Ohm (Eenheit)

Vun Wikipedia
Eenheit
Norm SI-Eenheit
Naam Ohm
Grött Elektrisch Wedderstand
Eenheitenteken Ω
Formelteken R
nöömt na Georg Simon Ohm

Ohm is de afleddt SI-Eenheit vun’n elektrischen Wedderstand. Dat Eenheitenteken för dat Ohm is dat grote greeksche Omega Ω. Nöömt is de Eenheit na den düütschen Physiker Georg Simon Ohm, na denn ok dat Ohmsche Gesett nöömt is. Dat Gesett stellt en eenfacken Tosamenhang her twüschen de anliggen Spannung U (mit de Eenheit Volt, V) un den elektrischen Stroom I (Eenheit Ampere, A) för so nöömte Ohmsche Leiders. De Kehrweert vun’n elektrischen Wedderstand warrt as elektrischen Leddweert G betekent un hett de Eenheit Siemens.

Historie[ännern | Bornkood ännern]

De Naam Ohm as „praktische Eenheit“ för den elektrischen Wedderstand för 1.000.000.000 cm/s is bi’n 1. internatschonalen Elektrizitätskongress an’n 21. September 1881 fastleggt worrn. To Grunnen liggt dorbi also dat cgs-System, oder nipp un nau dat symmetrische oder Gaußsche cgs-System, dat 1 cm/s as de „fundamentale“ Wedderstandseenheit hett. Üm de Eenheit 1 Ohm ümtosetten, is dorbi en Quecksülversüül mit en fastleggten Dweersnitt bi 0 °C inföhrt worrn. De Booort harr Werner von Siemens 1860 in de Annalen der Physik beschreven. He harr Maten angeven, bi de en Weert vun ruchweg0,944 Ohm rutkummt. Dat weer denn as 1 Siemens oder een Siemens-Eenheit betekent. Siemens hett as Sekundärnormal Sülverwieren maakt un verköfft.

Bi den 4. Internatschonalen Elektriker-Kongress, de 1893 in Chicago weer, is disse Vörschirft för de Realisatschoon ännert worrn un fünn för dat Düütsche Riek Ingang in dat „Gesett, dat de elektrischen Maateenheiten bedrapen deit“ vun’n 1. Juni 1898. In de Formuleeren vun de Internatschonalen Konferenz för elektrische Eenheiten un Normalen in London 1908 weer de Eenheit as folgt fastleggt: 14,4521 g Quecksülver in en Quecksülversüül vun 106,300 cm Läng mit dörweg glieken Dweersnitt mit kunstanten Stroom bi de Temperatur, bi de Ies smölt. Dat Ohm na disse Vörschrift weer denn as Internatschonal Ohm betekent. Dör betere Mööglichkeiten to’n Meten und dör Spannungsborns mit bestännigere aver ’n lütt beten annere Spannungsweerten (Normalelementen) hebbt sik in’n Verloop vun de Tiet Ünnerscheden twüschen dat praktische un dat internatschonale Ohm instellt, de nich mehr bibehollen warrn künnen. Noch mehr hett stört, dat sik ’n analogen Ünnerscheed wiesen de bi de Eenhiten vun de mechaanschen un de elektrischen Energie un Leistung, de noch grötter weern as de twüschen de beiden Ohms.

In Grunnen harrn sik de Definitschonen, de inst blots as Vörschrift to’n Realiseeren dacht weern un de dat ok för dat Volt un för dat Ampere, sülvststännig maakt un stünnen blangen de gaußschen cgs-Eenheiten mit de praktischen elektrischen Eenheiten. Dorüm hett de 9. CGPM 1948 wedder dat afsluute Ohm inföhrt, dat nu sotoseggen dat eenzige Ohm weer. Bi Präsisionsmeten keem dormols rut, dat een internatschonal Ohm gliek 1,00049 Ohm weer. In disse Form is dat Ohm in dat MKSA-System övernahmen worrn un weer later denn in dat SI-System inföögt.

Quanten-Hall-Effekt[ännern | Bornkood ännern]

Bi starke Magnetfeller un deepe Temperaturen üm en poor Kelvin rüm wiest sik, dat de Hall-Spannung deelt dör den elektrischen Stroom I, nich jeden Weert annehmen kann, wenn de magneetsche Feldsträk ännert waart. Man, dorbi kummt jümmer ein heeltalligen Brookdeel vun de Klitzing-Konstant tostannen. De Weert bedriggt dorbi ruchweg RK-90 = 25.812,807 Ω un de Brookdeelen sünd , , un so wieter. Bi annere Bedingen för den Versöök künnt ok Weerten as tostannen kamen.[1] De Nauigkeit, mit de disse Quanten-Hall-Effekt namaakt warrn kann is goot noog, dat dör internatschonale Afspraken as Standard för de Realiseeren vun’n elektrischen Wedderstand fastleggt worrn is. För disse Opdecken kreeg Klaus von Klitzing 1985 den Nobelpries för Physik.

Borns[ännern | Bornkood ännern]

  1. Neues vom Quanten-Hall-Effekt. Medieninformatschoon Nr. 168, Technische Universität Berlin, 23. Juli 1996

Weblenken[ännern | Bornkood ännern]