen to können. Nah den regulären Set folg de Togaav I’m going home, wiels derer Alvin Lee meest teihn Minüüt sien Instrument bearbeiten dee. Dat weer de eenzige Song vun hör Upträe, de vun de Filmcrew upnommen wurr. Se harrn anfangen to filmen, mit dree Kameras, vun de aber all een wiels den Upträe kien Film noog mehr harr. För de Dreefack-Splitscreen-Version vun den Films wurr dorüm gegen Enn' dat speegelt Filmmaterial vun de rechte Kamera bruukt, um de Lücke to sluuten.

1970er Johren bit 1991[ännern | Bornkood ännern]

Nah eenig wiederen Erfolgen, vör allen vun dat Live-Düppelalbum Recorded Live van 1973, is de Grupp 1975 utnannerbraken, nahdem se tovör en utdehn Amerika-Tour maakt harr. 1983 geev dat en Fusion vun de Woodstock-Stars för en Konzert in den Londoner Marquee Club to de sien 25-johrig Jubiläum (DVD live at the Marquee) un en Comeback-Show bi dat Reading Festival. Denn weer eenig Johr Funkstille, bevör man sück 1989 weer tosommnfunn. De Grupp hett denn dat Album About Time rutbrocht un weer bit Midden 1991 weltwiet ünnerwegens. 1991 entstunnen in Nottingham ok en Live-Video un en CD mit den Titel Ten Years After - Live Legends.

2001 broch de Grupp de CD Ten Years After - live at the Fillmore East herut, de all 1970 upnommen wurr, aber to dissen Tietpunkt noch nich rutbrocht wurrn weer.

2003 bit hüüd[ännern | Bornkood ännern]

2003 fung de Band an sück to reformeer, wiel Alvin Lee aber nich mehr to Verfügung stunn, keem Joe Gooch to de Grupp.

2004 keem dat Album Now ünner Mitwirken vun de Originalliddmaaten Leo Lyons, Ric Lee un Chick Churchill as ok mit Joe Gooch herut. To dat Album wurr noch een Tournee veranstalt. Dorbi sünd ok all bekannt Hits as ok nee Material mitssneeden wurrn, dat 2005 den Fans as Düppelalbum Roadworks verapenlicht wurr. Bi hör Upträen in Düütschland in' Juni 2005 leet de Band eenige Upträen upteeken, vun de Enn' 2005 en DVD herutbrocht wurr. So wurr 2005 ok de Upträe up dat Burg-Herzberg-Festival upteekent. Up de DVD över dat Burg-Herzberg-Festival 2005 (WDR Rockpalast/Herzberg Verlag) sünd twee Titel vun Ten Years After enthollen. 2008 legg de Grupp en wieder Album mit den Titel Evolution vör, 2009 keem de Live-DVD Live at Fiesta City herut.

2010 hemm de Bandliddmaaten Joe Gooch un Leo Lyons dat Projekt Hundred Seventy Split bild, um ok buterhalv vun Ten Years After musikalisch uptotreeden. Dat Projekt produzeer bither een Studioalbum The World Won’t Stop un is af 2011 ok live uptreeden. Dat weer all mit Johnny Winter up Tour un is in' Rockpalast uptreeden.

In' Dezember 2013 hemm Leo Lyons un Joe Gooch bekannt geven, dat se sück vun Ten Years After trennen deen, um sück up Hundred Seventy Split to konzentreeren.[2] Ric Lee un Chick Churchill maaken siet dem mit den Bassisten Colin Hodgkinson un den Frontmann Marcus Bonfanti wieder. Se arbeiten an en Album, dat 2015 herutbrocht wurrn sall.

Diskografie[ännern | Bornkood ännern]

Studioalben (mit Alvin Lee)[ännern | Bornkood ännern]

  • Ten Years After (1967)
  • Stonedhenge (1969)
  • Ssssh (1969)
  • Cricklewood Green (1970)
  • Watt (1970)
  • A Space in Time (1971)
  • Rock & Roll Music to the World (1972)
  • Positive Vibrations (1974)
  • About Time (1989)

Studioalben (mit Joe Gooch)[ännern | Bornkood ännern]

  • Now (2004)
  • Evolution (2008)

Live-Alben (mit Alvin Lee)[ännern | Bornkood ännern]

  • Undead (1968)
  • Recorded Live (1973)
  • Ten Years After live at Reading 83 (1990)
  • Ten Years After live (1990)
  • Live At The Fillmore East 1970 (2001)

Live-Alben (mit Joe Gooch)[ännern | Bornkood ännern]

  • One Night Jammed (2003)
  • Roadworks (2005)

Kompilatschonen[ännern | Bornkood ännern]

  • Alvin Lee & Company (1972)
  • Love like A Man (1969–1975) (Compilation Pure Gold)
  • Goin’ Home! (1975)
  • Hear Them Calling (NOVA-Records 1976)
  • Universal (1987)
  • Pure Blues (1995)
  • I’m going home (1996) (Disky-Compilation; Stücke sülvst van 1969 bit 1975)
  • Solid Rock (1997) (Compilation Capitol/EMI) (De Upnahmen sülvst sünd ut de Johren 1969 bit …)
  • Premium Gold Collection (1998) (EMI) (Upnahmen ut de Johren 1969 bit 1975, deelwies live)

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. Alvin Lee FAQ
  2. classicrockmagazine.com: Ten Years After lose frontman and bassist

Literatur[ännern | Bornkood ännern]

  • Irwin Stambler: The Encyclopedia Of Pop, Rock And Soul. 3. överarbeit Uplaag, New York City, New York: St. Martin’s Press, 1989, S. 674-676 – ISBN 0-312-02573-4

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]

Ten Years After. Mehr Biller, Videos oder Audiodateien to’t Thema gifft dat bi Wikimedia Commons.