Ibn Chaldūn

Vun Wikipedia
Disse Artikel is man blots en Stubben. Du kannst Wikipedia helpen un em verbetern.
Ibn Chaldūn
Stautue van Ibn Chaldūn in Tunis
Personen-Informatschoonen
Boortsdag 27. Mee 1332
Boortsstell Tunis
Doodsdag 17. März 1406
Doodsstell Kairo
Natschoonalität araabsch
Arbeid Historiker

Politiker


Ibn Chaldūn, med vullen Namen Walī ad-Dīn ʿAbd ar-Rahmān ibn Muhammad Ibn Chaldūn al-Hadramī (araabsch: ولي الدين عبد الرحمن ابن محمد ابن خلدون الحضرمي, DMG Walī ad-Dīn ʿAbd ar-Raḥmān ibn Muḥammad Ibn Ḫaldūn al-Ḥaḍramī; * 27. Mee 1332 in Tunis; † 17. März 1406 in Kairo) was een noordafrikanschen Historiker un Politiker. Ibn Chaldūn siene Aard sotschole Konflikte tobekieken maket enne enen araabschen Vœrlöper för de Sotschologie.

Wärke/Schrivten[ännern | Bornkood ännern]

  • ʿAbd-ar-Raḥmān Ibn-Ḫaldūn: Kitāb al-ʿIbar wa-dīwān al-mubtadaʾ wa-'l-ḫabar fī aiyām al-ʿarab wa-'l-ʿaǧam wa-'l-barbar wa-man ʿāṣarahum min ḏawi 's-sulṭān al-akbar. Einschl. der Muqaddima und der Autobiografie (at-Taʿrīf) auf Basis der vom Autor selbst bearbeiteten Handschriften unter Leitung von Ibrāhīm Šabbūḥ in 14 Bänden hrsg. Dār al-Qairawān, Tūnis 2006–2013, ISBN 978-9973-10-232-4 bis ISBN 978-9973-896-15-5.
  • Ibn Khaldun: Die Muqaddima: Betrachtungen zur Weltgeschichte. Übertragen und mit einer Einführung von Alma Giese unter Mitwirkung von Wolfhart Heinrichs. Beck, München 2011, ISBN 978-3-406-62237-3.
  • Ibn Khaldūn: Buch der Beispiele. Die Einführung. Übersetzt und eingeleitet von Mathias Pätzold. Reclam, Leipzig 1992, ISBN 3-379-01440-0.
  • Ibn Chaldun: Ausgewählte Abschnitte aus der Muqaddima. Hrsg. und übersetzt von Annemarie Schimmel. Mohr, Tübingen 1951, DNB 452187591.
  • Ibn Khaldûn: Le Livre des Exemples. Tome I. Autobiographie Muquaddima. Hrsg., übers. und mit Anmerkungen versehen von Abdesselam Cheddadi. Gallimard, Paris 2002, ISBN 2-07-011425-2
  • Ibn Khaldûn: The Muqaddimah. An Introduction to History. Hrsg., übers. und mit Anmerkungen versehen von Franz Rosenthal. 3 Bde. Bollingen, New York 1958, 1986, ISBN 0-7100-0195-9 . Im Internet (kpl.): THE MUQADDIMAH, translated by Franz Rosenthal (engl.)
  • Ibn Khaldūn: al-Ta’rîf bi-ibn Khaldûn wa-rihlatihi gharban wa-sharqan. Hrsg. von Muhammad ibn Tâwît al-Tanjî. al-Qahirah, Kairo 1951 (Autobiografie).
  • Ibn Khaldūn: Le Voyage d’Occident et d’Orient. Hrsg. und übersetzt von Abdesselam Cheddadi. Sindbad, Paris 1980, 1995, ISBN 2-7274-3497-9

Litteratuur[ännern | Bornkood ännern]

  • Jim Al-Khalili: Im Haus der Weisheit. Die arabischen Wissenschaften als Fundament unserer Kultur. S. Fischer, Frankfurt am Main 2011, ISBN 978-3-10-000424-6, S. 364 ff. (Jan-Hendryk de Boer: Rezension).
  • Mohammed Kamil Ayad: Die Geschichts- und Gesellschaftslehre Ibn Haldūns (= Forschungen zur Geschichts- und Gesellschaftslehre. Band 2). J. G. Cotta’sche Buchh. Nachf., Stuttgart/Berlin 1930 (klassische Dissertation).
  • Fuad Baali: The Science of Human Social Organization. Conflicting Views on Ibn Khaldun’s (1332–1406) Ilm Al-Umran. Edwin Mellen Press, Lewiston NY 2005, ISBN 0-7734-6279-1 (umfassender Literaturüberblick).
  • Carl Brockelmann: Geschichte der arabischen Litteratur. Zweite den Supplementbänden angepasste Auflage. Band 2. Brill, Leiden 1949, S. 314–317.
  • Walter Joseph Fischel: Ibn Khaldūn in Egypt. His Public Functions and His Historical Research, 1382–1406. A Study in Islamic Historiography. University of California Press, Berkeley 1967 (Biografie und Bibliografie).
  • Ernest Gellner: Bedingungen der Freiheit. Die Zivilgesellschaft und ihre Rivalen. Klett-Cotta, Stuttgart 1995, S. 24 ff.
  • Robert Irwin: Ibn Khaldun. An Intellectual Biography. Princeton University Press, Princeton 2019.
  • Muhsin Mahdi: Ibn Khaldûn’s Philosophy of History. A Study in the Philosophic Foundation of the Science of Culture. Allen and Unwin, London 1957, ISBN 0-226-50183-3 (University Press, Chicago 1964 / 1971).
  • Muhammad Mahmud Rabi': The political theory of Ibn Khaldun. Leiden 1967.
  • Róbert Simon: Ibn Khaldūn. History as Science and the Patrimonial Empire. Akadémiai Kiadó, Budapest 2002, ISBN 963-05-7934-0 (gründliche Erörterung des Diskussionsstands zu Ibn Chaldun).
  • M. Talbi: Ibn Khaldun. In: The Encyclopaedia of Islam. New Edition, Band III, S. 825–831.
  • Mohammed Talbi: Ibn Khaldun et le sens de l’histoire. In: Studia Islamica. Band 26, 1967, ISSN 0585-5292, S. 73–148.
  • Biblioteca de al-Andalus. Enciclopedia de la cultura andalusí, Band 3. Fundación Ibn Tufayl de Estudios Árabes, Almería 2004, ISBN 84-934026-1-3, S. 578–597.

Nettverwiese[ännern | Bornkood ännern]

Op Wikiquote gifft dat Zitaten to, över oder vun „Ibn Chaldun“ (hoochdüütsch).

Nawiese[ännern | Bornkood ännern]