Papagoyen
| Papagoyen; Papageien | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|
 | ||||||
| Systematik | ||||||
| ||||||
| Wetenschoplich Naam | ||||||
| Psittaciformes | ||||||
| Wagler, 1830 |
De Papagoyen oder Papageien (Psittaciformes) maakt mank de Vagels en egen Ornen ut. Justament warrt in de Systematik vun de Vagels allerhand umsmeten, wat bitherto fast stahn hett. Dat hett mit Unnersöken to de Phylogenese to doon. Bitherto sünd de Papagoyen in twee Familien indeelt wurrn. Een sünd de Kakadus un de annern de Papagoyen an sik. Kakadus könnt ehre Fedderhuben upstellen. Ehre Feddern sünd ok anners upboot, as bi de Papagoyen an sik: Jem fehlt de so nömmte Dyck-Struktur, wo sik dat Sonnenlicht in breken deit. De Papagoyen an sik hefft nu wedder keen Fedderhuben, man dat gifft de wecken Aarden, de könnt Feddern an’n Nacken upstellen as en Halskruse.
All Papagoyen tohopen hoolt sik liekup un hefft en dannigen Snavel. Se freet Saat, Beeren, Früchte, Blöten un Knuppen, dorto ok Wuddeln. Dat gifft allerhand Aarden, de freet ok Insekten un de ehre Larven. Dat gifft Aarden, de treedt up in unbannige Swarms. So gifft dat Swarms bi de Nacktogenkakadu, dor höört ok mol mehr as 70.000 Vagels to.[1]
Papagoyen weert al siet lange Tied as Huusdeerter holen. Dat gifft avers ok Gemarken in de Welt, dor weert se as Untüüch ankeken. Sunnerlich in Australien bringt se for de Bueree to'n Deel groten Schaden tostanne un weert vundeswegen verfolgt.
Literatur
[ännern | Bornkood ännern]- Tony Juniper, Mike Parr: Parrots, A guide to parrots of the World. Yale University Press 1998, ISBN 0-300-07453-0 (engelsch)
- Werner Lantermann: Papageienkunde. Biologie, Verhalten, Haltung; Artenauswahl der Sittiche und Papageien. Parey, Berlin 1999, ISBN 3-8263-3174-5
- Joseph M. Forshaw: Australische Papageien (twee Bänne), Bretten 1. düütsche Uplage (2003)
Weblenken
[ännern | Bornkood ännern]
Belege
[ännern | Bornkood ännern]- ↑ Forshaw, S. 204