Michel Pignolet de Montéclair

Vun Wikipedia

Michel Pignolet de Montéclair (döfft an'n 4. Dezember 1667 as Michel Pignolet in Andelot, Haute-Marne; † 22. September 1737 in Domont) is en franzööschen Komponist ut de Tied vun dat Barock ween.

Leven[ännern | Bornkood ännern]

An'n 27. Januar 1676 is he as Chorjungen an de Kathedraal vun Langres upnahmen wurrn. Baas weer dormols Jean-Baptiste Moreau.

1687 hett he sik in Paris daallaten. Dormols hett he den Binaam „de Montéclair“ annahmen, na eene bekannte Festung, de nich wiet af vun siene Vaderstadt liggen dö.

Vun 1699 af an hett he in de „Académie Royale de Musique“ den „Basse de Violon“ speelt. Dat is en Instrument, liek as dat Cello, man bi 10 cm länger. 1709 hett he siene „Nouvelle méthode pour apprendre la musique“ (Ne'e Methode, um de Musik to lehren) rutbröcht. Up dat Titelblatt nömmt he sik den „Kapellmeester vun den Prinzen vun Vaudrément“. Mit em weer he up Reisen in Italien ween. Dat warrt annahmen, datt he dor lehrt hett, den Kontrabass to speelen. Montéclair weer en ganz wunnerboren Lehrer, unner annern hett he een vun François Couperin siene beiden Döchter Unnerricht geven. Siene neemodsche Methode schall de Schölers mit Freid un Spaaß an de Musik ranbröcht hebben un nich mit Strenge, so, as dat in't Protokoll vörsehn weer. 1721 grünn he mit sien Brodersöhn François Boivin en Musikhannel an de Rue St. Honoré in Paris. Dor weer ok de Verlag "à la règle d’or" unnerbrocht, de de meisten vun siene Kompositschonen un ok Warke vun annere Komponisten rutbröcht hett. 1728 hett Montéclair sien Andeel an Boivin verköfft. Vunwegen, datt he mehr Tied hebben woll för dat Orchester un för de Kompositschoon, hett he vun 1735 af an keen Unnerricht mehr geven. Vun Juli 1737 af an kreeg he en Rente vun'n König. Dree Maande later weer he al dood.

Inwarken up annere Künstlers[ännern | Bornkood ännern]

Montéclair warrt, tohopen mit André Campra, as de Musiker ankeken, de an'n meisten up Jean-Philippe Rameau inwarkt hett. In siene Orchesterstücke fallt up, datt se een dramaatsche Farv hefft, sunnerlich in sien Flötenkunzert La Guerre (de Krieg) kümmt de na vörn. För dat Vöranbringen vun de franzöösche Kantate hett he en ganzen Barg bidragen.

Warke[ännern | Bornkood ännern]

  • 1695 : Brunettes anciennes et modernes appropriées à la flûte
  • 1697 : Sérénade ou concert divisé en trois suites pour les violons, flûtes et hautbois
  • 1709 : Premier Livre de Cantates composé de Six Cantates Françoises et deux Cantates Italiènes à voix seule et avec symphonie
  • 1709 : Nouvelle Méthode pour apprendre la Musique par demonstrations faciles.
  • 1711 : Méthode facile pour apprendre à jouer du violon avec un abrégé des principes de la Musique
  • 1716 : IIe Livre de Cantates françoises et Italiènes à voix seule et avec un dessus de violon ou de flûte
  • 1716 : Les Fêstes de l’Eté, opéra-ballet in 3 Akte mit en Prolog nah dat Libretto vun abbé Joseph Simon Pellegrin
  • 1723 : 6 Concerts à deux Flûtes traversières sans basses composés par Monsieur Montéclair de l'Académie Royale de Musique.
  • 1724 : 6 Concerts pour la Flûte traversière avec la Basse chiffrée
  • 1728 : IIIe Livre de Cantates françoises et Italiènes à voix seule et Symphonie
  • 1732 : Jephté, opéra biblique sur un livret de Joseph Simon Pellegrin
  • 1735 : (in'n Mai) Messe en musique chantée à l'église Saint-Sulpice (verschütt gahn)
  • 1736 : Principes de Musique divisées en quatre classes
  • o.D. : Menuets tant anciens que nouveaux qui se dansent au bal de l'Opéra, Ier recueil contenant 101 menuets en 10 suites par Mr Montéclaire
  • o.D : O sacrum convivium (petit motet)
  • o.D : Properate hunc (petit motet)
  • o.D : En Reeg vun Grand Motets för de Concert Spirituel (verschütt gahn)