Kasus
Een Kasus (vun latiensch cāsus fullen) oder een Fall is een Middel grammatikaalsche Egenschoppen vun enen Substantiv, Pronomen oder Artikel binnen den grötter Verbund vun enen Satz antogeven. Meist betekent Kasus man besünners de morpholoogschen Kennteken, so as meist Vöör- oder Achterföögsels, de düsse Sort Egenschoppen an de Wöör, üm de dat geit, markeert.
Spraken, in de Kasus en wichtige Rull speelt sünd meist syntheetsche oder agglutinerend Spraken. Analytsche Spraken bruukt daargegen Kasus in minner Maat un isolerend Spraken markeert Kasus gaarnich. Se markeert de grammatschen Egenschoppen vun een Satzlidd meist mit den Woordstand binnen een Satz.
De Tall un Aard Kasus ünnerscheed sik stark in verscheden Spraken. Wat Spraken so as de isolerend Gbe-Spraken markeert gaar kene Kasus. Dat Plattdüütsche to’n Bispeel ünnerscheed meist twee Kasus, wieldess dat Hoogdüütsche veer Kasus bruukt. Anner indoeuropääsche Spraken un besunners de uraalschen Spraken hebbt deelwies noch veel meer Kasus.
Literatuur
[ännern | Bornkood ännern]- Barry J. Blake: Case. 2. Auflage. Cambridge University Press, Cambridge u. a. 2001, ISBN 0-521-80761-1.
- Oliver A. Iggesen: Number of Cases. In: Matthew S. Dryer, Martin Haspelmath (Ruutgevers): The World Atlas of Language Structures Online. Max-Planck-Institut für Evolutionäre Anthropologie, Leipzig 2013. Online
- Thomas Stolz: Lokalkasussysteme. Aspekte einer strukturellen Dynamik (= Pro lingua. Bd. 13). Egert, Wilhelmsfeld 1992, ISBN 3-926972-23-8.
- Uwe Hinrichs, Uwe Büttner (Ruutgever): Die europäischen Sprachen auf dem Wege zum analytischen Sprachtyp. Band 1. Eurolinguistische Arbeiten, Otto Harrassowitz Verlag, 2004, ISBN 3-447-04785-2.